Ännern vun Klööt (Afsatz)

=== Strukturell Utforschen ===
Eerst mit Anfang vun’t [[Opklären]] in’t 17. Johrhunnert is de direkte Tosamenhang twüschen de Klöten un de Samen rutfunnen worrn. De eerste moderne Beschrieven vun’n Klööt stammt vun [[Reinier De Graaf]] (1641–1673).[[Nathaniel Highmore]] hett 1651 den Binnengeweevskörper vun’n Klööt (''Corpus Highmori'') beschreven, de 1830 vun [[Astley Paston Cooper]] ''Mediastinum testis'' nöömt worrn is. De Utfinner vun’t [[Mikroskop]], [[Antoni van Leeuwenhoek]], hett 1677 dormit ok de Spermien opdeckt, de he för lütte vörbillte Leevwesen („Samendeerten“) hollen hett.

[[Bild:Kolliker2.jpg|thumb|upright=0.75|Albert von Kölliker hett as eerste Oort un Wesen vun de Spermienbilln verstahn]]
Mit de Entwickeln vun [[Histologie|histoloogsch]] Techniken künn ok de fiene Opbo vun’n Klööt verklort warrn. 1841 hett de Swiezer Anatom [[Albert von Kölliker]] as eerste den direkten Tosamenhang vun de Klötenkanals un de Spermien begrepen un deck op, dat de Spermien in disse Kanals as Produkten vun en zellulär Differenzeren tostannen kamt.<ref>Kolliker, A.v.: ''Beiträge zur Kenntnis der Geschlechtsverhältnisse und der Samenflüssigkeit wirbelloser Tiere, nebst einem Versuche über das Wesen und die Bedeutung der sogenannten Samentiere. Berlin 1841''</ref> 1850 beschreev sien Schöler [[Franz von Leydig]] to’n eersten mol de Twüschenzellen (''Leydig-Zellen'').

1985 hett [[Enrico Sertoli]] de Stüttzellen (''Sertoli-Zellen'') opdeckt. [[Victor Ebner]] künn 1871 de Sertoli-Zellen vun de Spermatogoniein afgrenzen un fief johr later hett La Valette St. George<ref> La Valette St. George, A.H.J.: ''Über die Genese der Samenkörper''. Arch. Mikrosk. Anat. 12; 1876, S. 797-825</ref> den Begreep „Spermatogonie“ prägt as ok de Indelen vun de Phasen bi’t Entwickeln vun de Samenzellen, as se vundaag noch begäng is. Lange Tiet weern de Sertoli-Zellen as [[Synzytium|Synzytien]] ansehn. Eerst 1956 künnen [[Don Wayne Fawcett]] un [[Mario H. Burgos]] nawiesen, dat jeed Sertoli-Zell ehr egen Zellgrenzen hett.

Al 1904 hett [[Hugo Ribbert]] faststellt, dat in’t Blood geven [[Karmin]] nich in dat Lumen vun de Samenkanals un dat Klötennett ringahn künn. Lange Tiet is üm disse Opdecken nich groot wat geven worrn, liekers dat se de eerste Henwies op de Blood-Klöten-Hinnern weer. Eerst in de laten 1950er Johren is de Opdecken wedder opgrepen worrn un 1963 künn J. Brökelmann<ref>Brökelmann, J.: ''Fine structure of germ cells and Sertoli cells during the cycle of the seminiferous epithelium in the rat''. Z Zellforsch Mikrosk Anat. 1963;59:820-50. PMID 14015736</ref> de Tight Junctions vun de Sertoli-Zellen as de morpholoogsche Grundlaag vun de Blood-Klöten-Hinnern nawiesen. [[Paul J. Gardner]] un [[Edward A. Holyoke]]<ref>Gardner, P.J., Holyoke. E.A.: ''Fine structure of the seminiferous tubule of the Swiss mouse''. I. The limiting membrane, Sertoli cell, spermatogonia, and spermatocytes.'' Anat Rec. 1964 Dec;150:391-404. PMID 14248309</ref> hebbt een Johr later de Fienstruktur vun de Hinnern verklort.