Editando Francitan (seición)

== Carauterístiques principales ==
Nun esisten carauterístiques xenerales en tol territoriu occitanu anque les traces más avezaes del francitan son los siguientes :

* '''Ausencia de vocales nasales.''' Asina: ''pain'' ('pan') pronúnciase [pɛŋ] (con una nasal más o menos marcada según el llugar) en llugar de [pɛ̃]. Esti fenómenu ye unu de les traces más acusaes y estigmatizaos d'esti francés rexonal y xenera imitaciones burlescas de los franceses del norte como la exclamación [kɔŋ] pa ''con!'' (Espresión bien usada en dellos sitios como Toulouse). N'estes fales, contrariamente al francés xeneral caltiénse la diferencia ente ''brin'' ('hebra') y ''brun'' ('morenu') neutralizada de cutiu en [bʁɛ̃] na fala parisín.
* '''Pronunciación de la "y" final.''' Asina ''baguette'' [baˈɡɛt] pronúnciase [baˈɡɛtə] (y dacuando [baˈɡɛtɘ] o [baˈɡɛtø]), lo que facilita l'aprendizaxe de llingües con acentu móvil y la recuperación del occitanu.
* '''Presencia de vocales abiertes en sílabes zarraes finales.''' Ej: ''Dôme'' ('cúpula') [ˈdɔmə] en llugar de [dom] o ''rose'' ('rosa') [ˈʁɔzə] en llugar de [ʁoz] y l'ausencia de vocales abiertes en sílaba abierta. Ej: ''près'' [pʁɛ] pronúnciase [pʁy], ''lait'' [lɛ] ta [-y].
* '''Pronunciación d'una "-r-" vibrante [ɾ] o [r] en llugar de [ʁ].''' Este ye una traza qu'hai cuasi desapaecíu güei sacante nel casu de persones de más de 60 años nes zones rurales que de cutiu inda tienen l'occitanu como llingua materna.
* '''Un léxicu específicu''' (bien variable según la rexón). Ej: ''Caguer'' (del occitanu ''cagar'') en llugar del francés ''chier'', ''péguer'' (del occitanu ''pegar'') en llugar del francés ''coller'', ''pégous'' (del occitanu ''pegós'', 'pegañosu') en llugar del francés ''collant'', ''s'empéguer'' (del occitanu ''s'empegar'', 'enfilase') en llugar del francés ''se bourrer'', ''espanter'' (del occitanu ''axorizar'') en llugar del francés ''épouvanter'', etc.
* Delles pallabres d'orixe occitanu invadieron el francés en toa Francia como por casu la espresión ''qu'es aquò?'' ('¿Qué ye esto?') de cutiu escrita ''quézaco?'' o más apocayá ''pichon'' [piˈtʃu] o ''pichonet'' [piˈtʃune] ('pequeñu'), ''boutchou'' ('ñácaru', del occitanu ''bonchon''), ''poutou'' [putu] ('besu', del ocitano ''poton''), etc.