[go: nahoru, domu]
Pergi ke kandungan

Edik Empayar Penurunan Takhta Puyi

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.
Versi boleh cetak tidak lagi disokong dan mungkin ada ralat persembahan. Sila kemas kini tanda buku pelayar anda dan sila guna fungsi cetak pelayar lalai pula.

Edik Empayar Penurunan Takhta Puyi (Cina ringkas: 宣统帝退位诏书; Cina tradisional: 宣統帝退位詔書; pinyin: Xuāntǒng Dì Tuìwèi Zhàoshū; harfiahnya "Titah Pengguguran Maharaja Xuantong") ialah dekri rasmi yang dikeluarkan oleh Maharani Balu Longyu bagi pihak Maharaja Xuantong yang ketika itu berusia enam tahun, maharaja terakhir dinasti Qing China, pada 12 Februari 1912, sebagai tindak balas kepada Revolusi Xinhai. Revolusi itu membawa kepada pengisytiharan kendiri kemerdekaan 13 buah wilayah selatan China dan rundingan damai seterusnya antara seluruh Qing China dan sekelompok wilayah selatan.

Pengeluaran Edik Empayar itu menandakan berakhirnya pemerintahan 276 tahun dinasti Qing,[a] dan era pemerintahan empayar China, yang telah berlangsung selama 2,132 tahun.[2] Tambahan pula, Edik Empayar itu menetapkan Republik China sebagai negara pengganti tunggal kepada dinasti Qing dan menyediakan asas undang-undang bagi Republik China untuk mewarisi semua wilayah Qing, termasuk China, Manchuria, Mongolia, Xinjiang, dan Tibet.[3][4][5]

Latar belakang

Dinasti Qing telah diisytiharkan oleh Manchu pada tahun 1636. Dalam pensejarahan Cina, dinasti Qing menyandang Mandat Syurga selepas menggantikan dinasti Ming pada tahun 1644. Pada akhir abad ke-19, peperangan dengan kuasa asing menyebabkan kehilangan wilayah dan negara uftian, seperti Hong Kong dalam Perang Candu Pertama dan Korea dalam Perang China-Jepun Pertama, yang secara ketara mengurangkan kepercayaan rakyat China terhadap empayar, menyemarakkan nasionalisme Cina. Sentimen itu diperkuatkan oleh reformasi politik yang gagal, apabila keinginan untuk membentuk raja berperlembagaan menyebabkan penubuhan Kabinet Putera Qing dengan majoritinya terdiri daripada keluarga diraja pada Mei 1911.[6]

Golongan revolusioner yang dibantu oleh berjuta-juta orang Cina seberang laut yang menyeru agar reformasi kerajaan terus melancarkan kempen ketenteraan anti-Qing di selatan China, namun kempen ini segera ditindas oleh kerajaan. Pada Oktober 1911, bagaimanapun, pemberontakan di Wuchang di tengah-tengah China menyebabkan gemaan di seluruh negara,[6] apabila 13 daripada 18 buah wilayah China yang majoritinya bangsa Han mengisytiharkan kemerdekaan daripada empayar tersebut dan kemudiannya menubuhkan kerajaan republik yang diketuai oleh pemimpin revolusi Sun Yat-sen. Sebagai tindak balas kepada seruan untuk demokrasi berperlembagaan, Kerajaan Empayar melantik Yuan Shikai sebagai perdana menteri, namun Yuan terus berunding dengan revolusioner yang kemudiannya menawarkan untuk menjadikan Yuan presiden pertama Republik China dan akan memberikan layanan keutamaan kepada keluarga diraja empayar. Untuk menghadapi tekanan dalaman, Yuan mengarahkan 50 orang jeneral dan pegawai kanan dalam Tentera Beiyang, diketuai oleh Jeneral Duan Qirui, untuk menerbitkan telegraf yang menyeru kepada keamanan dan mengancam keluarga diraja empayar.[7] Maharani Balu Longyu, bagi pihak Maharaja Xuantong, mengeluarkan edik empayar yang memindahkan kuasa kepada Republik China yang baru lahir itu dan dua edik yang kemudian.

Merangka

Pengarang sebenar edik itu diperdebatkan, tetapi dipercayai bahawa Zhang Jian menggubal edik itu. Walau bagaimanapun, laporan mengenai Shen-Pao, sebuah akhbar terkemuka Shanghai ketika itu, pada 22 Februari 1912, bertajuk kata-kata sedih oleh maharani ketika mengeluarkan titah turun takhta, mengatakan bahawa edik itu pertama kali digubal oleh Zhang Yuanqi, Timbalan Menteri Pendidikan, dipinda oleh Xu Shichang, ditunjukkan kepada Maharani oleh Yuan Shikai pada 25 Januari 1912. Selepas membaca titah itu, Maharani dikatakan menangis dengan air mata yang mengalir, dan menambah meterai peribadinya dan bukannya meterai empayar pada titah itu. Meterai peribadi Maharani menunjukkan empat aksara Cina yang bermaksud cogan alam dan syurga yang hebat (Cina: 法天大道 ), yang mencadangkan baginda mencemuh republik baharu itu.[8]

Kandungan edik

Edik Empayar Penurunan Takhta Maharaja Qing

Teks penuh Edik Empayar Penurunan Takhta Maharaja Qing, dalam terjemahan bahasa Melayu, adalah seperti berikut:[9]

Dengan Dekri Empayar:

Beta menerima Titah daripada Maharani Balu Longyu: Melengkapi kebangkitan tentera rakyat yang lebih awal, semua wilayah telah bangkit dalam kesetiaan, Jiuzhou–Huaxia telah terjerumus ke dalam kekacauan, dan penduduk telah ditimpa kesengsaraan yang besar. Yuan Shikai telah diperintahkan khas untuk melantik Pesuruhjaya bagi menerima ejen-ejen dan wakil-wakil tentera rakyat itu, untuk memulakan perhimpunan kebangsaan mengenai keadaan negara dan tadbir urusnya. Dua bulan telah berlalu, tanpa penyelesaian dibuat atau kemajuan dicatatkan. Jarak yang jauh terletak antara Selatan dan Utara, masing-masing mendukung satu sama lain. Perjalanan peniaga terganggu dan ahli sarjana terdedah, dan sekiranya Kerajaan tidak dapat ditentukan, mata pencarian penduduk akan segera terkesan. Kini, majoriti rakyat cenderung kepada republikanisme; wilayah di Selatan dan Tengah mengambil langkah perintis dalam memperjuangkannya, kemudian pegawai di Utara juga ingin mengikuti jejak langkah mereka. Dalam keinginan sejagat hati orang ramai dapat dilihat kehendak Syurgawi. Maka, beranikah kita, demi kehormatan dan kemuliaan tetapi satu nama keluarga, berterusan menentang hasrat berjuta-juta rakyat biasa? Dalam hati nurani, kedudukan umum di luar negara mesti diperiksa dan pendapat popular di dalam negara harus dipertimbangkan. Beta, bersama-sama dengan Maharaja, mulai sekarang dan dengan ini memindahkan kuasa pemerintahan kepada rakyat biasa, dan menetapkan bahawa bentuk Kerajaan di sini adalah salah satu republikanisme berperlembagaan. Ini adalah untuk memenuhi permintaan mereka yang di antara Empat Laut yang membenci gangguan dan mendambakan keamanan, dan untuk mengikuti contoh orang bijak purba mengenai semua yang di bawah naungan Syurga sebagai wilayah bersama.

Yuan Shikai, setelah sebelumnya dipilih Perdana Menteri oleh Majlis Penasihat, kini berdiri di persimpangan ini menandakan peralihan kepada Kerajaan baharu daripada kerajaan lama, telah merangka rancangan untuk menyatukan Selatan dengan Utara. Semoga Yuan Shikai dengan sepenuh kuasa yang ada mweujudkan sebuah Kerajaan republik sementara dan berunding dengan tentera rakyat tentang kaedah prosedur untuk Kesatuan, supaya keamanan dapat terjamin dan dipulihkan kepada rakyat dan negara, sambil mengekalkan integriti wilayah sepenuhnya bagi tanah lima kaum—Manchu, Han, Mongol, Hui, dan Tibet—yang akan bergabung untuk membentuk Republik China yang hebat. Beta, bersama Maharaja, boleh bersara ke dalam kehidupan yang santai dan menghabiskan sisa tahun-tahun kami dengan gembira, menikmati layanan yang santun daripada rakyat, dan menyaksikan dengan mata kepala kami sendiri akan realisasinya tadbir urus yang hebat. Adakah ini bukan satu kejayaan besar? Tamat Dekri.

 

Disahkan oleh Maharani Balu Longyu bagi pihak Maharaja Xuantong yang berusia enam tahun, edik itu secara eksplisit memindahkan kedaulatan ke atas semua wilayah yang dipegang oleh dinasti Qing pada masa keruntuhannya—termasuk China, Manchuria, Tibet, Xinjiang, dan Mongolia —kepada Republik China.[3][4][5]

Penandatangan edik itu ialah:

  • Perdana Menteri Kabinet Diraja Yuan Shikai (袁世凱);
  • Pemangku Menteri Luar Negeri Hu Weide (胡惟德);
  • Menteri Dalam Negeri Zhao Bingjun (趙秉鈞);
  • Pemangku Menteri Kewangan Magiya Shaoying (馬佳·紹英);
  • Menteri Pendidikan Tang Jingchong (唐景崇);
  • Menteri Tentera Wang Shizhen (王士珍);
  • Pemangku Menteri Tentera Laut Tan Xueheng (譚學衡);
  • Menteri Kehakiman Shen Jiaben (沈家本);
  • Pemangku Menteri Pertanian, Kerja Raya dan Perdagangan Hitara Xiyan (喜塔臘·熙彥);
  • Pemangku Menteri Pos dan Perhubungan Liang Shiyi (梁士詒);
  • Menteri Hal Ehwal Wilayah Feudatori Dashou (達壽).

Kesudahannya

Artikel Layanan Baik Maharaja Qing Agung selepas Peninggalannya membenarkan Maharaja Xuantong mengekalkan gelaran empayarnya dan menikmati keistimewaan lain selepas turun takhtanya, menyebabkan kewujudan istana nominal di Kota Larangan yang dipanggil "Istana Peninggalan Keluarga Diraja Qing yang Diguling" (遜清皇室小朝廷) dari 1912 hingga 1924.[10] Feng Yuxiang membatalkan keistimewaan dan memansuhkan istana gelar itu pada tahun 1924.[10]

Legasi

Edik itu pertama kali dikumpulkan oleh Zhang Chaoyong, setiausaha kabinet, yang menyelamatkannya dengan dua edik empayar yang berurutan mengenai turun takhta dan edik 3 Februari yang membenarkan rundingan damai dengan kaum revolusioner dalam satu skrol. Selepas Zhang meninggal dunia, presiden Universiti Normal Beijing membeli skrol itu. Sejak 1975, skrol itu telah menjadi sebahagian daripada koleksi Muzium Revolusi China, yang kini dikenali sebagai Muzium Negara China.[11]

Perintah berkaitan

Maharaja Xuantong mengeluarkan tiga edik penurunan takhta sepanjang hidupnya. Dua yang pertama dikeluarkan atas kapasitinya sebagai maharaja Qing, termasuk yang diterangkan dalam artikel ini dan satu lagi dikeluarkan berikutan kegagalan Pemulihan Manchu. Yang ketiga dikeluarkan selepas pencerobohan Soviet ke atas Manchuria, dalam kapasitinya sebagai Maharaja Manchukuo, sebuah negara boneka Jepun semasa Perang Dunia II.

Lihat juga

Nota

  1. ^ Dinasti Qing bertahan selama 276 tahun, apabila dikira dari perasmian nama dinasti "Qing Agung" pada tahun 1636 oleh Hong Taiji. Jika pendahulunya, Jin Akhir, diambil kira, rejim itu bertahan selama 296 tahun. Jika tempoh dikira dari 1644 apabila dinasti Qing menggantikan dinasti Ming sebagai dinasti ortodoks China, ia bertahan selama 268 tahun.[1]

Rujukan

  1. ^ Harris, Lane J. (2018-01-24). The Abdication, 1912 (dalam bahasa Inggeris). Brill. ISBN 978-90-04-36100-3.
  2. ^ Guan, Xiaohong (2014-07-03). "Continuity and transformation: the institutions of the Beijing government, 1912–1928". Journal of Modern Chinese History. 8 (2): 176–193. doi:10.1080/17535654.2014.960150. ISSN 1753-5654.
  3. ^ a b Esherick, Joseph; Kayali, Hasan; Van Young, Eric (2006). Empire to Nation: Historical Perspectives on the Making of the Modern World. Rowman & Littlefield Publishers. m/s. 245. ISBN 9780742578159.
  4. ^ a b Zhai, Zhiyong (2017). 憲法何以中國. City University of HK Press. m/s. 190. ISBN 9789629373214.
  5. ^ a b Gao, Quanxi (2016). 政治憲法與未來憲制. City University of HK Press. m/s. 273. ISBN 9789629372910.
  6. ^ a b "Milestones: 1899–1913 - Office of the Historian". Office of The Historian. Dicapai pada 2020-11-12.
  7. ^ "1925年12月30日，北洋军阀皖系将领徐树铮于廊坊车站遭冯玉祥仇杀". 30 December 2017. Diarkibkan daripada yang asal pada 2018-04-03. Dicapai pada 2018-04-03. Cite journal requires |journal= (bantuan)
  8. ^ 张耀杰 (2012-02-14). "张耀杰：是谁起草了清帝逊位诏书" (dalam bahasa Cina). 人民网，原载于《文史参考》2012年第4期（2月下）. Diarkibkan daripada yang asal pada 2012-02-19. Dicapai pada 2012-03-02.
  9. ^ Harris, Lane (2018). The Peking Gazette: A Reader in Nineteenth-Century Chinese History. m/s. 361–362. doi:10.1163/9789004361003_032. ISBN 9789004361003.
  10. ^ a b Hao, Shiyuan (2019). China's Solution to Its Ethno-national Issues. Springer. m/s. 51. ISBN 9789813295193.
  11. ^ ""复兴之路"基本陈列" (dalam bahasa Cina). 中国国家博物馆. Diarkibkan daripada yang asal pada 2020-04-02.

Pautan luar

Diambil daripada "https://ms.wikipedia.org/w/index.php?title=Edik_Empayar_Penurunan_Takhta_Puyi&oldid=6162846"