Deng Xiaoping
Deng Xiaoping (en chinés tradicional: 鄧小平; en chinés simplificado: 邓小平; pinyin: Dèng Xiǎopíng; Wade-Giles: Teng Hsiao-p'ing) 
Baixo o seu liderado, a República Popular da China emprendeu as reformas económicas de liberalización da economía socialista[1] que permitiron a este país acadar unhas altas cotas de crecemento económico.[2] Fronte a estes éxitos na economía, Deng exerceu un poder de marcado carácter autoritario, e o seu papel foi decisivo na represión violenta das protestas da praza de Tian'anmen en 1989.
Membro do Partido Comunista da China dende os seus anos de estudo en Francia e na Unión Soviética, Deng converteuse nun dos dirixentes máis importantes do partido durante a época de Mao Zedong. Porén, a súa proximidade ideolóxica ao entón presidente da República Popular Liu Shaoqi, fixo del un dos albos da Revolución Cultural e Deng e Liu foron acusados de dereitistas e contrarrevolucionarios. Apartado da cúpula do poder durante eses anos, Deng volveu ao primeiro plano da actividade política trala morte de Mao, impoñéndose finalmente ao sucesor deste, Hua Guofeng, na loita polo poder. A diferenza do seu antecesor, as súas aparicións públicas foron escasas.
Durante os últimos anos da súa vida, Deng non ocupaba ningún cargo político e, aqueixado de párkinson, apenas podía seguir os asuntos de estado. Con todo, seguiu a ser considerado o líder supremo da China ata a súa morte.
Legado
editarDeng Xiaoping foi considerado ata a súa morte o líder supremo da China, e mesmo despois da súa desaparición, o Partido Comunista seguiu a grandes trazos as políticas que Deng puxera en marcha. O seu sucesor Jiang Zemin cedeu o poder a outro dirixente tamén achegado a Deng, o expresidente da República Popular da China Hu Jintao.
Segundo os seus partidario, baixo o liderado de Deng, a China, con máis de mil millóns de habitantes, iniciou unha época de desenvolvemento económico sen precedentes. A pesar dos problemas sociais que se derivaron das reformas económicas, consideran que as súas políticas sacaron da pobreza absoluta centos de millóns de chineses e situaron a China no camiño de converterse nunha das superpotencias económicas do mundo.
Fronte a estes éxitos no desenvolvemento económico e social da China, Deng Xiaoping foi criticado pola súa forma de goberno autoritaria e polo seu papel no uso da forza contra os manifestantes da praza de Tiananmen en 1989. Non obstante, algúns analistas consideran que o estilo de goberno de Deng foi máis humano e altruísta có do seu predecesor Mao Zedong e a diferenza de Mao, Deng non promoveu o culto á súa persoa.
Xunto a estas visións positivas da figura histórica de Deng Xiaoping tamén houbo analistas de ideoloxía marxista que criticaron o abandono da ortodoxia comunista e a introdución de políticas económicas capitalistas. Así, responsabilizan a Deng de arrebatar aos traballadores e campesiños o control do Estado para deixalo en mans dos grandes burócratas e empresarios.
Notas
editar- ↑ Harvey, D. Breve historia del neolibealismo, (2005), Ediciones Akal, 2007, ISBN 978-84-460-2517-7. p. 3
- ↑ Mau, Michael Y. M.; Marsh, Susan H. (eds.). China in the Era of Deng Xiaoping: A Decade of Reform (en inglés). Books.google.ca. Consultado o 3-1-2018.
Véxase tamén
editar| Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Deng Xiaoping |
| A Galipedia ten un portal sobre: China |
Bibliografía
editar- Yang, Benjamin: Deng. A political biography. Nova York 1998 (ISBN 1-56324-722-4).
- Evans, Richard: Deng Xiaoping and the Making of Modern China. Nova York 1994 (ISBN 0-14-026747-6).
- Spence, Jonathan D: The Search for Modern China, Nova York 1999 (ISBN 0-393-97351-4)