weerwolf

Afrikaans

weerwolf (plural weerwolwe)

From Middle Dutch wēerwolf, from Old Dutch *werwulf, from Proto-West Germanic *werawulf. Equivalent to weer (“man, were”) +‎ wolf (“wolf”).

weerwolf m (plural weerwolven, diminutive weerwolfje n, feminine weerwolvin)

werewolf
- 1556, E. T. Kuiper, editor, Die Schoone Hystorie van Malegijs, E. J. Brill, published 1903, page 161:
  Ende als ick out was ontrent .xxx. iaren, soe nam ick die maniere aen van eenen weerwolf des woonsdaechs beghinnende inden avont, ende een vrouwe was van mi ter doot gebracht: ende een kint ongedoopt inden lichame, dats mi dmeeste van al dat ick inden geest hier moet besueren.
  And when I was around 30 years old, so I assumed the shape of a werewolf on Wednesday, beginning in the evening. And a woman was killed by me, and an unbaptised child in the womb, which is what gives my soul the greatest grief.

wēerwolf m

Declension of weerwolf (strong)