stur : diforc'h etre ar stummoù
Endalc’h diverket Danvez ouzhpennet
Poentadur ha sklaeraat ar pennad evit an implijerien |
Diverradenn ebet eus ar c'hemm |
||
Linenn 6:
{{-ak-|br}}
'''stur''' {{dist|ˈstyːr|br}} {{g}} ({{l}} [[sturioù]])
#[[pezh|Pezh]] [[plat]] [[lakaet]] e [[penn]] [[a-dreñv]] ul [[lestr]], ur [[bag|vag]] [[pe]] un [[nijerez]], [[a]] [[dalvez]] d'[[e]]/[[he]] [[leviañ]]
#* ''E lost a oa eur roeñv hag eur '''stur''' d'ezañ, ha kerzout a rae war ar mor daoust d'e darziou kounnaret.'' {{mammenn|KBSA|39}}
#* ''Simudet e chome ar paotr. Ur vag kollet he '''stur''' ganti.'' {{mammenn|SABA|65}}
|
Stumm eus an 13 Ebr 2013 da 09:21
Brezhoneg
- Savet diwar ar ger nederlandek stuur.[1]
Anv-kadarn
stur /ˈstyːr/ gourel (liester sturioù)
- Pezh plat lakaet e penn a-dreñv ul lestr, ur vag pe un nijerez, a dalvez d'e/he leviañ
- E lost a oa eur roeñv hag eur stur d'ezañ, ha kerzout a rae war ar mor daoust d'e darziou kounnaret. — (Yann ar Floc'h, Koñchennou eus Bro ar Stêr Aon, Levrdi Le Dault, Kemper, 1950, p. 39.)
- Simudet e chome ar paotr. Ur vag kollet he stur ganti. — (Youenn Drezen, Sizhun ar Breur Arturo, Al Liamm, 1971, p. 65.)
- Ar stur zo pemzek a-gleiz. — (Vice-Amiral Hervé Jaouen, Marin de Guerre, emb. ar Pen Duick, 1984, p. 78..)
- ..., torret he gwern gant striv ar seizh avel ha diframmet he stur gant an tarzhioù, ne c'hell ket mui ar vag derc'hel penn d'an arnev. — (Langleiz, Enez ar Rod, 1949 kentañ emb. Ar Balb, eil emb. Mouladurioù hor Yezh, 2000, p. 17.)
- Ne sente ket mui ar c'harr-nij ouzh ar stur.— (Fulup Oillo, Karantez dispaket, An Alarc'h Embannadurioù, 2007, p. 9.)
- Delc'her, kemer ar stur : ren.
- Hadet eo bet ennañ ar gredenn eo bet ganet an dud desket evit delc'her ar stur ganto hag ober o renkoù war an dud all. — (Tad Medar, An Tri Aotrou, 1981, p. 20.)
Gerioù kevrennek
Deveradoù
Troioù-lavar
- An hini na sent ket ouzh ar stur,
Ouzh ar garreg e ray sur.
Troidigezhioù
Roll an daveoù :