virilis
Aparença
Llatí
[modifica]Adjectiu
[modifica]virīlis m., f., virīle n.
Declinació
[modifica]Tercera declinació, nominatiu amb dues terminacions.
Cas | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Masc./Fem. | Neutre | Masc./Fem. | Neutre | ||
Nominatiu | virīlis | virīle | virīlēs | virīlia | |
Vocatiu | virīlis | virīle | virīlēs | virīlia | |
Acusatiu | virīlem | virīle | virīlēs | virīlia | |
Genitiu | virīlis | virīlium | |||
Datiu | virīlī | virīlibus | |||
Ablatiu | virīlī | virīlibus |
Sinònims
[modifica]- (viril, masculí) viratus (tardà)
Compostos i expressions
[modifica]Descendents
[modifica]- Anglès: virile
- Aragonès: viril
- Castellà: viril
- Català: viril
- Francès: viril
- Gallec: viril, virilla
- Italià: virile
- Neerlandès: viril
- Portuguès: viril, virilha
- Romanès: viril
Vegeu també
[modifica]- Mayer i Olivé (director), Marc. «V». A: Diccionari Il·lustrat Llatí-Català Català-Llatí, 2a. Barcelona: Larousse i Vox, 2017, 555. ISBN 978-84-9974-234-2.