afslaan

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afslaen. Equivalent to af +‎ slaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfslaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧slaan

Verb

afslaan

1. (transitive) to decline, to reject

   Hij heeft het aanbod afgeslagen.

   He rejected the offer.

2. (intransitive) to halt, to stop, to switch off

   De motor is afgeslagen.

   The engine has turned off.

3. (intransitive) to turn, to take off in a direction perpendicular to the one one was travelling in before

   Sla bij de volgende kruising links af.

   At the next intersection, turn left.

4. (transitive) to strike off
5. (transitive, dialectal) to beat up

   Synonyms: aframmelen, afranselen

Conjugation

Conjugation of afslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	afslaan
past singular	sloeg af
past participle	afgeslagen
infinitive	afslaan
gerund	afslaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sla af	sloeg af	afsla	afsloeg
2nd person sing. (jij)	slaat af, sla af2	sloeg af	afslaat	afsloeg
2nd person sing. (u)	slaat af	sloeg af	afslaat	afsloeg
2nd person sing. (gij)	slaat af	sloegt af	afslaat	afsloegt
3rd person singular	slaat af	sloeg af	afslaat	afsloeg
plural	slaan af	sloegen af	afslaan	afsloegen
subjunctive sing.1	sla af	sloege af	afsla	afsloege
subjunctive plur.1	slaan af	sloegen af	afslaan	afsloegen
imperative sing.	sla af
imperative plur.1	slaat af
participles	afslaand	afgeslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afslag

Descendants

• Afrikaans: afslaan

Anagrams

• slaan af