[go: nahoru, domu]
ویکی‌پدیا

موریس بنیوفسکی

کنت موریس بنیوفسکی دی بنیو ات اوربانو (Count Maurice Benyovszky de Benyó et Urbanó) (زادهٔ ۲۰ سپتامبر ۱۷۴۶ – درگذشتهٔ ۲۴ مه ۱۷۸۶)،‏[۱] افسر مشهور ارتش، ماجراجو و نویسندهٔ اهل پادشاهی مجارستان بود که خود را هم مجارستانی و هم لهستانی می‌دانست.[۲] او در مجارستان، لهستان و اسلواکی یک قهرمان ملی محسوب می‌شود.

موریس بنیوفسکی
پرتره از بنیوفسکی
زادهٔ۲۰ سپتامبر ۱۷۴۶
وربو، پادشاهی مجارستان
(وربوه امروزی، اسلواکی)
درگذشت۲۳ یا ۲۴ مه ۱۷۸۶ (در سن ۳۹ سالگی)
آنگونستی، پادشاهی ایمرینا
شهروندیمجاری
فرزندانساموئل، چارلز، روزا و سوفیا
والدین
  • ساموئل بنیوفسکی (پدر)
  • آنا روزالیا روای (مادر)
جوایزحکم سنت لوئیس

بنیوفسکی در وربوه، پادشاهی مجارستان (وربوه امروزی در اسلواکی) چشم به جهان گشود و رشد یافت. او در سال ۱۷۶۹ هنگام جنگ در جبههٔ ارتش لهستان تحت فرمان کنفدراسیون بار، توسط روس‌ها دستگیر و به شبه جزیرهٔ کامچاتکا تبعید شد. او متعاقباً فرار کرد و از راه ماکائو و موریس به اروپا بازگشت و در نهایت به فرانسه رسید. وی در سال ۱۹۷۳، با دولت فرانسه به توافق رسید تا یک پُست تجاری در ماداگاسکار راه‌اندازی کند. پس از مواجه با مشکلات بارز در آب و هوا، زمین منطقه و بومیان ساکالاوا، وی در سال ۱۷۷۶ پُست تجاری را رها کرد.

بنیوفسکی پس از آن به اروپا بازگشت و در ارتش اتریش به جنگ با سلسلهٔ باواریا اعزام شد. پس از آن که در فیومه (رییکای امروزی) خطر کرد و شکست خورد، به آمریکا سفر نمود و پشتوانهٔ مالی لازم برای دومین سفر دریایی خود به ماداگاسکار را تأمین کرد. دولت فرانسوی موریس تعدادی نیروی مسلح برای خاتمه دادن به عملیات او فرستاد و بنیوفسکی در مه ۱۷۸۶ کشته شد.

پس از مرگ وی گزارش عمدتاً خیالی از ماجراجویی‌های او تحت عنوان خاطرات و سفرهای موریس آگوستوس کنت د بنیوفسکی در سال ۱۷۹۰ در دو جلد با موفقیت زیاد منتشر شد.

زندگی‌نامه

ویرایش

خاطرات زندگی‌نامهٔ بنیوفسکی در سال ۱۷۹۰ منجر به ادعاهای زیادی دربارهٔ زندگی او شد. منتقدان از سال ۱۷۹۰ به بعد نشان دادند که بخش زیادی از آن اشتباه است یا به شدت زیر سؤال می‌رود.[۳][۴][۵][۶][۷][۸] نخستین اظهارات او در مورد آن که او به جای ۱۷۴۶ متولد ۱۷۴۱ است، تاریخ تولدی که او را مجاز به شرکت در جنگ هفت ساله با سمت ستوان و داشتن تحصیلات هوانوردی می-کند، کمترین اهمیت را دارد. تنها بخش‌های حقیقی این گزارش زندگی‌نامه قسمت‌هایی هستند که مورد تأیید دیگر منابع می‌باشند (و یا هنوز می‌توانند باشند). لازم است ذکر شود که گرچه بنیوفسکی آزادانه از عناوین کنت و بارون در خاطرات یا مکاتبات خود استفاده می‌کرد ولی هرگز یک بارون نبوده (مادرش دختر یک بارون بود) و تنها در سال ۱۷۷۸ عنوان کنت را کسب کرده‌است.[۹]

اوایل زندگی

ویرایش

موریس بنیوفسکی در ۲۰ سپتامبر ۱۷۴۶ در وربوه (وربوه کنونی در نزدیکی ترناوا، اسلواکی) چشم به جهان گشود. او با نام ماتیوس موریس میکال فرانسیسکو سرافینوس غسل تعمید داده شد. نام اضافه شدهٔ آگوستوس (آگوست) نیز ممکن است ذکر شود، ولی در نام تعمیدی ثبت شدهٔ او به‌طور واضح وجود ندارد.[۱۰][۱۱]

موریس فرزند ساموئل بنیوفسکی بود که اهل بخش توروک (توریک امروزی در اسلواکی) در پادشاهی مجارستان بود و گفته می-شود که به عنوان سرهنگ در سواره نظام ارتش اتریش خدمت می‌کرد. مادرش روزالیا روای دختر یک بارون از خانوادهٔ مجارستانی اصیل روای بود. او دختر نوهٔ پیتر روای و دختر کنت بولدیزسر روای د اسکلابینا بود. او به هنگام ازدواج با ساموئل بنیوفسکی، بیوهٔ یک ارتشبد (یوزف پستوارمگی، درگذشتهٔ ۱۷۴۳) بود.[۱۲][۱۳]

موریس نخستین فرزند از چهار فرزند ساموئل و روزالیا بود: او یک خواهر به نام مارتا و دو برادر به نام‌های فرنس (زادهٔ ۱۷۵۳-؟) و امانوئل (زادهٔ ۱۷۵۵ – درگذشتهٔ ۱۷۹۹) داشت. هر دو برادر شغل‌های نظامی را دنبال کردند. او همچنین سه خواهرخوانده و یک برادرخوانده نیز داشت که حاصل ازدواج پیشین روزالیا بودند. ترزیا (زادهٔ ۱۷۳۵ – درگذشتهٔ ۱۷۶۳)، آنا (زادهٔ قبل از ۱۷۴۳)، بوربالا (زادهٔ ۱۷۴۰) و پیتر (زادهٔ ۱۷۴۳).[۱۴]

موریس دوران کودکی خود را در عمارت بنیوفسکی در وربوه گذراند و از سال ۱۷۵۹ تا ۱۷۶۰ در کالج پیاریست سنت جورج (سوتی یور امروزی) در حومهٔ پرسبورگ (براتیسلاوا) تحصیل کرد. هنگامی که والدینش در سال ۱۷۶۰ از دنیا رفتند، خانه و املاک‌شان مورد دعوای قضایی دو دستهٔ فرزندان شد.[۱۵][۱۶]

ازدواج و خدمت ارتش

ویرایش

بنیوفسکی در سال ۱۷۶۵، ملک مادرش را در هروسو (هروسوف امروزی) در نزدیکی وربوه که قانوناً به یکی از برادرخوانده‌هایش به ارث رسیده بود، اشغال کرد. این کار وی باعث شد که خانوادهٔ مادری‌اش شکایتی علیه او ترتیب دهند و او برای محاکمه در نیترا (نیترای امروزی) فراخوانده شود. پیش از اعلام نتیجهٔ محاکمه، او به لهستان نزد عموی خود، یان تیبور بنیوفسکی د بنیو که یک نجیب‌زادهٔ لهستانی بود، فرار نمود. این کار او نقض حکم قانونی ممنوعیت خروج از کشور بود.

بنیوفسکی در ژوئیه ۱۷۶۸ در زپسزمبات (اسپیسکاسوبوتای امروزی) در حومهٔ پوپراد (پوپراد امروزی) به جرم اقدام جهت سازماندهی جنگجویان غیرنظامی کنفدراسیون بار، در منزل یک قصاب آلمانی به نام هونش دستگیر شد. وی مدت کوتاهی پس از دستگیری به‌طور موقت در نزدیکی قلعهٔ ستارا لوبونیا زندانی شد. تقریباً در همین دوره با دختر آن قصاب، آنا زوسانا هونش (زادهٔ ۱۷۵۰ – درگذشتهٔ ۱۸۲۶) ازدواج کرد. نتیجهٔ این ازدواج فرزندی به نام ساموئل بود که در ۹ دسامبر ۱۷۶۸ (متولد پوپراد، درگذشتهٔ ۲۲ سپتامبر ۱۷۷۲) چشم به جهان گشود.[۱۷][۱۸]

مدتی بعد سه فرزند دیگر از این ازدواج حاصل شدند: چارلز موریس لوئیس آگوستوس (زادهٔ قبل از ۱۷۷۴-؟ در ماداگاسکار– درگذشتهٔ ۱۱ ژوئیه ۱۷۷۴)، روزا (زادهٔ قبل از یک ژانویه ۱۷۷۹ در بشکو، مجارستان–درگذشتهٔ ۲۶ اکتبر در ویزکا، مجارستان ۱۸۱۶) و سوفیا (زادهٔ پس از ۱۷۷۹).

اسیر جنگی در سیبری

ویرایش

این بخش از زندگی بنیوفسکی تنها توسط خود او در زندگی‌نامه‌اش ثبت شده‌است. هیچ مدرکی از چگونگی زندگی او در بازهٔ زمانی میان ژوئیه ۱۷۶۸ تا سپتامبر ۱۷۷۰ وجود ندارد.[۱۹]

او در ژوئیهٔ ۱۷۶۸ با هدف پیوستن به نیروهای میهن‌پرست مشترک‌المنافع لهستان و لیتوانی به لهستان سفر کرد. این نیروها جبههٔ مقاومت در کنفدراسیون بار (کنفدراسیون بارسکا) را سازمان‌دهی کرده و حرکت شورشی علیه پادشاه لهستان، استانیسواو آگوست پونیاتوفسکی که به تازگی توسط روس‌ها روی کار آمده بود را ترتیب دادند. او در آوریل ۱۷۶۹ در نزدیکی ترنوپیل در اوکراین توسط نیروهای روسی دستگیر و در شهری به نام پولونه زندانی شد. پس از آن در ژوئیه به کیف و در نهایت در سپتامبر به کازان منتقل شد. تلاش برای فرار از کازان او را در نوامبر به سنت پترزبورگ کشاند، جاییکه او دوباره دستگیر شده و به عنوان زندانی به شرق دور در سیبری فرستاده شد. او در سپتامبر سال ۱۷۷۰ به همراه چند تبعیدی و زندانی دیگر-مهمترین آنها آگوست وینبلاد سوئدی و افسران ارتش روسیه به نام‌های واسیلی پانوف، آسف باتورین و ایپولیت استپانوف که همگی آنان نقش مهمی در زندگی بنیوفسکی در دو سال آینده‌اش داشتند، به بولشرتسک، پایتخت اداری آن دورهٔ کامچاتکا، فرستاده شدند.[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴]

اروپا و آمریکا

ویرایش

بنیوفسکی پس از ترک ماداگاسکار در آوریل ۱۷۷۷ به فرانسه بازگشت. او موفق به کسب یک مدال (نشان سنت لوئیس) و مقادیر قابل توجهی پول به عنوان بازپرداخت، لابی با وزرا برای پول بیشتر و منابعی برای یک برنامهٔ پیشرفت متفاوت برای ماداگاسکار، شد.[۲۵]

در سپتامبر ۱۷۸۳، بنیوفسکی همچنین سندی به امضای امپراتور یوزف دوم اتریش به دست آورد که حمایت اتریش را به بنیوفسکی برای استثمار و دولت ماداگاسکار می‌داد.[۲۶]

دومین هیئت اعزامی به ماداگاسکار

ویرایش

در آوریل ۱۷۸۴، بنیوفسکی و تعدادی از شرکای تجاری به آمریکا رفته و در آنجا قراردادی با دو تاجر بالتیموری به نام زولیکوفر و میسونیر بست.[۲۷]

در ژانویهٔ ۱۷۸۶، گزارش شد که بنیوفسکی زنده است و در آنگونستی (نزدیک اموهیترالانانای دنیای امروز) مشغول به کار است. بنیوفسکی در ۲۳ یا ۲۴ مه سال ۱۷۸۶ توسط این نیروها محاصره و کشته و در محل اردوگاهش به خاک سپرده شد.[۲۸][۲۹]

گازتا وارشاسکا، روزنامهٔ ورشو در نسخهٔ ۱ دسامبر ۱۷۸۷ خود، گزارش داد که دفعات متعددی گفته شده بود که کشته شده، در آن زمان در وین بود و قبل از آن نیز در استانبول حضور داشت. به هر حال، به سبب آنکه هیچ گزارش دیگری مبنی بر زنده بودن بنیوفسکی وجود نداشت، این گزارش احتمال زیاد یک شایعهٔ اشتباه یا سوءتفاهم بوده‌است.[۳۰]

میراث

ویرایش

بسیاری از فعالیت‌هایی که بنیوفسکی ادعا کرده در لهستان، کامچاتکا، ژاپن، فورموسا و ماداگاسکار انجام داده، در بهترین حالت می‌توان گفت قابل بحث است. ولی در هر صورت هیچ اثر به جا مانده‌ای در تاریخ جنگ، اکتشاف یا استعمار وجود ندارد.[۳۱] میراث او عمدتاً در خودزندگی‌نامهٔ او (خاطرات و سفرهای موریس آگوستوس کنت دو بنیوفسکی) بیان شده که در سال ۱۷۹۰ و در دو نسخه توسط دوستان ماژلان به انتشار رسیده‌است.

او همچنان در مجارستان، اسلواکی و لهستان به عنوان یک قهرمان ملی بسیار مشهور است.[۳۲][۳۳][۳۴][۳۵] یک سازمان دوستی مجارستانی–ماداگاسکاری پیوند میان بنیوفسکی و ماداگاسکار را ترویج می‌دهد. همچنین کنفرانس و ملاقات‌هایی ترتیب داده و وب‌سایت را ایجاد کرده‌اند که به تجلیل از زندگی بنیوفسکی اختصاص دارد.[۳۶]

منابع

ویرایش
  1. ↑ Most biographies base themselves on Benyovszky’s editor Wm. Nicholson in citing 23 May as the date of death; however, French sources documented by Prosper Cultru cite 24 May – see: Prosper Cultru: Un Empereur de Madagascar au 18ième Siècle: Benyowszky. Paris (1906)
  2. ↑ Maurice Benyovszky: Memoirs and Travels, Vol.1 (ed. Wm Nicholson) (1790) : 1,3,53,381  and Vol.2 : 392 
  3. ↑ J.G.Meusel: Vermischte Nachrichten. Erlangen, (1816) : 112–113 
  4. ↑ Alexis Rochon: Voyage to Madagascar and the East Indies (trans. J.Trapp) (1793) : 225–229 
  5. ↑ Journal Encyclopédique, Vol.71, Part 2 (i) Paris (February 1791) : 451 
  6. ↑ L.L.K[ropf]: Mauritius Augustus Benyowszky. In: Notes and Queries, Series 8, Vols.6 and 7. London (1895)
  7. ↑ Samuel Pasfield Oliver (ed): Memoirs and Travels of Mauritius Augustus Count de Benyowsky, &c London (1893) : 22–52 
  8. ↑ Vilmos Voigt: Maurice Benyovszky and his “Madagascar Protocolle” (1772–1776). In: Hungarian Studies, Vol.21, Part 1, (2007) : 86–124 
  9. ↑ Maurice Benyovszky: Memoirs and Travels, Vol.1 (ed. Wm Nicholson) (1790) : 1–3 
  10. ↑ Drummond, Andrew (2017): The Intriguing Life and Ignominious Death of Maurice Benyovszky (2017) : 25 
  11. ↑ https://familysearch.org/ark:/61903/3:1:939F-B3SW-GB?i=36&wc=9P34-MNB%3A107654301%2C111658101%2C111886801%2C148407701%3Fcc%3D1554443&cc=1554443 (نیازمند آبونمان)
  12. ↑ "Colonel Samuel Benyovszky, Nob".
  13. ↑ "Maurice Count de Benyovszky". geni_family_tree.
  14. ↑ "Baroness Rozália Révay de Trebosztó". geni_family_tree.
  15. ↑ Beňová, Jana: K Móricovi Beňovskému sa hlásia tri národy. SME, 24 August 2006 str. 33
  16. ↑ L.L.K[ropf]: Mauritius Augustus Benyowszky. In: Notes and Queries, Series 8, Vol.6. London (1895): 483 
  17. ↑ "Anna Susanna Hönsch".
  18. ↑ https://www.familysearch.org/ark:/61903/2:2:3X8C-86C
  19. ↑ L.L.K[ropf]: Mauritius Augustus Benyowszky. In: Notes and Queries, Series 8, Vol.6. London (1895): 4–5 
  20. ↑ Maurice Benyovszky: Memoirs and Travels, Vol.1 (ed. Wm Nicholson) (1790) : 3ff 
  21. ↑ Maurice Benyovszky: Memoirs and Travels, Vol.1 (ed. Wm Nicholson) (1790) : 34–38 
  22. ↑ C.D and J.P. Ebeling: Neuere Geschichte der See- und Land-Reisen, Vol.IV. Begebenheiten und Reisen des Grafen Moritz August von Benjowsky […] wie auch einem Auszug aus Hippolitus Stefanows russisch geschriebenem Tagebuche. (1791) : 284 
  23. ↑ Maurice Benyovszky: Memoirs and Travels, Vol.1 (ed. Wm Nicholson) (1790) : 50 
  24. ↑ C.D and J.P. Ebeling: Neuere Geschichte der See- und Land-Reisen, Vol.IV. Begebenheiten und Reisen des Grafen Moritz August von Benjowsky […] wie auch einem Auszug aus Hippolitus Stefanows russisch geschriebenem Tagebuche. (1791) : 284 
  25. ↑ Prosper Cultru: Un Empereur de Madagascar au 18ième Siècle: Benyowszky. Paris (1906) : 140 
  26. ↑ Prosper Cultru: Un Empereur de Madagascar au 18ième Siècle: Benyowszky. Paris (1906) : 145–146 
  27. ↑ Prosper Cultru: Un Empereur de Madagascar au 18ième Siècle: Benyowszky. Paris (1906) : 148 
  28. ↑ Alexis Rochon: Voyage to Madagascar and the East Indies (trans. J.Trapp) (1793) : 259–264 
  29. ↑ Prosper Cultru: Un Empereur de Madagascar au 18ième Siècle: Benyowszky. Paris (1906) : 155–158 
  30. ↑ Gazeta Warszawska, nr 96, 1787, p.8
  31. ↑ Vilmos Voigt: Maurice Benyovszky and his “Madagascar Protocolle” (1772–1776). In: Hungarian Studies, Vol.21, Part 1, (2007) : 120–121 
  32. ↑ "Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl".
  33. ↑ "Országos Széchényi Könyvtár". www.oszk.hu.
  34. ↑ "Count Matus Moric Benovsky – Maurice Benyowsky – Slovak Adventurer and King of Madagascar". www.slovakopedia.com.
  35. ↑ "Silver 200 Sk coin commemorating the 250th anniversary of the birth of Moric Benovsky – www.nbs.sk". www.nbs.sk.
  36. ↑ http://www.benyovszky.hu

برای مطالعه بیشتر

ویرایش
  • Benyovszky, Maurice (1893). Oliver, Samuel Pasfield (ed.). Memoirs and Travels of Mauritius Augustus Count de Benyowsky in Siberia, Kamchatka, Japan, the Liukiu Islands and Formosa. London.
  • Cultru, Prosper (1906). Un Empereur de Madagascar au 18ième Siècle: Benyowszky. Paris.
  • Drummond, Andrew (2017). The Intriguing Life and Ignominious Death of Maurice Benyovszky. New York & London. ISBN 978-1-4128-6543-2.
  • Ebeling, C.D.; Ebeling, J.P., eds. (1791). Neuere Geschichte der See- und Land-Reisen, Vol.IV. Begebenheiten und Reisen des Grafen Moritz August von Benjowsky […] wie auch einem Auszug aus Hippolitus Stefanows russisch geschriebenem Tagebuche. Hamburg.
  • Inkster, Ian (2010). "Oriental Enlightenment: The problematic Military Experiences and Cultural Claims of Count de Benyowsky". Taiwan Historical Research. Taipei. 17 (1): 27–70.
  • K[ropf], L[ajos] L. (1895). "Mauritius Augustus Benyowszky". Notes and Queries. Series 8. London. s.6 and 7.
  • Roberts, Luke (2015). "Shipwrecks and Flotsam: The Foreign World in Edo-Period Tosa". Monumenta Nipponica. Tokyo. 70 (1): 83–122. doi:10.1353/mni.2015.0005. S2CID 162781533.
  • Rochon, Alexis (1793). Voyage to Madagascar and the East Indies (trans. from French by J.Trapp). London.
  • Ryumin, Ivan (1822). "Zapiski Kantselyarista Ryumina o priklyutsheniyach' ego s' Beniovskim". Siberian Archive. St. Petersburg: 3–54.
  • Voigt, Vilmos (2007). "Maurice Benyovszky and his 'Madagascar Protocolle' (1772–1776)". Hungarian Studies. Budapest. 21 (1): 86–124. doi:10.1556/HStud.21.2007.1-2.10.

پیوند به بیرون

ویرایش
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=موریس_بنیوفسکی&oldid=37501110»