Michael Caine

Michael Caine (fon. Majkl Kejn), pravim imenom Sir Maurice Joseph Micklewhite britanski je filmski i pozorišni glumac. Caine je pored Jacka Nicholsona jedan od glumaca koji je imao nominacije za Oscara u svakoj deceniji počevši od 1960-ih pa sve do 2000-ih. 2000. godine odlikovan je ordenom viteza od strane kraljice Elizabete II kao priznanje za doprinos filmskoj umjetnosti.

Michael Caine
Ime pri rođenju	Morris Joseph Micklewhite
Rođenje	14. mart 1933. London
Godine rada	1950–danas
Važnije uloge	Dr. Wilbur Larch Elliot Dr. Frank Bryant Thomas Fowler
Važniji filmovi i/ili serije	Kućna pravila Hannah i njene sestre Obrazujući Ritu
Oskari
Zlatni globusi
1984. Obrazujući Ritu 1989. Jack Trbosjek 1999. Sitni glas
BAFTA nagrade
1984. Obrazujući Ritu

Dobitnik je dvaju Oscara u kategoriji najbolje sporedne muške uloge 1987 (Hannah i njene sestre) te 2000 (Kućna pravila).

Rane godine

Plava ploča postavljena 2003. koja obilježava Caineovo mjesto rođenja - bolnicu St Olave

Njegov otac, koji se također zvao Maurice, služio je 7 godina u Kraljevskoj artiljeriji u Indiji da bi se vratio nazad i oženio Ellen Maria Burchell. U vrijeme rođenja Mauricea juniora, otac je bio nezaposlen ali je uskoro dobio posao kao nosač na Billingsgateskoj ribljoj pijaci, gdje su Micklewhiteovi težačili skoro 200 godina.

Ubrzo nakon njegovog rođenja Maurice i Ellen se sele iz jednosobnog u dvosobni stan.

Kao dječak iskusio je Drugi svjetski rat. 1940. prvo su padale bombe sa padobranima, a zatim zastrašujuće doodlebugs i konačno ubojite V-2 rakete. Maurice stariji bio je pozvan nazad u Kraljevsku artiljeriju, da bi se vratio nakon nesreće u Dunkirku, a zatim opet odlazi da se pridruži 8. armiji u Sjevernoj Africi. Neće ga vidjeti za još četiri godine. Ellen odvodi Maurica juniora i njegovog brata Stanleya na selo na kraće vrijeme, da bi se napokon naselili u napuštenu farmu u Norfolku. Za Mauricea život ovdje je bio fantastičan. Radio bi na farmi, jeo zdravu hranu i dosta vremena provodio na svježem zraku. Pošto je SAD ušao u rat, oni osnivaju baze po cijelom Norfolku. Maurice se pridružuje ostaloj djeci koji su se družili sa amerikancima. On je kasnije tvrdio da je tada otkrio da su oni velikodušni i tolerantni ljudi, i odrasta uz želju da jednog dana posjeti tu zemlju.

Kao i njegov otac, Maurice mlađi je bio slabog obrazovanja, ali jako bistar, a njegova inteligencija je uočena od strane lokalne učiteljice, jedne gospođice Linton. Oduševljena što ima barem jednog od njenih učenika da osvoji stipendiju za gimnaziju, uzela je dječaka pod svoje okrilje, ohrabrivala ga da čita, te mu davala dodatne sate učenja. Stipendija dovodi Mauricea na Hackney Down Grocers židovsku školu koja je evakuirana u Norfolk.

1946. porodica se vraća nazad u London, gdje zatječu mnogo ruševina. Maurice mlađi počinje ići u lokalno kino, gdje upija uglavnom američke avanture. Bilo mu je tek 12 godina, i već je tada odlučio da se pridruži svojim junacima sa ekrana, te posjećuje knjižnicu i čita knjige o glumi i sebe uči da ne trepti očima dugo vremena.

Maurice odlazi u Clubland, na Walworth Road-u. Ovo je bila ustanova za obrazovanje mladih koju je vodio velečasni Jimmy Butterworth i što je bilo kao odskočna daska za talentovanu djecu južnog Londona, od kojih većina nije imala pristup umjetnosti i kulturi. Maurice je sasvim slučajno započeo sa glumom tamo. Isprva je igrao košarku ali mu to nije išlo od ruke. Zaljubljuje se u jednu djevojčicu, i dok je zurio kroz prozor vrata prateći nju, previše se naslanja na vrata i upada u salu. Međutim, bio je pozvan od strane nastavnika da ostane što je on i učinio, i tako pohađa svoju prvu dramsku lekciju. To je bio njegov prvi ozbiljan korak na putu prema Hollywoodu.

Njegova prva uloga je bila uloga robota u komadu RAR koju je napisao češki pisac Karel Čapek. Alec Reed ga uzima pod svoje okrilje, te uči historiju i tehniku filma; pokazuje mu 16mm nijeme filmove nedjeljom navečer. Alec je pravio dokumentarce o klupskim putovanjima i Maurice radi kao njegov pomoćnik na izletu u Guernsey, i tako se njegovo ime pojavljuje po prvi put na filmskom platnu. Dok je još uvijek bio član Clublanda, Maurice se pojavljuje na premijeri David Leanovog klasika Velika očekivanja. Kao za nagradu, organizatori su pitali da li iko u gužvi slavi svoj ​​rođendan, Maurice se javio i tako je bio pozvan da popije čaj s Anthonyjem Wagerom, tadašnjom mladom zvijezdom filma.

1949. Maurice napušta školu i postaje kurir u filmskoj kompaniji Peak Films, koja je bila specijalizirana za 8mm filmove o londonskim znamenitostima za turiste. Povremeno mu je bilo dopuštano da pomaže pri snimanju scena, i učio je oko rasvjete i elektrike ali biva izbačen zbog pušenja u WC-u.

Vojna služba i Korejski rat

Sa 18 godina Maurice se pridružuje Kraljevskoj regimenti u kasarnoj blizu Guildforda. Nakon intenzivne obuke odlazi u Iserlohn, gradić jugoistočno od Dortmunda. Nakon gotovo 12 mjeseci, Maurice dobija ponudu da nastavi službu u Koreji; britanci se pridružuju amerikancima tamo 1950. Nakon šest sedmica putovanja brodom stiže na Kure južni rt u Japanu a nakon dvije sedmice treninga prelazi u Pusan​​, Južna Koreja. Maurice i njegovi suborci su vrlo brzo poslati na front, do 38. paralele koja dijeli Sjevernu i Južnu Koreja, gdje su se stacionirali na oko kilometar od kineskih linija. Tokom svoje prve noćne straže, Maurice je svjedok kineskog napada sa lijevog boka. Kao najbolje obrazovani član svog voda, "Mick" (kako su ga zvali) bio je tretiran sa poštovanjem, a čitao je i pisao pisma za svoje drugove.

Njegov drugi odlazak na ratište poklopio se sa glavnom kineskom ofanzivom. Sjeća se patrole na ničijoj zemlji noću, kad je njegova jedinica bila odsječena od svojih linija od strane kineskih vojnika i tu je proveo strašne, beskrajne sate u tami čekajući na neprijatelja.

1952. je demobiliziran i vraća se kući.

Glumački poziv

Dobio je posao u tvornici maslaca gdje priča o svojoj glumačkoj ambiciji radnom kolegi koji ga savjetuje da čita magazin o pozorištu. To je i učinio, i javlja se na oglas za pomoćnika menadžera pozornice koji također mora igrati i manje uloge. Izjašnjava se kao Michael Scott i šalje fotografiju pod ovim novim nadimkom.

Ubrzo ga je pozvao na razgovor Alwyn D. Fox, vlasnik pozorišta i Maurice dobija posao. Dobija svoju prvu ulogu na pozornici, kao policajac koji ubija negativca na samom kraju komada. Zatim dobija ulogu zavodnika, koji napija nevinu djevojku kako bi je iskoristio. Sada kao profesionalni glumac, Maurice počinje dobivati ​​sve bolje uloge. A onda je sve pošlo po zlu. Jednom tokom subotnje matineje srušio se i dobio je dijagnozu teške i neizlječive malarije. Mislio je da je sve bilo gotovo. On je pozvao Alwyna Foxa i pitao ako može da se vrati. Na njegovu radost Fox se složio.

Srećom za Mauricea, veliki broj britanskih vojnika koji su patili od malarije bio je povod za veliko istraživanje o toj bolesti. Odjednom se našao pozvan u vojnu bolnicu u Roehampton gdje je bio iznenađen kad je vidio mnoge iz njegovog voda u Koreji, koji su svi patili od iste bolesti. Zajedno su bili podvrgnuti eksperimentu u kojem su se koristile nove vrste lijekova. Na sreću, svi su bili izliječeni, a njihov životni vijek se vratio u normalu. Michael naziva Alwyna Foxa još jednom ali nažalost, tokom njegovog boravka u bolnici pozorište je propalo i on se više nikada neće čuti sa Foxom.

Nakon što nabavlja još jedan primjerak magazina o pozorištu, Maurice osvaja još jednu audiciju sa družinom Lowestoft, u primorskom gradu na sjevernoj obali Suffolka. Tu upoznaje svoju prvu suprugu Patricia Haines. Zatim njih dvoje odlaze iz ovog pozorišta nazad u London da okušaju svoju sreću. Dok Patricia dobija bolje uloge Maurice ima samo sporedne TV uloge bez dijaloga što ga primorava da radi neke druge poslove kako bi preživjeli.

Uskoro rađa se Dominique njihova kćer koja je dobila ime po Dominique Francon junakinji romana The Fountainhead autorice Ayn Rand. Pritisnuti siromaštvom i velikim ambicijama mladi par se ubrzo rastaje i Patricia zajedno sa Dominique odlazi kod svojih roditelja. Maurice je primoran da radi naporne i slabo plaćene poslove. U međuvremenu umire mu otac ostavljajući porodici gotovo ništa u nasljeđe. Maurice odlazi u Pariz da bi tamo živio životom skitnice te se skrasio u jednom bordelu. Konačno, vraća se u Englesku, gdje ga zatječe nova ponuda, i to za film Brdo u Koreji, uglavnom zbog njegovog ratnog iskustva. Film nije doživio neki veći uspjeh.

Režiser filma Brdo u Koreji Julian Amyes poziva Mauricea da glumi u njegovom sljedećem projektu, ali traži od njega da smisli umjetničko ime. Dok je stajao na trgu Leicester pokušavajući smisliti ime, ugledao je reklamu za tadašnji novi hit u kinima pod nazivom "The Caine Mutiny" i umjesto Michaela Scotta pojavljuje se Michael Caine.

I dalje dobija sitne TV-uloge koje mu ne donose finansijsku stabilnost, pa je prisiljen opet raditi druge poslove nevezane za film. Mnogi mu savjetuju da napusti film jer se nalazi u očajnoj situaciji. Ali Caine nije odustao. I dalje je glumio u sporednim filmskim ulogama.

Pozorišni komad The Long And the Short And The Tall postaje velika šansa za Michaela pošto Peter O'Toole napušta ulogu vojnika Bamfortha da bi preuzeo ulogu Lawrencea od Arabije, te je Michael preuzeo ulogu i doživio turneje širom Engleske, Škotske i Irske.

Ova uloga je bila jako važna za njega pošto je upoznao velikog glumca Terencea Stampa koji ga je uveo u svijet glume. Zatim upoznaje scenaristu Harolda Pintera koji mu nudi ulogu u jednočinskom komadu Soba u Royal Courtu.

Filmska karijera

1960-e

Michael Caine u sceni iz filma "Zulu" (1964)

Caine, koji je sada službeno promijenio svoje umjetničko ime u Caine kako bi se mogao pojaviti u kapitalnim glumačkim projektima, probija se od uloge do uloge, dovodeći ga na kraju na čuveni londonski West End 1963. Shvatio je da je pozornica bila njegov poligon, ali Caineovi ideali su još uvijek čvrsti u nastojanju da postane filmski glumac. Nedugo nakon toga, on je otišao na audiciju za ulogu vojnika sa izrazitim cockney akcentom u ratnom filmu. Američki režiser Cy Endfield primjećuje njegovu mršavu figuru i duge plave zulufe i dodjeljuje mu glavnu ulogu visokog oficira. Zulu (1964) je bio istinski proboj za Cainea, a zaradio je više novca nego što je ikada vidio, kao i ponudu za zvijezdu špijunaže u trileru Slučaj Ipcress (1965) i sedmogodišnji filmski ugovor. U filmu Slučaj Ipcress Caine je igrao špijuna Harryja Palmera - suprotnost James Bondovom glamuru - koji je pio litre piva umjesto koktela martinija, i čiji je način prevoza bio javni autobus, a ne lijepi sportski automobil. Caine je odglumio odličnu ulogu, a njegova hladnokrvna izvedba savršeno je odgovarala radnji. Sa svojom platom od 10.000 £ sedmično, preselio je svoju majku u ljepši stan, i kupio sebi novo mjesto, i to opremajući ga najbolje što je mogao.

"Ipcress" je donio Caineu veliku slavu, ali Alfie (1966) uspio je da napravi od dugogodišnjeg borca za goli opstanak, sada 33-godišnjeg glumca da bude ime poznato u svakoj kući. Londonac sa cockney akcentom i nezasitnim apetitom za dame, Caineov Alfie - uz uspjeh Beatlesa - signalizira značajan pomak u britanskom kulturnom stremljenju daleko od elitne aristokracije, i to prema svima koji su željeli da se pridruže zabavi kojom dominira mladost. Caine je zaradio nominaciju za Oscara za film Alfie i debitirao je u SAD-u kasnije te godine zajedno sa Shirley MacLaine, koja ga je pozvala da se pojavi u ugodnom komičnom filmu Gambit. Kao filmska zvijezda sa punim radnim vremenom reprizirao je Harryja Palmera sa filmom Sahrana u Berlinu (1966) i Mozak od milijardu dolara (1967), prije nego se pojavio u još dva američka filma za 20th Century Fox - Zamka (1968) i The Magus (1968) - i zatim glumi u jednom od njegovih najupečatljivijih filmova u karijeri, klasičnu akcijsku komediju, Italijanski posao (1969).

1970-e

Michael Caine u sceni iz filma Uhvatite Cartera (1971)

Uklapajući se s klimom vremena, Caine se ogleda u čvršćim ulogama atmosfere nasilnih gradskih ulica u akcijskom filmu iz 1971. Uhvatite Cartera, u kojem glumi gangstera u potrazi za čovjekom koji je ubio njegovog brata. 1972. godine glumi uz Laurencea Oliviera u psihološkom filmu Njuškalo te zarađuje ​​svoju ​​drugu nominaciju za Oscara za najboljeg glumca. Godine 1975, Caine je bio oduševljen kada je dobio ponudu od režisera Johna Hustona da ima glavnu ulogu, koja je u početku bila namijenjena njegovom junaku Humphreyju Bogartu u epskoj avanturi Čovjek koji bi da bude kralj. Kasnije se okušao u komediji u klasičnom filmu Neila Simona California Suite (1978), u ulozi britanskog turista na Beverly Hillsu. Uvijek zabrinut da bi njegova sreća mogla presušiti i njegova slava nestati, Caine se trudio da bude zauzet koliko je god bilo moguće, što objašnjava zašto je završio deceniju sedamdesetih velikim neuspjesima, kao što su Roj (1978) i Beyond Poseidon Adventure (1979).

1980-e

Caine je proveo dosta vremena van Velike Britanije tokom svoje karijere. S kaznama zbog poreza prijeti mu bankrot, on i njegova druga supruga Shakira, također glumica i zvijezda filma Čovjek koji bi da bude kralj i njihova kćerka preselili su se na čuveni Hollywood Hills, s Caineom koji je službeno ostvario svoje snove iz djetinjstva da živi život filmske zvijezde. Kao dobrodošlicu u Ameriku dobio je ponudu od kontroverznog režisera Briana DePalme da igra transvestita psihijatra u svom stiliziranom trileru Obučena da ubije (1980) i još jedna ponuda od Sidneya Lumeta da igra uz Christophera Reevea u trileru Zamka (1982), koji je bio poznat po kontroverzama sa scenom poljupca između ovih dviju zvijezda. Sa Caineovim sljedećim filmom, Obrazujući Ritu (1983), svi nedavni prijestupi uskoro su zaboravljeni. Caine odnosi kući Zlatni globus i BAFTA-u, kao i još jednu nominaciju za Oscara za portret dr. Franka Bryanta, univerzitetskog profesora i pjesnika čija alkoholičarska mržnja prema samom sebi nestaje kad počinje podučavati frizerku (Julie Walters) u potrazi za poboljšanjem njenog života. Caine je jako dobro prikazao složenost Bryantove očajne duše s mješavinom suptilnosti koja je podsjetila publiku zašto je on bio vodeći glumac u posljednjih 20 godina.

Caine je konačno pokupio Oscara u kategoriji najboljeg sporednog glumca za film Hannah i njene sestre (1986). U onom što je nesumnjivo bio najbolji film Woodyja Allena Caine je nježan, saosjećajan i kultivirani knjigovođa koji se zaljubi u ženinu sestru (Barbara Hershey), koja je i sama zarobljena u lošem braku. Sa povratkom u London, Caine je izvrsno odglumio prezrenog mafijaškog šefa u filmu Neila Jordana Mona Lisa. Sa svakom raspravom o Caineovom radu tokom 1980-ih, treba spomenuti glumčevu teoriju da je na svakih 5 filmova potreban barem jedan izvanredan kako bi mogao preživjeti. Znao je to iz iskustva, nakon što je i sam bio na dnu nekoliko puta. Filmovima Ralje: Osveta (1987) i Bullseye (1988) definitivno pada, ali se ubrzo vraća mini serijom koja osvaja Zlatni globus, Jack Trbosjek. Caineova profinjenost lijepo se uklapa sa Steveom Martinom u klasiku iz 1988. o varalicama, Prljave pokvarene varalice.

1990-e

1990, Michael Caine ponovo živi u Londonu i uživa status kao stari veteran kina. Po prvi put, još otkako je postao filmska zvijezda, on se pojavljuje u brojnim televizijskim projektima, te glumi u Jekyll i Hyde (ABC) i producira i glumi u HBO-ovoj špijunskoj drami Blue Ice (1993). Prava je rijetkost da je se pojavio u porodičnom filmu u ulozi Scroogea u A Muppet Christmas Carol (1992), prije nego je ponovio ulogu sada starijeg Harryja Palmera u filmu Metak za Peking (1995). Caine je opet napravio pravi povratak na veliki ekran sa svojom izvrsnom, ali dotad neviđenom izvedbom nemilosrdnog provalnika u filmu Krv i vino, te filmska adaptacija u West Endovom hitu Sitni glas (1998).

Caineova renesansa velikog ekrana također uključila petu nominaciju za Oscara i drugu pobjedu za najboljeg sporednog glumca u Lasse Hallströmovom Kućna pravila (1999). 66-godišnji glumac uzima godinu dana odmora prvi put u životu (počeo je raditi sa 16 godina). U tom periodu napisao je i objavio zabavnu autobiografiju O čemu je sve to? i odlučio otići u penziju. Za Cainea, penzionisanje je značilo uzimanje malih sporednih uloga koje ga zanimaju, ali propuštajući glavne uloge koje bi mogle potrajati mjesecima snimanja i koje uključuju rigorozne promotivne turneje. Ipak, za Cainea, penzionisanje je značilo pojavljivanje u dva ili tri filma godišnje.

2000-e

Caine u Londonu na evropskoj premijeri filma Vitez tame, juli 2008

Uzeo je malu ulogu u Stalloneovoj verziji njegovog ranijeg hita Uhvatite Cartera (2000), a isto tako odao je počast špijunskim dramama koje je pomogao popularizirati u "Austin Powers in Goldmember " (2002).

Caine "se vratio iz penzije" 2002. i zaradio neke od najboljih ocjena u svojoj karijeri za ulogu britanskog novinara koji pravi izvještaje o ranim danima vijetnamskog rata protiv francuske vlade po romanu Grahama Greenea u filmu Mirni Amerikanac. Zaradio je drugu nominaciju za Oscara za najboljeg glumca i onda vratio se manjim ulogama u Batman: Početak (2006), stilski triler Prestiž (2006), i Cuarónov apokaliptični film Djeca čovječanstva (2006). U 2007. Caine ponovno glumi u svom ranijem trijumfu u prerađenoj verziji iz 1972 Njuškalo (1972, igrajući ulogu ostarjelog pisca što je bila uloga Laurencea Oliviera, a Jude Law je u ulozi mladog skorojevića koji zavodi piščevu suprugu. Usprkos scenariju Caineovog starog prijatelja Harolda Pintera i režije Kennetha Branagha, filmu je nedostajala privlačnost originala. Law je prethodno glumio u novijoj verziji Alfieja, ali kao i većina obrada na Caineove originalne filmove, uspjeh je dosta blijed. Zatim se 2007. pojavio u filmu Nepogrešivi, a 2008. i 2012. reprizirao je svoju ulogu kao Alfred u hvaljenim nastavcima Batmana u režiji Christophera Nolana, Vitez tame i Vitez tame: Povratak te u glavnoj ulozi u britanskoj drami Ima li koga?, koja istražuje posljednje dane života.

2010-te

Caine (drugi s desna) sa glumačkom ekipom filma Početak na premijeri 10. jula 2010

Caine se pojavio u naučno-fantastičnom trileru Christophera Nolana Početak kao profesor Stephen Miles, Cobbov (Leonardo DiCaprio) mentor i punac. Zatim je bio glas Finna McMissilea u Pixarovom animiranom filmu iz 2011. Cars 2, te u još jednoj animaciji Gnomeo & Juliet. 2012. je glumio u filmu Journey 2: The Mysterious Island, kao djed Josha Hutchersona; u filmu se također ističu Dwayne Johnson i Vanessa Hudgens. Caine je reprizirao svoju ulogu Alfreda Pennywortha u nastavku Batmana, Vitez tame:Povratak, koji je objavljen u julu 2012. Snimanje se obavilo u Wollaton Hallu, Wollaton, Nottinghamshire, Engleska. U naučno-fantastičnom filmu Christophera Nolana iz 2014. Međuzvjezdani glumio je profesora Johna Branda.

Zanimljivosti

• Kad je osvojio Oscara za najboljeg sporednog glumca 2000. za Kućna pravila, Caine je postao drugi britanski glumac koji je osvojio 2 Oscara. (Prvi je Peter Ustinov.)
• Njegov prvi američki naglasak bio je u filmu Požurite do sumraka (1967). On je učio južnjačko otezanje u govoru od Vivien Leigh, koja mu je rekla da izgovara "četiri vrata Forda" cijeli dan i da to traje sedmicama.
• 1987 nije bio prisutan na ceremoniji dodjele Oscara, kad je pobijedio u kategoriji za najboljeg sporednog glumca za film Hannah i njene sestre jer je snimao film Ralje: Osveta, za koji je bio nominiran za najgoreg sporednog glumca na Zlatnim malinama nakon godinu dana.
• Jednom je izjavio da je uloga Vichyjevog ratnog zločinca Pierrea Brossarda u filmu Izvještaj (2003) bila njegova najmanje omiljena. On je rekao da su svi ostali likovi koje je igrao u svojoj karijeri, bilo dobri ili zli, imali smisla za humor na nekom nivou, tako da bi on mogao pokušati prenijeti to na film. Brossard nije uopće imao smisla za humor jer lik je bio tako napet čovjek.
• Blizak je prijatelj sa Seanom Conneryjem, Rogerom Mooreom, Eltonom Johnom i Andrewom Lloydom Webberom.
• Tokom 1960-ih, po vlastitoj procjeni, pio je 2 boce votke i pušio 80 cigareta dnevno. Prestao je pušiti cigarete nakon prijateljskog savjeta Tonyja Curtisa na jednoj zabavi 1971. i konačno je prestati pušiti cigare neposredno prije njegovog 70. rođendana 2003.
• Posjetio je Johna Waynea nekoliko puta kad je ovaj filmski veteran umirao od raka u bolnici.
• 1979. odlazi iz Engleske zbog poreznih razloga, i nije se vratio sve do 1987.
• Vatreni sljedbenik Margaret Thatcher tokom 1980-ih, Caine je dao svoju podršku Tonyju Blairu i njegovoj Laburističkoj stranci neposredno prije općih izbora 1997.
• Pojavio se u obradama dvaju njegovih filmova: Uhvatite Cartera (2000) i Njuškalo (2007).
• Njegov omiljeni glumac svih vremena, njegova inspiracija da postane glumac i njegov junak je Humphrey Bogart.

• Filmska gluma je o pokrivanju mašina. Pozorišna gluma je o otkrivanju mašina. U kinu, ti bi pomislio da glumac igra samoga sebe, ako je tako dobar. To izgleda vrlo jednostavno. Trebalo bi. Ali to nije, uvjeravam vas. Da sebe u potpunosti stopite s likom, prilično je teško. Pokušao sam to uraditi 85 puta, a uspio sam dva ili tri puta.

Vanjski linkovi

• Službena stranica
• Michael Caine na IMDb-ju