Анатоль Аляксеевіч Азольскі: Розніца паміж версіямі

Анатоль Аляксеевіч Азольскі
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	27 ліпеня 1930(1930-07-27)
Месца нараджэння	Вязьма, Вяземскі раён, Заходняя вобласць, РСФСР, СССР
Дата смерці	26 сакавіка 2008(2008-03-26) (77 гадоў)
Месца смерці	Масква, Расія
Пахаванне	Хаванскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР  Расія
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	пісьменнік
Мова твораў	руская
Цытаты ў Вікіцытатніку

Анатоль Аляксеевіч Азольскі (руск.: Анатолий Алексеевич Азольский; 27 ліпеня 1930(1930-07-27), Вязьма, Заходняя вобласць — 26 сакавіка 2008(2008-03-26), Масква) — рускі пісьменнік.

Біяграфія

Нарадзіўся 27 ліпеня 1930 года ў Вязьме у сям’і вайскоўца.

Скончыў Вышэйшае ваенна-марское вучылішча імя М. В. Фрунзе (цяпер Санкт-Пецярбургскі ваенна-марскі інстытут). У 1952—1954 гадах служыў марскім афіцэрам — карабельным артылерыстам, затым працаваў у Кунцаўскім марскім клубе ДТСААФ, быў камандзірам тральшчыка пры выратавальнай станцыі на Маскве-рацэ, пазней да 1965 года працаваў інжынерам на прадпрыемствах Масквы.

Памёр 26 сакавіка 2008 года. Пахаваны ў Маскве на Хаванскага могілках (цэнтральная тэрыторыя, участак 34і).

Творчасць

Першае апавяданне было надрукавана ў 1965 годзе. У 1968 годзе часопіс «Новый мир» анансаваў яго раман «Сцяпан Сяргеевіч». Але, двойчы адхілены цэнзурай, ён з’явіўся ў часопісе толькі ў 1987 годзе. Тады ж часопіс «Знамя» надрукаваў іншы яго раман — «Зацяжны стрэл» («Мора Манцавых»). З тых часоў А. Азольскі быў сталым аўтарам часопісаў «Новый мир», «Дружба народов», «Знамя», «Континент». У 1997 годзе за аповесць «Клетка» А. Азольскаму была прысуджана Букераўская прэмія. Акрамя таго, публікацыі А.Азольскага адзначаны прэміямі часопісаў «Дружба народов» (1999) і «Новый мир» (2000).

Азольскі быў членам Саюза пісьменнікаў СССР, Рускага ПЭН-цэнтра, членам міжнароднай асацыяцыі пісьменнікаў баталістаў і марыністаў. Яго раманы, аповесці і апавяданні перакладзены на нямецкую, польскую, эстонскую і кітайскую мовы. У крытыцы адзначалася ўменне Азольскага стварыць авантурнае апавяданне на матэрыяле савецкай эпохі, адкрыццё ім новага тыпу персанажа — гераічнага адзіночкі, які адстойвае сваё права на жыццё ў сітуацыі, якая пагаршаецца, справакаванай ідэалогіяй абсурду. Расійскі літаратурны крытык Яўген Ярмолін праводзіў паралелі паміж прозай Азольскага і літаратурай абсурду, творамі Грэма Грына. Па творах А. Азольскага знятыя папулярныя фільмы і серыялы: «Дыверсант», «Забыты», «Сцяпан Сяргеевіч», «Невядомыя старонкі з жыцця выведніка». Азольскі пісаў і друкаваўся да канца жыцця — у лютаўскім нумары часопіса «Новый мир» за 2008 год апублікавана яго аповяданне «Перадапошнія дзянькі».

Бібліяграфія

Раманы і аповесці

• «Сцяпан Сяргеевіч» (1968—1987). Раман. Экранізаваны Ў 1989 годзе — «Сцяпан Сяргеевіч» (Беларусьфільм)
• «Легенда пра Траўкіна» (1976—1984). Раман.
• «Зацяжны стрэл» («Мора Манцевых») (1987). Раман.
• «Лішні» (1988). Аповесць. Экранізавана Ў 1990 годзе — «Невядомыя старонкі з жыцця разведчыка».
• «Параход» (1989). Аповесць.
• «Недакуркі» (1992). Аповесць.
• «Нара» (1994). Аповесць.
• «Пошукі абсалюту» (1995). Аповесць.
• «Клетка» (1996). Аповесць.
• «Вайна на моры» (1996). Аповесць.
• «Жаніцьба па-балтыйскі» (1997). Аповесць.
• «Аблдрамтэатр» (1997). Аповесць. Экранізавана Ў 2011 годзе — тэлесерыал «Забытыя».
• «Труба» (1997). Аповесць.
• «Лапушок» (1998). Раман.
• «Кроў» (1999). Раман.
• «Патрыкееў» (1999). Аповесць.
• «Манахі» (2000). Раман.
• «ВМБ» (2001). Аповесць.
• «Дыверсант» (2002). Раман. Экранізаваны Ў 2004 годзе — тэлесерыял «Дыверсант», у 2007 годзе быў зняты тэлесерыял «Дыверсант. Канец вайны», а ў 2020 годзе — «Дыверсант. Крым».
• «Белая ноч» (2003). Аповесць.
• «Глаша» (2003). Аповесць.
• «Кандыдат» (2004). Аповесць.
• «Палкоўнік Растоў» (2006). Раман.
• «Афанасій» (2007). Аповесць.
• «Маргара, або Расстраляйце мяне на досвітку» (2007). Аповесць.
• «Старонні» (2007). Раман.

Апавяданні

• «Гэтая праклятая вайна» (1965).
• «Берлін-Масква-Берлін» (1994).
• «Хто забіў Кірава. Вопыт хатняга расследавання» (1994).
• «Мастацтва кіно» (1996).
• «Гутарка» (1996).
• «Сёе-тое пра сябе» (1997).
• «Гейнц Гудэрыян, Мікалай Грабёнкін і іншыя» (1997).
• «Палёт да сонца» (1997).
• «Атамная хвароба» (1998).
• «Магіла на Увядзенскіх могілках» (1999).
• «Нясціплае зачараванне лінкораў» (1999).
• «Пацукі» (1996).
• «Вялікі тэрор» (1998).
• «Свабода і роўнасць» (1998).
• «Настаўнік» (2000).
• «Ідэалісты» (2000).
• «Мужчына і жанчына» (2000).
• «Высокая літаратура» (2002).
• «Севастопаль і далей» (1989—2003).
• «Сувязнік Ракасоўскага» (2004).
• «Смерць Кірава. Каментар да стрэлу» (2004).
• «Не забі» (2004).
• «Несумленны танкіст» (2004).
• «Бізнес» (2005).
• «Іосіф і яго браты» (2007).
• «Вайна без вайны» (2007).
• «Перадапошнія дзянькі» (2008).

Узнагароды

• прэмія «Рускі Букер» (1997) за раман «Клетка».

Літаратура

• Латынина А. Запоздавшие. (1987)
• Лазарев Л. Освобождаясь от ответственности. (1987)
• Войскунский Е. Шинель из адмиральского драпа. (1988)
• Евгений Ермолин. Жизнь на нелегальном положении. Авантюристы советской эпохи в прозе Анатолия Азольского. — Лит. газета. 1996. № 35
• Мильдон В. Всё живое — из клетки. (1997)
• Ремизова М. Зрячий одиночка среди послушных слепцов. (1997)
• Елисеев Н. Азольский и его герои. — «Новый мир». 1997. № 8.
• Немзер А. Взгляд на русскую прозу в 1996 году. Азольский и его герои. — «Дружба народов». 1997. № 2.
• Немзер А. Литературное сегодня. О русской прозе. 90-е. Второе рождение. А. Азольский. — М.: Новое литературное обозрение, 1998.
• Костырко С. Анатолий Азольский. Кровь. Роман. («Новый мир» 1999 № 8)
• Инна Булкина. Анатолий Азольский: Диверсант. — «Знамя». 2006. № 10.
• Огрызко В. Лучший авантюрный писатель. — Литературная Россия. 2007. № 40.
• Евгений Ермолин. Последние классики. М.: Совпадение, 2016. — ISBN 978-5-903060-36-2.

Спасылкі

• Евгений Ермолин. О литературе 90-х
• Евгений Ермолин. Люди бездны (О прозе Анатолия Азольского)
• Евгений Ермолин. Одинокий герой. Памяти Анатолия Азольского