Правім Аблога Фларэнцыі

{{Узброены канфлікт
|канфлікт     =  Аблога Фларэнцыі
|выява  =  [[Выява:Siege of Florence.JPG|300px]]
|загаловак    =  На карціне [[Джорджа Вазары]]
|частка        =  [[Вайна Каньякскай лігі]]
|дата         =  24 кастрычніка 1529 — 10 жніўня 1530
|месца        =  [[Фларэнцыя]]
|вынік         =  перамога імперскіх сіл
|праціўнік1   =  [[Выява:Flag of New Spain.svg|20px]] Імперыя [[Карл V, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Карла V]]
|праціўнік2   =  [[Выява:Flag of Florence.svg|20px]] [[Фларэнційская рэспубліка]]
|камандзір1    =  [[Выява:Flag of New Spain.svg|20px]] [[Філібер дэ Шалон, прынц Аранскі|Філібер Шалонскі]]
|камандзір2    =  [[Выява:Flag of Florence.svg|20px]] [[Франчэска Феручы]]
|сілы1        =  
|сілы2        =  
|страты1      =  
|страты2      =  
}}
{{Вайна Каньякскай лігі}}
'''Аблога Фларэнцыі''' ([[24 кастрычніка]] [[1529]] — [[10 жніўня]] [[1530]]) — завяршальны эпізод [[Вайна Каньякскай лігі|вайны Каньякскай лігі]], які адбыўся ўжо пасля заключэння міру асноўнымі ўдзельнікамі баявых дзеянняў.

== Перадгісторыя ==
Калі ў 1527 годзе ў [[Фларэнцыя|Фларэнцыі]] стала вядома пра [[Рабаванне Рыма, 1527|рабаванне Рыма]], гараджане выгналі кардынала Пасерыні — прадстаўніка Папы [[Клімент VII|Клімента VII]] (свецкае імя — Джуліа Медычы). Уладу над горадам атрымаў новы савет, які выбраў новага ганфаланьера з ліку праціўнікаў [[Медычы]] — Нікало Капоні.

Улетку [[1528]] года Клімент VII вярнуўся ў папскі палац у [[Рым]]е і стаў думаць пра тое, як вярнуць Фларэнцыю пад уплыў [[Медычы]]. На французаў, якія дагэтуль цярпелі паражэнні, спадзявацца было нельга, і ён вырашыў звярнуцца да [[Карл V, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі|Карла V]]. У [[1529]] годзе Карл V заключыў пагадненне з папам: Клімент VII абавязаўся каранаваць Карла V у [[Балоння|Балонні]] імператарам [[Свяшчэнная Рымская імперыя|Свяшчэннай Рымскай імперыі]], а Карл V наўзамен паабяцаў Папе паспрыяць аднаўленню ўлады Медычы ў Фларэнцыі. [[5 жніўня]] [[1529]] года [[Францыя]], падпісаўшы [[Камбрэйскі мір]], выйшла з вайны, і Фларэнцыя засталася без саюзнікаў.

Карл V даручыў аказаць садзейнічанне Папе [[Філібер дэ Шалон, прынц Аранскі|прынцу Аранскаму]], які камандаваў сіламі Свяшчэннай Рымскай імперыі ў Італіі (таму самаму чалавеку, які за два гады да гэтага разрабаваў Рым). Саракатысячная армія прынца Аранскага, якая складалася галоўным чынам з [[іспанцы|іспанцаў]], увайшла ў [[Таскана|Таскану]] і, спусташаючы землі [[Фларэнційская рэспубліка|Фларэнційскай рэспублікі]], рушыла на поўнач. [[24 кастрычніка]] яна стала лагерам каля самай Фларэнцыі.

Фларэнцыя даўно рыхтавалася да абароны. Адразу пасля выгнання Пасерыні і сыноў Медычы, якіх ён выхоўваў, фларэнційцы прызначылі інспектарам гарадскіх сцен [[Мікеланджэла]]. Ён распарадзіўся працягнуць сцены на поўдзень і абнесці імі ўзгорак Сан-Мініята, з якога праглядаўся цэнтр горада, а таксама прыняць іншыя меры для падрыхтоўкі горада да абароны.

== Ход баявых дзеянняў ==
Калі імперсія пачалі абстрэл горада, высвятлілася, што грамадзяне Фларэнцыі зусім не збіраюцца капітуляваць. Іх баявы дух падтрымала вылазка атрада пад камандаваннем [[Франчэска Феручы]], які ўначы атакаваў ворага і здолеў даставіць у горад запасы харча.

Аднак аблога працягвалася, запасы харча раставалі, у горадзе пачалі распаўсюджвацца хваробы. Улетку Феручы вырашыўся на адчайны крок: пад покрывам цемры ён правёў праз кольцы аблогі групу ўзброеных людзей, і накіраваўся ў сельскія раёны Тасканы, дзе стаў рэкрутаваць войскі. У выніку ён сабраў у [[Пістоя|Пістоі]] 3.000 пешых і 500 конных добраахвотнікаў. Разведка паведаміла пра гэта прынцу Аранскаму, і ён на чале вялікага атрада іспанскіх салдат кінуўся на пошукі Феручы. [[3 жніўня]] [[1530]] года ў час [[Бітва пры Гавінане|бітвы ў Гавінаны]] былі забіты як прынц Аранскі, так і Франчэска Феручы, але атрад Феручы быў цалкам разгромлены.

Вестка пра жорсткую расправу над Феручы прывяла Фларэнцыю ў смутак. Галодныя людзі патрабавалі, каб улада над горадам была вернутая Медычы, якія б накармілі іх. Праз шэсць дзён ганфаланьер накіраваў парламенцёраў з заявай аб капітуляцыі горада.

== Вынікі і наступствы ==
Клімент VII дамогся ад Карла V запэўненняў у тым, што з насельніцтвам Фларэнцыі абыйдуцца літасціва, і пасля ўзяцця горада не будзе ўчынена разня, якой асцерагаліся гараджане, памятаючы рабаванне Рыма. Пасля рэстаўрацыі дынастыі Медычы і сыходу імперскай арміі Папа Клімент VII перадаў кіраванне горадам свайму дваццацігадоваму незаконнанароджанаму сыну [[Алесандра Медычы, герцаг Фларэнцыі|Алесандра]]. На наступны дзень пасля прыбыцця ў Фларэнцыю Алесандра быў абвешчаны «главой Фларэнційскай рэспублікі».

Карл V заявіў Кліменту VII, што, паколькі яны цяпер саюзнікі, ад Фларэнцыі патрабуецца паслядоўная знешняя палітыка, якая можа быць забяспечана толькі жорсткай уладай. У выніку Алесандра стаў называцца «герцагам Фларэнційскай рэспублікі». Так у 1532 годзе Фларэнційская рэспубліка ператварылася ў [[Фларэнційскае герцагства]].

== Літаратура ==
* П.Стратерн «Медичи. Крестные отцы Ренессанса» — Москва «Издательство АСТ», [[2010]]. ISBN 978-5-17-066799-4

{{DEFAULTSORT:Фларэнцыя}}
[[Катэгорыя:Бітвы Італьянскіх войнаў]]
[[Катэгорыя:Аблогі XVI стагоддзя]]
[[Катэгорыя:1529]]
[[Катэгорыя:1530]]
[[Катэгорыя:Бітвы паводле алфавіта]]
[[Катэгорыя:Гісторыя Фларэнцыі]]