Relación sexual humana: Diferenzas entre revisións

Relación sexual ilustrada no Kamasutra

No ser humano chámanse actos sexuais ou relacións sexuais a calquera acto íntimo de carácter sexual celebrados por persoas, en número e xénero variables co obxectivo de dar ou recibir pracer sexual. Neles interveñen aspectos fisiolóxicos, psíquicos, sociais e morais do individuo, entre outros.

Dimensión biolóxica

Todo acto sexual ten unha dimensión somática. A resposta do organismo fronte ós estímulos sexuais ven determinada pola súa estrutura neurolóxica, alén doutros factores.

Como a resposta erótica é integral, o sistema nervioso central, o sistema nervioso autónomo e toda a corporalidade (tecidos orgánicos) entran en acción, con especial énfase nas fibras periféricas, a medula espiñal e os dous hemisferios cerebrais, dereito e esquerdo, á parte do hipotálamo, que ten unha función indispensable. Canto máis grande sexa a área de control da cortiza, máis sensitiva será esa parte do corpo.

Dimensión social

Hai factores sociais e culturais que inflúen no modo de expresarmos a sexualidade. Esta depende de como cada sociedade regula as normas de comportamento a través das leis, da moral ou da relixión.

Idade que habilita ás persoas a manter relacións sexuais por mutuo consentimento.

As relacións sexuais sempre foi un tema controvertido ao longo da historia de todas as civilizacións, especialmente na cultura xudeocristiá. As relixións influíron dunha forma importante no concepto da sexualidade. Dentro da cultura occidental son ilegais e están penados determinados actos como a pederastia, o incesto ou a violación.

Actividades sexuais como o adulterio, a homosexualidade, o sexo grupal e as relacións prematrimoniais poden ser rexeitados ou aceptados por determinados grupos sociais, aínda que son prácticas non sancionadas en gran parte de Occidente e noutros lugares, mentres que existe unha tendencia punitiva en sociedades teocráticas ou fundamentalistas.

Dimensión psicoemocional

Existen factores relacionados coa nosa vivencia da sexualidade, coas emocións, cos sentimentos, cos afectos e co modo de vivilos.

Un equipo de científicos da universidade de Penn State, en Pensilvania (Estados Unidos) e da Sociedade de Investigación e Terapia Sexual dos Estados Unidos e o Canadá fixo unha enquisa sobre as preferencias dun numeroso grupo de pacientes no relativo á duración e á frecuencia das relacións sexuais. Segundo esta investigación, publicada no Journal of Sexual Medicine, os suxeitos atopaban que unha duración "axeitada" se situaba entre os 3 e os 7 minutos, un "desexable" entre 7 e 13 minutos, un "demasiado curto" entre 1 e 2 minutos e un "demasiado longo" entre 10 e 30 minutos, a contar dende o comezo da penetración. Segundo os investigadores, o modo que teñen de ver un home e unha muller o seu funcionamento sexual e o da súa parella está fundado en crenzas persoais baseadas en parte nas mensaxes da sociedade.

Resposta sexual humana

Artigo principal: Resposta sexual humana.

A resposta sexual humana é o conxunto de cambios psicofisiolóxicos que se producen no noso corpo ante un estímulo sexual. No ámbito fisiolóxico, os cambios máis significativos que experimenta o corpo son:

• Afluencia de sangue ós vasos sanguíneos: as veas dilátanse e énchense de sangue (vasoconxestión), o cal provoca que o pene e o clítoris se poñan erectos.
• Aumento da tensión muscular (miotonía), o cal posibilita a súa posterior relaxación durante o orgasmo).

As seguintes son as etapas que suceden nas relación sexuais:

• Desexo: é a atracción por outras persoas, que leva a buscar contactos sexuais. Está influído polo noso modo de pensar, polo noso estado de ánimo, por factores orgánicos, hormonais ou químicos, e varía de intensidade ó longo da vida.
• Excitación: é a cantidade de impulso sexual que podemos acadar durante as relacións sexuais. Durante esta fase experiméntanse unha serie de cambios fisiolóxicos que se deben ó aumento da tensión muscular e á vasoconxestión.
• Meseta. A excitación acada o máximo nivel, intensifícanse os cambios producidos durante a fase de excitación.
• Orgasmo. O nivel de excitación chega ó máximo, libérase a tensión acumulada e experiméntanse sensacións moi pracenteiras.
• Resolución. Os cambios corporais experimentados van revertendo pouco a pouco, volvendo á posición de repouso.

Tipos

Relación sexual entre dous homes e dúas mulleres.

As posibles formas de relacionarse sexualmente dúas ou máis persoas son infinitas. Entre elas atopamos:

• Relación heterosexual: é a relación sexual que leva a cabo entre dous individuos de distinto sexo.
• Relación homosexual: é a relación sexual que se realiza entre dous individuos do mesmo sexo.
• Ménage à trois ou trío: é a relación entre tres persoas do mesmo ou distinto sexo.
• Intercambio de parellas: dúas parellas establecidas intercámbianse e teñen relacións sexuais ao mesmo tempo pero en lugares diferentes. Non é o mesmo que o sexo en grupo.
• Relación zoofílica: é a relación sexual entre unha persoa e un animal.
• Sexo en grupo: o sexo en grupo tamén é coñecido como orxía. Varios individuos do mesmo ou distinto sexo teñen relacións sexuais ao mesmo tempo e no mesmo lugar.
• Relación sexual sen coito: son os chamados xogos preliminares, pero sen levar nunca a cabo o coito.
• Necrofilia: práctica sexual entre un individuo e un cadáver.
• Pedofilia: relacións sexuais entre unha persoa adulta e un cativo. Está penada legalmente na maioría dos países.

Prácticas

Nos seres humanos o coito é unha parte da relación sexual, e implica a participación dos órganos xenitais externos.

Coito vaxinal

Debuxo de parella hemiseccionada durante o coito; Leonardo da Vinci

O coito vaxinal consiste na penetración do pene na vaxina.

A forma primixenia (xa que esta existe noutros mamíferos de modo case excluínte) do coito vaxinal é o chamado a tergo, isto é: a penetración do pene na vaxina realízase estando a femia de lombos ao macho, adoita estimular o clítoris e incluso a área anterior da vaxina, o comunmente chamado punto G (de Graffenberg).

Esta posición sexual adoita ser chamada «pose dos cans» ou levrette se a muller está apoiada sobre as súas pernas e brazos («en catro patas»), aínda que os modos a tergo tamén se realizan cando a muller penetrada vaxinalmente éo de lombos (por exemplo «en culleriña»: deitada apoiando as súas costas no home).

Á parte da forma a tergo, é moi común a forma frontal, vulgarmente chamada «pose do misioneiro» xa que se adxudica, improbablemente, a introdución desta forma de practicar o coito en Oceanía aos misioneiros cristiáns.

Tradicionalmente impúñase que a muller «debía» estar deitada embaixo do home, aínda que desde a segunda metade do século XX fixéronse comúns diversas posturas de coito vaxinal. Por exemplo, a «pose de Andrómaca» coa muller como «dacabalo» do home deitado. Esta pose dá máis posibilidade de movementos tanto á muller como ao home, xa que ambos poden usar as súas mans para acariciar outras partes do corpo.

Coitus interruptus (marcha atrás)

Chámase coitus interruptus ou coito interrompido cando ao final do coito a exaculación ocorre fóra da vaxina.

Esta práctica de sacar o pene da vaxina xusto antes da exaculación considerouse como un método anticonceptivo natural durante moito tempo, pero non é unha maneira segura de evitar o embarazo xa que o líquido preseminal —a segregación previa á exaculación— tamén contén seme. Non protexe aos integrantes da parella das ETS (como a sida ou sífilis)

Coito anal

Posición coital do «can»

Artigo principal: Sexo anal.

No sexo anal a penetración realízase no ano da parella (xa sexa este home ou muller). O termo «coito anal» non se utiliza na linguaxe usual. En linguaxe académico chámase ás veces «pedicación» (do latín pœdicatio ou pœdicationis).

A persoa que é penetrada pode exercer forza cos músculos do esfínter anal, apertando o pene e aumentando a sensación pracenteira. O seme exaculado queda depositado no recto ata que os excrementos sigan o seu curso natural ao exterior.

A mucosa anal carece de lubricación e é aínda máis fácil de irritar que a vaxina, polo cal, desde a detección do VIH, o virus que causa a sida, promoveuse o uso do preservativo entre as persoas que practican sexo anal, para evitar un posible contaxio.

Coito oral

Sexo oral de cunnilingus

Artigo principal: Sexo oral.

O sexo oral posúe catro variantes:

• a felación (estimulación do pene cos beizos e a lingua);
• a irrumación (onde é o pene o que promove todos os movementos coitales na boca);
• o cunilinguo (estimulación da vulva e o clítoris cos beizos e a lingua);
• o anilingus ou bico negro (estimulación do ano cos beizos e a lingua).

Unha variante de sexo oral é a posición popularmente coñecida como 69, na cal os integrantes da parella estimulan, cada cal e ao mesmo tempo, coa súa lingua, beizos etc, os xenitais da parella.

Véxase tamén

Outros artigos

• Pornografía
• Sexualidade