ununombro

Esperanto

Substantivo

 unu + nombr(o) + o ( eo , SB )

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	ununombro	ununombroj
Akuzativo	ununombron	ununombrojn

Signifoj

1. (lingvoscienco) gramatika formo montranta ke oni parolas pri ununura persono aŭ afero

   Vidu ankaŭ: ununombra

   Sinonimoj: singularo

   Antonimoj: multenombro, pluralo

Tradukoj

 gramatika formo montranta ke oni parolas pri unu  

angla: singular → en hispana: singular → es vira

sveda: singular → sv

Referencoj kaj literaturo

•  ununombro
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "ununombro".
• Majstro, la Esperanta multlingva tradukvortaro: „ununombro“.