Razlika između verzija stranice "Godina bez ljeta"

Kao godina bez ljeta se u Americi i Evropi označave neobično hladna 1816ta godina. Od početka meteorološke dokumentacije je to do danas najhladnija godina. U Sjedinjenim Ameriökim Državama također poznata kao Eighteen hundred and froze to death. Dok su januar i februar do neke mjere bili "standardni", u martu je počelo da zahladnjuje. U aprilu i maju je neprestano padala kiša. U junu i julu je u SADu svake noći mrzlo. U New Yorku je palo oko metar snijega. Evropu je pogodilo veliko nevrijeme a mnoge rijeke su bile preplavile. U Evropi je u augustu počelo da mrzne što je dovelo do velikh šteta u poljoprivredi. 1817te su cijene žitarica bile deset puta veče nego 1816te.

Uzrok

Tek 1920te je američki naučnik William Humphreys postavio danas široko prihvaćenu hipotezu za taj klimatski fenomen. Prema njemu je vulkan Tamboru (Mount Tambora) u današnjoj Indoneziji bio kriv za godinu bez ljeta. Nakon erupcije tog vulkana od 5. do 15. aprila 1815. godine je došlo do takozvanog fenomena vulkanske zime. Sve to zahvaljujući pepelu i prašini koju je navedena erupcija izbacila u atmosferu i koji su spriječili prolazak sunčevih zraka do Zemlje. Hlađenje klime je trajalo sve do 1819. godine.

I drugi vulkani su bili aktivni u tom periodu te tako doprinijeli općem zahlađenju, to su:

1. La Soufrière na Saint Vincentu, Karibi 1812. godine
2. Mayon na Filipinima 1814. godine