έννοια

See also: ἔννοια

Greek

Etymology 1

From Ancient Greek ἔννοια. Mophologically from εν- (“in”) +‎ νους (nous, “mind”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈe.ni.a/
• Hyphenation: έν‧νοι‧α

Noun

έννοια • (énnoia) f (plural έννοιες)

1. concept
2. meaning, sense

Declension

Declension of έννοια

	singular	plural
nominative	έννοια •	έννοιες •
genitive	έννοιας •	εννοιών •
accusative	έννοια •	έννοιες •
vocative	έννοια •	έννοιες •

Etymology 2

From Byzantine Greek ἔγνοια (égnoia) with [ɣn] > [n], from Ancient Greek ἔννοια (énnoia).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈe.ɲa/
• Hyphenation: έν‧νοια
• Paronym: εννιά (enniá, “nine”) /eˈɲa/

Noun

έννοια • (énnoia) f (plural έννοιες)

1. Alternative form of έγνοια (égnoia, “care, concern”)

Declension

Declension of έννοια

	singular	plural
nominative	έννοια •	έννοιες •
genitive	έννοιας •	—
accusative	έννοια •	έννοιες •
vocative	έννοια •	έννοιες •

Related terms

• εννοιοκρατία f (ennoiokratía, “conceptualism”) (philosophy)
• εννοιολογικός (ennoiologikós, “semasiological”)

• and see: εννοώ (ennoó, “mean; understand”)