korpa

See also: kör på

Esperanto

Etymology

korpo +‎ -a

Adjective

korpa (accusative singular korpan, plural korpaj, accusative plural korpajn)

1. bodily; of or relating to the body

Hungarian

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈkorpɒ]
• Hyphenation: kor‧pa
• Rhymes: -pɒ

Noun

korpa (usually uncountable, plural korpák)

1. bran (outside layer of a grain)
2. dandruff (on human scalp)

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	korpa	korpák
accusative	korpát	korpákat
dative	korpának	korpáknak
instrumental	korpával	korpákkal
causal-final	korpáért	korpákért
translative	korpává	korpákká
terminative	korpáig	korpákig
essive-formal	korpaként	korpákként
essive-modal	—	—
inessive	korpában	korpákban
superessive	korpán	korpákon
adessive	korpánál	korpáknál
illative	korpába	korpákba
sublative	korpára	korpákra
allative	korpához	korpákhoz
elative	korpából	korpákból
delative	korpáról	korpákról
ablative	korpától	korpáktól
non-attributive possessive - singular	korpáé	korpáké
non-attributive possessive - plural	korpáéi	korpákéi

Possessive forms of korpa
possessor	single possession	multiple possessions
1st person sing.	korpám	korpáim
2nd person sing.	korpád	korpáid
3rd person sing.	korpája	korpái
1st person plural	korpánk	korpáink
2nd person plural	korpátok	korpáitok
3rd person plural	korpájuk	korpáik

Derived terms

• korpás → korpásodik

 

Expressions

• aki korpa közé keveredik, megeszik a disznók

 

Further reading

• korpa in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (“The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language”, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN

Icelandic

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰɔr̥pa/
• Rhymes: -ɔr̥pa

Noun

korpa f (genitive singular korpu, nominative plural korpur)

1. (regional) wrinkle

Declension

declension of korpa

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	korpa	korpan	korpur	korpurnar
accusative	korpu	korpuna	korpur	korpurnar
dative	korpu	korpunni	korpum	korpunum
genitive	korpu	korpunnar	korpa	korpanna

Verb

korpa (weak verb, third-person singular past indicative korpaði, supine korpað)

1. (regional) to wrinkle

Conjugation

korpa — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að korpa
supine (sagnbót)		korpað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		korpandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég korpa	við korpum	present (nútíð)	ég korpi	við korpum
	þú korpar	þið korpið		þú korpir	þið korpið
	hann, hún, það korpar	þeir, þær, þau korpa		hann, hún, það korpi	þeir, þær, þau korpi
past (þátíð)	ég korpaði	við korpuðum	past (þátíð)	ég korpaði	við korpuðum
	þú korpaðir	þið korpuðuð		þú korpaðir	þið korpuðuð
	hann, hún, það korpaði	þeir, þær, þau korpuðu		hann, hún, það korpaði	þeir, þær, þau korpuðu
imperative (boðháttur)	korpa (þú)	korpið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	korpaðu	korpiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

korpast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að korpast
supine (sagnbót)		korpast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		korpandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég korpast	við korpumst	present (nútíð)	ég korpist	við korpumst
	þú korpast	þið korpist		þú korpist	þið korpist
	hann, hún, það korpast	þeir, þær, þau korpast		hann, hún, það korpist	þeir, þær, þau korpist
past (þátíð)	ég korpaðist	við korpuðumst	past (þátíð)	ég korpaðist	við korpuðumst
	þú korpaðist	þið korpuðust		þú korpaðist	þið korpuðust
	hann, hún, það korpaðist	þeir, þær, þau korpuðust		hann, hún, það korpaðist	þeir, þær, þau korpuðust
imperative (boðháttur)	korpast (þú)	korpist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	korpastu	korpisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

korpaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	korpaður	korpuð	korpað		korpaðir	korpaðar	korpuð
accusative (þolfall)	korpaðan	korpaða	korpað		korpaða	korpaðar	korpuð
dative (þágufall)	korpuðum	korpaðri	korpuðu		korpuðum	korpuðum	korpuðum
genitive (eignarfall)	korpaðs	korpaðrar	korpaðs		korpaðra	korpaðra	korpaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	korpaði	korpaða	korpaða		korpuðu	korpuðu	korpuðu
accusative (þolfall)	korpaða	korpuðu	korpaða		korpuðu	korpuðu	korpuðu
dative (þágufall)	korpaða	korpuðu	korpaða		korpuðu	korpuðu	korpuðu
genitive (eignarfall)	korpaða	korpuðu	korpaða		korpuðu	korpuðu	korpuðu

Serbo-Croatian

Etymology

From German Korb.

Noun

korpa f (Cyrillic spelling корпа)

1. basket

Declension

Declension of korpa

	singular	plural
nominative	korpa	korpe
genitive	korpe	korpa / korpi
dative	korpi	korpama
accusative	korpu	korpe
vocative	korpo	korpe
locative	korpi	korpama
instrumental	korpom	korpama