Georg Tintner: Verskil tussen weergawes

'''Georg Tintner''', ([[22 Mei]] [[1917]] - [[2 Oktober]] [[1999]]) was 'n [[Oostenryk]]s-gebore [[dirigent]] wie hoofsaaklik in [[Nieu-Seeland]], [[Australië]] en [[Kanada]] bedrywig was. Alhoewel hy hoofsaaklik bekend was as dirigent was hy ook 'n [[komponis]] (hy het homself beskou as 'n komponis wat dirigeer). As kind was hy 'n sanger in die [[Weense Seunskoor]] wat deur Franz Schalk gelei is. Hy het by die Weense Staatsakademie lesse in komposisie vanaf Joseph Marx ontvang asook dirigeerlesse vanaf [[Felix Weingartner]]. Nie lank daarna nie is hy aangestel as assistent-dirigent van die [[Weense Volksoper]]. As gevolg van die vervolging van [[Jood|Jode]] in Oostenryk het Tintner in 1938 uit Wene verhuis en in 1940 in [[Nieu-Seeland]] aangekom. Op pad daarna is hy valslik daarvan beskuldig dat hy 'n Duitse spioen sou wees en in Australië gearresteer.<ref>{{cite book |first=Tanya Buchdahl |last=Tintner |title=Out of Time. The Vexed Life of Georg Tintner |publisher=Wilfrid Laurier University Press |year=2013 }}</ref>

Tintner word daarmee gekrediteer dat hy 'n pionier was met betrekking tot die aanbied van opera op Australiese televisieskerms. Hy het 'n jaar saam met die [[Kaapstad]]se munisipale orkes spandeer (1966–67) en drie jaar by ''[[English National Opera|Sadler's Wells Opera]]'' (1967–70), voordat hy na Australië terugkeer het as musiekdirekteur van die Wes-Australiese opera. In 1974 het hy weer by die ''Australiese Theatre Trust-opera'' aangesluit, wat toe reeds bekend gestaan het as die [[Opera Australië|Australiese Opera]]. Hy het in 1976 musiekdirekteur van die ''[[Queensland Theatre Orchestra]]'' geword. In 1987 het hy na [[Kanada]] verhuis waar hy direkteur geword het van ''[[Symphony Nova Scotia]]''. In 1998 het hy 'n lid van die Orde van Kanada geword.

Hy het na 'n ses jaar lange stryd met kanker op [[2 Oktober]] [[1999]] van die 11de verdieping balkon van sy woonstel in [[Halifax, Nova Scotia]] na sy dood gespring. <ref>{{cite web |url=http://www.cbc.ca/canada/story/1999/10/04/conductor.html |title=Wife says symphony conductor took his own life |publisher=CBC News |date=4 Oktober 1999 |accessdateaccess-date=22 April 2009 |language=en |archive-url=https://web.archive.org/web/20100209063838/http://www.cbc.ca/canada/story/1999/10/04/conductor.html |archive-date= 9 Februarie 2010 |url-status=dead |df=dmy-all }}</ref>

Naxos het ook 'n spesiale ''"Tintner Gedenkuitgawe"'' vrygestel wat bestaan uit heruitgawes van sommige van sy vroeëre opnames van die werke van ander komponiste as Bruckner. 'n Album van Tintner se klaviermusiek is ook deur dieselfde etiket vrygestel, welke 'n kant van die manhom onthul het wat sedert sy studentedae lank reeds vergete was. Van sy eie vroeë komposisies is opgeneem; naamlik die Vioolsonatevioolsonate, klaviersonate, ''Trauermusik '', die ''Chopin-variasies'' en die Prelude.

Sy dogter was die danser Hephzibah Tintner (1971–2001), wat hy na die pianis [[Hephzibah Menuhin]] vernoem het. <ref>[{{Cite web |url=http://htfoundation.com.au/hephzibah_tintner.htm |title=Hephzibah Tintner-stigting] |access-date=21 Januarie 2020 |archive-date= 3 Maart 2019 |archive-url=https://web.archive.org/web/20190303041343/http://htfoundation.com.au/hephzibah_tintner.htm |url-status=dead }}</ref> Sy was die minnares van die destydse burgemeester van Sydney en latere staatspolitikus van die [[Nieu-Suid-Wallis]] Arbeidersparty, Frank Sartor. <ref>[http://www.smh.com.au/articles/2002/06/01/1022569844252.html Miranda Devine, ''Cancer fight gets personal for Sartor'', Sydney Morning Herald, 2 Junie 2002]</ref>

== Komposisies (seleksiekeur) ==