Quantum redactiones paginae "Vicipaedia:Glossarium astronomicum" differant

Table of contents: A B C D E F G H I K L M N O P Q R S T V X Y Z

A

• apogaeum, (-i n): locus longinquissimus satellitis orbitae circum planetam nostram.
• ascensio recta (-onis f recta ): in sphaera caelesti commenticia quod idem valet quam circuli longitudinales in orbe terrarum.
• asteroides, (-ae m): parvum corpus caeleste, quod circum stellam revolvitur (syn. planetoides, planetula)
• astronomia, (-ae f): summa omnium disciplinarum exactarum, quae universum extra planetam nostrum explorant.
• astronomus, (-i m): astronomiae peritus (syn. uranoscopus)
• astrophysica (-orum n): pars disciplinae astronomiae, quae proprietates et mutationes rerum cosmicorum investigat.
• astrum, (-i n): sphaera plasmatis gravitate retenta, quae energiam fusione nucleari generat (syn. stella).

C

• Cancri tropicus circulus parallelus est qui finis septentrionalis regionis tropicae est.
• Capricorni tropicus circulus parallelus est qui finis australis regionis tropicae est.
• Charon (Charontis m): maximus satellitum naturalium Plutonis.
• cingulum asteroidarum (cinguli asteroidarum): zona circum stellam ubi multi asteroidae sunt. In ordine solari nostro praecipue zona inter planetas Martem Iovemque sic appellatur. (syn. zona asteroidarum)
• cometes, (-ae m): parvum corpus caeleste cui, viciniate solis, cauda gasio vel pulvere consistens crescit.
• constellatio, (-onis f): manus stellarum exemplar insigne formans (syn. sidus)
• corona radiata (-ae f): extrema pars atmosphaerae Solis.
• cumulus stellarum apertus (cumuli... m): manus stellarum eodem tempore ex nube molecularum natae, quae adhuc inter se propinquae sunt. Etiam cumuli stellarum galacti vocantur qui in disco galaxiae exstant.
• cumulus stellarum globosus (cumulu... m): conglobatio prope sphaeralis stellarum quae plerumque in regionibus extra discum galaxiae sunt.

D

• defectio lunae: Si luna obscuratur quod terra rectissima linea inter lunam et solem stat.
• defectio solis: Sol obscuratur quod luna rectissima linea inter terram et solem stat.

E

• exorbitatio orbitae (-onis f): declinatio orbitae corporis caelestis ab forma perfecta circuli.

G

• galaxias, (-ae m): immanis conglobatio stellarum.
• gurges ater, (gurgitis m): corpus caeleste tantam massam habens, ut ipsam lucem absorbeat.

H

• heliopausa, -ae f: finis ubi ventus solaris Solis ab materia intersiderali sistitur. Spatium intra illam heliosphaera vocatur.
• heliosphaera, -ae f: regio intra heliopausam quae Solem et planetas continet.
• Hesperus (-i m): qv. stella vespertina, id est Venus.

I

• inclinatio orbitalis (-nis, f): Angulus inter planitiem orbitalem cuiusdam planetae vel satellitis et aliam planitiem sicut planitiem eclipticam (planetis vel luna) vel planitiem aequinoctialem planetae (satellitibus).
• Iuppiter (Iovis m): quintus planeta systematis solaris nostri.

L

• linea ecliptica (lineae... f): circulus magnus in sphaera caelesti per quem Sol inter astra moveri videtur (qv. planities ecliptica).
• Lucifer (-eri m): qv. stella matutina, id est Venus.
• Luna (-ae f):

1. magnum corpus caeleste Tellurem circumvolans.
2. unaquaeque satelles naturalis aliam stellam errantem vel corpus simile (sicut asteroidam) circumvolans.

M

• magnetosphaera, -ae f: zona circum planetam vel stellam, ubi ob campum magneticum huius corporis caelestis particulae in iones conversae capiuntur.
• Mars (Martis m): quartus planeta systematis solaris nostri.
• Mercurius (Mercurii m): primus planeta systematis solaris nostri.
• Meridianus circulus magnus et terrae et coeli sphaerae est qui trans polum septentrionalem et australem it.

N

• nebula lucem emittens (-ae f): nubes gasi in ionta conversi, quae, ab astro vicino excitata, lucem colorum variorum emittit.
• nebula lucem reflectens (-ae f): nubes pulveris, quae lucem astri vicini reflectit.
• nebula planetaria (-ae f): parva nebula lucida, quae saepe anuli formae est et ex materia ab astro expulsa consistit.
• nebula primordialis (-ae f): nebula materiae ex qua sol et planetae et alia corpora caelestia nascunt (syn. nebula solaris).
• nubes molecularum (-is f): genus nubium intersideralium cuius densitas et magnitudo conformationem hydrogenii molecularis permittit.
• Neptunus (-i m): septimus planeta systematis solaris nostri.

O

• orbita, (-ae f): iter planetarum planetoidarumque circum solem aut planetam. Dinoscuntur orbita vera et orbita ficta.
• OZK, obiectum zonae Kuiperi: asteroides vel planetoides qui in zona Kuiperi circum Solem revolvitur.
• ordo solaris (ordinis... m): regio spatii cosmici, quae continet stellam et omnia corpora caelestia illam stellam circumvolantia (syn. systema solare)

P

• particula alpha (-ae f alpha): nucleus atomicus elementi helii qui ex duobus protonibus et duobus neutronibus consistit.
• photosphaera (-ae f): superficies Solis.
• planeta, (-ae m): magnum corpus caeleste solidum sphaericumque quod circum stellam revolvitur.
• planetoides, (-ae m): parvum corpus caeleste, quod circum stellam revolvitur. (syn. planetula, asteroides)
• planetoidae Apollinares (-arum mpl Apollinarium): planetoidae quorum orbita, sicut illa asteroidae Apollonis, orbitam Terrae transeunt.
• planetula, (-ae f): parvum corpus caeleste, quod circum stellam revolvitur. (syn. planetoides, asteroides)
• planities ecliptica (-ei f): planities in qua Terra circum Solem movetur (qv. linea ecliptica).
• plasma, -atis n: quartum genus materiae. Nonnulli vel omnes (plasma strictu senso) electronum orbitarum ultimarum atomicarum ab atomo vel molecula separati sunt.
• Pluto (Plutonis m): vel nonus planeta systematis solaris nostri vel maximum OZK.
• pumilio alba (-onis f): stella parva coloris albi, quod candoris absoluti parvi est. Densitas huius multo maior quam Solis est, sed hic pondere similis est illi.

S

• satelles, (-itis f): corpus caeleste solidum quod planetam aut planetoidam circumvolat. | ~ artificiosa: corpus a hominibus factum quod corpus caeleste circumvolat.
• Saturnus (-i m): sextus planeta systematis solaris nostri.
• sidus, (-eris n): manus astrorum exemplar insigne formans (syn. constellatio)
• Sol, Solis m: stella circum quam planeta nostra revolvitur.
• spatium cosmicum (-ii n): regiones extra aera telluris sitae.
• spatium lucis annuae (sla): illud spatium quod lux intra unum annum in spatio vacuo pervolare potest. 1 spatium lucis annuae aequat 9.460.500.000.000 km vel 63.239 ua (unitatum astronomicarum).
• specula astronomica: locus vel aedificium observationis corporum caelestium.
• stella, (-ae f): sphaera plasmatis gravitate retenta, quae energiam fusione nucleari generat (syn. astrum).
• stella matutina (-ae f): planeta interior (Venus) qui oculis nudis post exitum stellarum iuxta solem orientem videtur (syn. Lucifer).
• stella neutronica (-ae f): stella tantae massae ut electrona atomorum in nucleum ipsum pressa sint ut stella tantum e neutronibus constet.
• stella vespertina (-ae f): planeta interior (Venus) qui oculis nudis ante visionem stellarum iuxta Solem occidentem videtur (syn. Hesperus).
• systema solare (systematis... n): qv. ordo solaris

T

• telescopium, (-ii n): instrumentum observationis corporum spatii cosmici.
• Tellus, (-uris f): planeta cuius in superficie vivimus (syn. Terra)
• Terra (-ae f): tertius planeta systematis solaris nostri cuius in superficie vivimus (syn. Tellus).

V

• ventus solaris (-i m): Ventus solaris est fluxus particularum in ionta conversarum quae a stella ut Sole in spatium cosmicum fluunt.
• Venus (Veneris f): secundus planeta systematis solaris nostri.
• unitas astronomica (ua): spatium medium inter Sol et Terram unitas astronomica nominatur. 1 ua aequat 149.600.000 km.
• uranoscopus, (-i m): astronomiae peritus (syn. astronomus)
• Uranus (-i m): octavus planeta systematis solaris nostri.

Z

• zona Van Allen (-ae f): zona radiationis maximae in magnetosphaera planterarum ut Terrae, quae ex particulis in iones conversis et ab magnetosphaera planetae captis consistit.
• zona Kuiperi (zonae Kuiperi f): zona vel cingulus maxima e parte extra orbitam Neptuni sita ubi multi planetoidae revolvuntur. (syn. zona Edgeworth-Kuiper)