[go: nahoru, domu]

پرش به محتوا

چاووش: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
جز جایگزینی الگوی خرد با موضوع-خرد جهت تخصصی کردن الگوی خرد با ویرایشگر خودکار فارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۱: خط ۱:
{{دیگر کاربردها}}
{{دیگر کاربردها}}
'''چاووش‌''' یا '''چاوش''' برگرفته از واژه ترکی ''چاو'' و به معنی اعلان، خطاب، نقیب، پیش‌رو لشکر یا کاروان، نگهبان و مراقب سپاهیان، راهنما و کسی که کاروانیان را به حرکت و جنگ‌جویان را به جنگ تشجیع می‌کند. چاووش‌ها صفوف لشکر را در جنگ منظم می‌کرده‌اند و شمارهٔ افراد لشکر و هویت و وظیفهٔ یکایک آنان را می‌دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-6d7bd24dc48a4dc798bde5c2afb3ba64-fa.html| عنوان = لغت‌نامهٔ دهخدا، توضیح واژه چاووش| تاریخ بازدید = خرداد ۱۳۹۰| ناشر = وب‌گاه رسمی لغتنامهٔ دهخدا}}</ref>
'''چاووش‌''' یا '''چاوش''' برگرفته از واژه ترکی '''' و به معنی اعلان، خطاب، نقیب، پیش‌رو لشکر یا کاروان، نگهبان و مراقب سپاهیان، راهنما و کسی که کاروانیان را به حرکت و جنگ‌جویان را به جنگ تشجیع می‌کند. چاووش‌ها صفوف لشکر را در جنگ منظم می‌کرده‌اند و شمارهٔ افراد لشکر و هویت و وظیفهٔ یکایک آنان را می‌دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد وب| نشانی = http://www.loghatnaameh.com/dehkhodaworddetail-6d7bd24dc48a4dc798bde5c2afb3ba64-fa.html| عنوان = لغت‌نامهٔ دهخدا، توضیح واژه چاووش| تاریخ بازدید = خرداد ۱۳۹۰| ناشر = وب‌گاه رسمی لغتنامهٔ دهخدا}}</ref>
چاووش و چاووشی، شغلی بوده‌است در تشکیلات دولت ترکان [[عثمانی]] که بعدها این واژه در زبان [[فارسی]] وارد شده است‌.
چاووش و چاووشی، شغلی بوده‌است در تشکیلات دولت ترکان [[عثمانی]] که بعدها این واژه در زبان [[فارسی]] وارد شده است‌.
چاووش‌خوانان در ایران قدیم یه کسانی گفته می‌شد که چوب به دست در محل گذر پادشاهان پیشاپیش حرکت کرده و مردم را از عبور شاه آگاه می‌کرده اند.
چاووش‌خوانان در ایران قدیم یه کسانی گفته می‌شد که چوب به دست در محل گذر پادشاهان پیشاپیش حرکت کرده و مردم را از عبور شاه آگاه می‌کرده اند.

نسخهٔ ‏۳ نوامبر ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۰۸

چاووش‌ یا چاوش برگرفته از واژه ترکی ' و به معنی اعلان، خطاب، نقیب، پیش‌رو لشکر یا کاروان، نگهبان و مراقب سپاهیان، راهنما و کسی که کاروانیان را به حرکت و جنگ‌جویان را به جنگ تشجیع می‌کند. چاووش‌ها صفوف لشکر را در جنگ منظم می‌کرده‌اند و شمارهٔ افراد لشکر و هویت و وظیفهٔ یکایک آنان را می‌دانسته‌اند.[۱] چاووش و چاووشی، شغلی بوده‌است در تشکیلات دولت ترکان عثمانی که بعدها این واژه در زبان فارسی وارد شده است‌. چاووش‌خوانان در ایران قدیم یه کسانی گفته می‌شد که چوب به دست در محل گذر پادشاهان پیشاپیش حرکت کرده و مردم را از عبور شاه آگاه می‌کرده اند.

در ایران قدیم به افرادی که برای چاووش‌خوانی یا اعلام چاووش در خدمت شاهان بودند چاووش‌باشی گفته می‌شد.

جستارهای وابسته

منابع

  1. «لغت‌نامهٔ دهخدا، توضیح واژه چاووش». وب‌گاه رسمی لغتنامهٔ دهخدا. دریافت‌شده در خرداد ۱۳۹۰. تاریخ وارد شده در |تاریخ بازدید= را بررسی کنید (کمک)