Конрад III Гогенштаўфен: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 04:15, 22 лістапада 2008

Шаблон:Біяграфія Шаблон:Вызнч (1093 - 15 лютага 1152) - першы кароль Германіі з дынастыі Гогенштаўфенаў. Сын Фрэдэрыка I. Разам з Людовікам Маладым прымаў удзел у крыжовым паходзе, які пацярпеў няўдачу.

Кароль Германіі

У 1115 Конрад быў назначаны герцагам Франконіі яго дзядзькам імператарам Генрыхам V, годам пазней ён стаў рэгентам Германіі, разам са сваім старэйшым братам, Фрэдэрыкам ІІ Швабскім. Пасля смерці Генрыха (1125), Конрад няўдала падтрымаў Фрэдэрыка як караля Германіі. Фрэдэрык быў змешчаны, а Конрад пазбаўлены Франконіі і Каралеўства Бургундыі. З падтрымкай імперскіх гарадоў Швабіі і Герцагства Аўстрыі, Конрад быў абраны антыкаралём у снежні 1127.

Конрад хутка перасёк Альпы, каб быць каранаваным каралём Італіі. За наступныя два года, ён не здолеў дасягаць якіх-небудзь палітычных поспехаў і ў 1130 вярнуўся ў Германію, застаючыся ў апазіцыі да імператара, якім у той час быў Лотар ІІ. У 1135 прысягае Лотару, за што атрымаў права на валоданне і кіраванне сваіх старых зямель.

Пасля смерці Лотара (снежань 1137), Конрад быў каранаваны ў Ахене, шасцю днямі пазней быў пацверджаны ў Бамбергу некалькімі прынцамі паўднёвай Германіі. Супраць гэтага выступіў Генрых Ганарлівы (зяць і спадчыннік Лотара), ён адмаўляўся прызнаваць новага караля. З-за што Конрад пазбавіў яго ўсіх тэрытарыяльных валоданняў. Грамадзянская вайна, якая неўзабаве ўспыхнула, разглядаецца пачаткам дужання паміж Guelphs і Ghibellines. Пасля смерці Генрыха (кастрычнік 1139), вайна была працягнута яго сынам Генрыхам Львом, якога падтрымала Саксонія і яго дзядзька Велф VI. Конрад, пасля доўгай аблогі, перамог апошніх ў Вейнзбергу у снежні 1140, і ў маі 1142, мірнае пагадненне было дасягнута ў Франкфурце. У 1146 годзе Конраду III атрымалася вярнуць герцагства Багемію выгнанаму адтуль Уладзіславу II, які прызнаў нямецкае вяршэнства, але спроба Конрада III зрабіць тое ж у Польшчы ў карысць свайго зяця Уладзіслава II Выгнанніка не атрымалася.

Крыжовы паход

У 1146 Конрад разам з французскім каралём Людовікам Маладым далучаецца да крыжовага пахода. Яго войска 20,000 людзей пайшло праз Венгрыю, і дасягнула Канстанцінопаля ў снежні 1146. Пераправіўшыся ў Малую Азію, пацярпеў паражэнне ад сельджукоў. Конрад і некаторыя рыцары ўцяклі, але большасць салдатаў было забіта або захоплена. Захаванныя 2,000 людзей нямецкага войска дабраліся да Нікеі, дзе шматлікія з выжыўшых, спрабавалі вярнуцца дадому. Ад бязвыхаднасці Конрад злучаецца з французскім войскам. У Эфесе Конрад сур'ёзна захварэў, адправіўся дзеля аздараўлення ў Канстанцінопаль, дзе візантыйскі імператар Мануіл I Комнін выступіў як яго асабісты лекар. Пасля, Конрад прыплыў да Акры, і адтуль дасягнуў Іерусаліма. Пасля няўдалай аблогі Дамаска, вярнуўся Германію. Конрад ніколі не быў каранаваны імператарам. На яго пахаранах прысутнічалі толькі яго пляменнік Фрэдэрык Барбароса і Бамбергскі біскуп.

Гл. таксама

Другі крыжовы паход

Крыніца

Baldwin, M. W. A History of the Crusades: the first hundred years, 1969.

Шаблон:БлокПА

@@ Радок 16: / Радок 16: @@
 === Кароль Германіі ===
-У 1115 Конрад быў назначаны герцагам Франконіі яго дзядзькам імператарам Генрыхам V, годам пазней ён стаў рэгентам Германіі, разам са сваім старэйшым братам, Фрэдэрыкам ІІ Швабскім. Пасля смерці Генрыха (1125), Конрад няўдала падтрымаў Фрэдэрыка як караля Германіі. Фрэдэрык быў змешчаны, а Конрад пазбаўлены Франконіі і Каралеўства Бургундыі. З падтрымкай імперскіх гарадоў Швабіі і Герцагства Аўстрыі, Конрад быў абраны антыкаралём у снежні 1127.
+У [[1115]] Конрад быў назначаны герцагам [[Франконія|Франконіі]] яго дзядзькам імператарам [[Генрых V|Генрыхам V]], годам пазней ён стаў рэгентам Германіі, разам са сваім старэйшым братам, [[Фрэдэрык II Швабскі|Фрэдэрыкам ІІ Швабскім]]. Пасля смерці Генрыха ([[1125]]), Конрад няўдала падтрымаў Фрэдэрыка як караля Германіі. Фрэдэрык быў змешчаны, а Конрад пазбаўлены Франконіі і [[Бургундыя|Каралеўства Бургундыі]]. З падтрымкай імперскіх гарадоў Швабіі і Герцагства Аўстрыі, Конрад быў абраны антыкаралём у снежні [[1127]].
-Конрад хутка перасёк Альпы, каб быць каранаваным каралём Італіі. За наступныя два года, ён не здолеў дасягаць якіх-небудзь палітычных поспехаў і ў 1130 вярнуўся ў Германію, застаючыся ў апазіцыі да імператара, якім у той час быў Лотар ІІ. У 1135 прысягае Лотару, за што атрымаў права на валоданне і кіраванне сваіх старых зямель.
+Конрад хутка перасёк Альпы, каб быць каранаваным каралём Італіі. За наступныя два года, ён не здолеў дасягаць якіх-небудзь палітычных поспехаў і ў [[1130]] вярнуўся ў Германію, застаючыся ў апазіцыі да імператара, якім у той час быў [[Лотар II|Лотар ІІ]]. У [[1135]] прысягае Лотару, за што атрымаў права на валоданне і кіраванне сваіх старых зямель.
-Пасля смерці Лотара (снежань 1137), Конрад быў каранаваны ў Ахене, шасцю днямі пазней быў пацверджаны ў Бамбергу некалькімі прынцамі паўднёвай Германіі. Супраць гэтага выступіў Генрых Ганарлівы (зяць і спадчыннік Лотара), ён адмаўляўся прызнаваць новага караля. З-за што Конрад пазбавіў яго ўсіх тэрытарыяльных валоданняў. Грамадзянская вайна, якая неўзабаве ўспыхнула,  разглядаецца пачаткам дужання паміж Guelphs і Ghibellines. Пасля смерці Генрыха (кастрычнік 1139), вайна была працягнута яго сынам Генрыхам Львом, якога падтрымала Саксонія і яго дзядзька Велф VI. Конрад, пасля доўгай аблогі, перамог апошніх ў Вейнзбергу у снежні 1140, і ў маі 1142,  мірнае пагадненне было дасягнута ў Франкфурце.
+Пасля смерці Лотара (снежань [[1137]]), Конрад быў каранаваны ў [[Ахен]]е, шасцю днямі пазней быў пацверджаны ў [[Бамберг]]у некалькімі прынцамі паўднёвай Германіі. Супраць гэтага выступіў [[Генрых Ганарлівы]] (зяць і спадчыннік Лотара), ён адмаўляўся прызнаваць новага караля. З-за што Конрад пазбавіў яго ўсіх тэрытарыяльных валоданняў. Грамадзянская вайна, якая неўзабаве ўспыхнула,  разглядаецца пачаткам дужання паміж Guelphs і Ghibellines. Пасля смерці Генрыха (кастрычнік [[1139]]), вайна была працягнута яго сынам [[Генрых Леў|Генрыхам Львом]], якога падтрымала [[Саксонія]] і яго дзядзька [[Велф VI]]. Конрад, пасля доўгай аблогі, перамог апошніх ў [[Вейнзберг]]у у снежні [[1140]], і ў маі [[1142]],  мірнае пагадненне было дасягнута ў [[Франкфурт|Франкфурце]]. У [[1146]] годзе Конраду III атрымалася вярнуць герцагства [[Багемія|Багемію]] выгнанаму адтуль Уладзіславу II, які прызнаў нямецкае вяршэнства, але спроба Конрада III зрабіць тое ж у Польшчы ў карысць свайго зяця [[Уладзіслаў II Выгнаннік|Уладзіслава II Выгнаннік]]а не атрымалася.
-У 1146 годзе Конраду III атрымалася вярнуць герцагства Чэхію выгнанаму адтуль Уладзіславу II, які прызнаў нямецкае вяршэнства, але спроба Конрада III зрабіць тое ж у Польшчы ў карысць свайго зяця Уладзіслава II Выгнанніка не атрымалася.
 === Крыжовы паход ===
 [[Выява:Konrad III Siegel 1138.jpg|thumb|180px|Пячатка Конрада III ([[1138]])]]
-У 1146 Конрад разам з французскім каралём Людовікам Маладым далучаецца да крыжовага пахода. Яго войска 20,000 людзей пайшло праз Венгрыю, і дасягнула Канстанцінопаля ў снежні 1146. Пераправіўшыся ў Малую азію, Конрад з сваім войскам пацярпеў паражэнне ад сельджукоў. Конрад і большасць рыцараў уцяклі, але большасць салдатаў было забіта або захоплена. Захаванныя 2,000 людзей нямецкага войска дабраліся да Нікеі, дзе шматлікія з выжыўшых, спрабавалі вярнуцца дадому. Ад бязвыхаднасці Конрад злучаецца з французскім войскам. У Эфесе Конрад сур'ёзна захварэў, і быў пасланы ў Канстанцінопаль, дзе візантыйскі імператар [[Мануіл I Комнін]] выступіў як яго асабісты лекар. Пасля аздараўлення, Конрад прыплыў да Акры, і адтуль дасягнуў Іерусаліма. Пасляняўдачнай аблогі [[Дамаск]]а, вярнуўся Германію. Конрад ніколі не быў каранаваны імператарам. На яго пахаранах прысутнічалі толькі яго пляменнік [[Фрэдэрык Барбароса]] і Бамбергскі біскуп.
+У [[1146]] Конрад разам з французскім каралём [[Людовік Малады|Людовікам Маладым]] далучаецца да [[Другі крыжовы паход|крыжовага пахода]]. Яго войска 20,000 людзей пайшло праз [[Венгрыя|Венгрыю]], і дасягнула [[Канстанцінопаль|Канстанцінопаля]] ў снежні [[1146]]. Пераправіўшыся ў [[Малая Азія|Малую Азію]], пацярпеў паражэнне ад сельджукоў. Конрад і некаторыя рыцары ўцяклі, але большасць салдатаў было забіта або захоплена. Захаванныя 2,000 людзей нямецкага войска дабраліся да [[Нікея|Нікеі]], дзе шматлікія з выжыўшых, спрабавалі вярнуцца дадому. Ад бязвыхаднасці Конрад злучаецца з французскім войскам. У [[Эфес]]е Конрад сур'ёзна захварэў, адправіўся дзеля аздараўлення ў Канстанцінопаль, дзе візантыйскі імператар [[Мануіл I Комнін]] выступіў як яго асабісты лекар. Пасля, Конрад прыплыў да [[Акра|Акры]], і адтуль дасягнуў [[Іерусалім]]а. Пасля няўдалай [[аблога Дамаска|аблогі Дамаска]], вярнуўся Германію. Конрад ніколі не быў каранаваны імператарам. На яго пахаранах прысутнічалі толькі яго пляменнік [[Фрэдэрык Барбароса]] і Бамбергскі біскуп.
 === Гл. таксама ===