duplicare
Jump to navigation
Jump to search
See also: duplicaré
Italian
[edit]Etymology
[edit]Borrowed from Latin duplicāre.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]duplicàre (first-person singular present dùplico, first-person singular past historic duplicài, past participle duplicàto, auxiliary avére)
- (transitive) to duplicate
- Synonym: doppiare
Conjugation
[edit] Conjugation of duplicàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
Related terms
[edit]Related terms
Latin
[edit]Verb
[edit]duplicāre
- inflection of duplicō:
Romanian
[edit]Etymology
[edit]Noun
[edit]duplicare f (plural duplicări)
Declension
[edit]Declension of duplicare
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (o) duplicare | duplicarea | (niște) duplicări | duplicările |
genitive/dative | (unei) duplicări | duplicării | (unor) duplicări | duplicărilor |
vocative | duplicare, duplicareo | duplicărilor |
Spanish
[edit]Verb
[edit]duplicare
Categories:
- Italian terms borrowed from Latin
- Italian terms derived from Latin
- Italian 4-syllable words
- Italian terms with IPA pronunciation
- Rhymes:Italian/are
- Rhymes:Italian/are/4 syllables
- Italian lemmas
- Italian verbs
- Italian verbs ending in -are
- Italian verbs taking avere as auxiliary
- Italian transitive verbs
- Latin non-lemma forms
- Latin verb forms
- Romanian terms suffixed with -re
- Romanian lemmas
- Romanian nouns
- Romanian countable nouns
- Romanian feminine nouns
- Spanish non-lemma forms
- Spanish verb forms