[go: nahoru, domu]

K wobsahej skočić

Złoty kitkowc

Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije
Die Druckversion wird nicht mehr unterstützt und kann Darstellungsfehler aufweisen. Bitte aktualisiere deine Browser-Lesezeichen und verwende stattdessen die Standard-Druckfunktion des Browsers.
Złoty kitkowc
Złoty kitkowc (Laburnum anagyroides)
systematika
Domena Eukaryoty
Swět Rostlinstwo
  Eurosidy I
rjad: (Fabales)
swójba: Łušćinowcy
(Fabaceae)
podswójba: Mjetelojte kwěty
(Faboideae)
ród: Kitkowc[1][2] (Laburnum)
družina: Złoty kitkowc
wědomostne mjeno
Laburnum anagyroides
Medik.
Wobdźěłać
p  d  w
Jědojta družina

Złoty kitkowc[2] (Laburnum anagyroides, syn. Cytisus laburnum) je rostlina ze swójby łušćinowcow (Fabaceae). Dalše serbske mjena su złote wisawki, žołta kićina a złote kitki[2].

Ilustracija
Detail kwětow
Pod and seed.

Wopis

Złoty kitkowc je kerk abo štom, kotryž docpěje wysokosć wot 8 m.

Młode hałuzy, łopjenowe stołpiki, łopješkowe delnje boki a płody su přilěhawje kosmate.

Łopjena su třiličbne.

Kćěje wot meje hač junija. Złotožołte kćenja steja we wisacych kićach z dołhosću wot 10 hač 25 cm.

Płody su łušćiny.

Drjewa wobsahuja jědojte alkaloidy, kotrež ke krawnemu bluwanju, widlišćam a smjerći přez dychanske zlemjenje wodźa. Dla hrochojteho wonja dźěći jara wohrožene, jeli na płodach kusaja.

Rozšěrjenje a stejnišćo

Rostlina je domjaca w horinach wuchodneje Europy, ale tež je časty wozdobny štom. Rosće hdys a hdys wodźiwjeny we swětłych lěsach a na słónčnych zwisach.

Laburnum anagyroides

Nóžki

  1. Pawoł Völkel: Prawopisny słownik hornjoserbskeje rěče. Hornjoserbsko-němski słownik. Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2005, ISBN 3-7420-1920-1, str. 193.
  2. 2,0 2,1 2,2 W internetowym słowniku: Goldregen

Žórła

  • Lehrbuch der Botanik für Hochschulen, Jena 1921, strona 517 (němsce)
  • Spohn, Aichele, Golte-Bechtle, Spohn: Was blüht denn da? Kosmos Naturführer (2008), ISBN 978-3-440-11379-0, strona 418 (němsce)
  • Brankačk, Jurij: Wobrazowy słownik hornjoserbskich rostlinskich mjenow na CD ROM. Rěčny centrum WITAJ, wudaće za serbske šule. Budyšin 2005.
  • Kral, Jurij: Serbsko-němski słownik hornjołužiskeje rěče. Maćica serbska, Budyšin (1927)
  • Rězak, Filip: Němsko-serbski wšowědny słownik hornjołužiskeje rěče. Donnerhak, Budyšin (1920)
  • Völkel, Pawoł: Hornjoserbsko-němski słownik, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin (1981)
Commons
Commons


Z Wikipedije, swobodneje encyklopedije