Optativus
-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.Optativus est modus verbi. Modo optativo loquens se aliquid facere cupere vel possibile habere signat. Apud linguam Latinam modus optativus non est. Formae coniunctivi praesentis archaicae quae ab origine modi optativi fuerunt sim, duim, velim, produim sunt. i signum antiquum optativi fuit.
In lingua Graeca et optativus et coniunctivus sunt.
Quod signum et in coniunctivo perfecto invenitur: dix-er-ī-tis.
Coniunctivus linguae germanicae ab optativo Indoeuropaeo oritur. Optativus indoeuropaeus vero apud linguam germanicam non iam est.
In lingua Gothica, id est lingua Germanica antiquissima, optativus suffixo ai formabatur: barais, 'fers', 'ferre vis'. Suffixo oi in lingua graeca antiqua obvenitur: pherois (Graece: φέρoις), vide exemplum primum.
Munus formarum optativarum est voluntatem, spem possibilitatemque signare.
Nexus interni
|
Haec stipula ad linguam vel ad linguisticam spectat. Amplifica, si potes! |