Filips van Frankrijk (1116-1131): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting |
k Botverzoeken: 2 links gearchiveerd, toevoegen archieflinks en vervangen http:// door https:// |
||
| Regel 25: | Regel 25: | ||
'''Filips''' ([[29 augustus]] [[1116]] - [[Parijs]], [[13 oktober]] [[1131]]) was sinds 1129 (mede-)[[Lijst van koningen van Frankrijk|koning van Frankrijk]] van zijn vader, [[Lodewijk VI van Frankrijk|Lodewijk VI]]. Zijn moeder was Lodewijks tweede vrouw, [[Adelheid van Maurienne]]. |
'''Filips''' ([[29 augustus]] [[1116]] - [[Parijs]], [[13 oktober]] [[1131]]) was sinds 1129 (mede-)[[Lijst van koningen van Frankrijk|koning van Frankrijk]] van zijn vader, [[Lodewijk VI van Frankrijk|Lodewijk VI]]. Zijn moeder was Lodewijks tweede vrouw, [[Adelheid van Maurienne]]. |
||
== Biografie == |
== Biografie == |
||
Filips, de eerste zoon van Lodewijk VI, werd reeds sinds 1121 in oorkondes als ''rex designatus'' ("aangesteld koning") vermeld.<ref>{{Aut|J. Ehlers}}, Ludwig VII. (1137-1180), in {{Aut|J. Ehlers - H. Müller - B. Schneidmüller}} (edd.), ''Die französischen Könige des Mittelalters: von Odo bis Karl VIII., 888-1498'', München, 1996, p. [https://books.google.be/books?id=FCfAZbnnZOoC&pg=PA140 140].</ref> Filips, die reeds als kind de lievelingszoon van zijn vader was, werd op [[14 april]] [[1129]] te [[Reims]] tot mede-koning van zijn vader, Lodewijk VI, gekroond.<ref>{{Aut|J. Ehlers}}, Ludwig VII. (1137-1180), in {{Aut|J. Ehlers - H. Müller - B. Schneidmüller}} (edd.), ''Die französischen Könige des Mittelalters: von Odo bis Karl VIII., 888-1498'', München, 1996, p. [https://books.google.be/books?id=FCfAZbnnZOoC&pg=PA139 139].</ref> De jonge koning zou hierna de koning nog maar weinig vreugde schenken, want hij weigerde aandacht te schenken aan de oude koning en de hoge standaarden na te streven die Lodewijk VI zichzelf oplegde. Hij werd ongehoorzaam en hield geen rekening met uitbranders of waarschuwingen. [[Walter Map]] schreef dat hij "is afgedwaald van de principes van (zijn) vader, (was) door zijn aanzienlijke trots en tirannieke hooghartigheid voor allen lastig."<ref>Walter Map, ''De nugis curialium'' 5 dist. 5 (= {{Aut|M.R. James}}, ''Walter Map De nugis curialium'', Oxford, 1914, p. [https://archive.org/stream/waltermapdenugis00mapwuoft#page/n271/mode/2up 228]).</ref> |
Filips, de eerste zoon van Lodewijk VI, werd reeds sinds 1121 in oorkondes als ''rex designatus'' ("aangesteld koning") vermeld.<ref>{{Aut|J. Ehlers}}, Ludwig VII. (1137-1180), in {{Aut|J. Ehlers - H. Müller - B. Schneidmüller}} (edd.), ''Die französischen Könige des Mittelalters: von Odo bis Karl VIII., 888-1498'', München, 1996, p. [https://books.google.be/books?id=FCfAZbnnZOoC&pg=PA140 140]. [https://web.archive.org/web/20230709084133/https://books.google.be/books?id=FCfAZbnnZOoC&pg=PA140 Gearchiveerd] op 9 juli 2023.</ref> Filips, die reeds als kind de lievelingszoon van zijn vader was, werd op [[14 april]] [[1129]] te [[Reims]] tot mede-koning van zijn vader, Lodewijk VI, gekroond.<ref>{{Aut|J. Ehlers}}, Ludwig VII. (1137-1180), in {{Aut|J. Ehlers - H. Müller - B. Schneidmüller}} (edd.), ''Die französischen Könige des Mittelalters: von Odo bis Karl VIII., 888-1498'', München, 1996, p. [https://books.google.be/books?id=FCfAZbnnZOoC&pg=PA139 139].</ref> De jonge koning zou hierna de koning nog maar weinig vreugde schenken, want hij weigerde aandacht te schenken aan de oude koning en de hoge standaarden na te streven die Lodewijk VI zichzelf oplegde. Hij werd ongehoorzaam en hield geen rekening met uitbranders of waarschuwingen. [[Walter Map]] schreef dat hij "is afgedwaald van de principes van (zijn) vader, (was) door zijn aanzienlijke trots en tirannieke hooghartigheid voor allen lastig."<ref>Walter Map, ''De nugis curialium'' 5 dist. 5 (= {{Aut|M.R. James}}, ''Walter Map De nugis curialium'', Oxford, 1914, p. [https://archive.org/stream/waltermapdenugis00mapwuoft#page/n271/mode/2up 228]).</ref> |
||
Filips' korte regeringsperiode als koning eindigde amper twee jaar na zijn kroning. Toen Filips, die met een groep metgezellen langs de Seine reed, over de Parijse [[Place de l'Hôtel-de-Ville|Place de Grève]] reed, deed een zwart varken dat uit een mesthoop op de kade van de Seine kwam gestoven zijn galopperende paard struikelen: het paard viel voorover en de jonge koning werd over het paardenhoofd gekatapulteerd. De val zorgde ervoor dat hij "met verschrikkelijk gebroken ledematen, de volgende dag is overleden."<ref name="OrdVit HE 13.3">[[Ordericus Vitalis]], ''Historia Ecclesiastica '' [http://agoraclass.fltr.ucl.ac.be/concordances/orderic_hist_eccl_13/lecture/3.htm XIII 3].</ref> Hij werd vervolgens bij de andere koningen van Frankrijk in de [[Kathedraal van Saint-Denis]] bijgezet<ref name="OrdVit HE 13.3"/> en werd vervolgens als erfgenaam en mede-koning opgevolgd door zijn vrome broer, [[Lodewijk VII van Frankrijk|Lodewijk]], die tot dan toe was opgevoed als monnik in de [[abdij van Saint-Denis]]. |
Filips' korte regeringsperiode als koning eindigde amper twee jaar na zijn kroning. Toen Filips, die met een groep metgezellen langs de Seine reed, over de Parijse [[Place de l'Hôtel-de-Ville|Place de Grève]] reed, deed een zwart varken dat uit een mesthoop op de kade van de Seine kwam gestoven zijn galopperende paard struikelen: het paard viel voorover en de jonge koning werd over het paardenhoofd gekatapulteerd. De val zorgde ervoor dat hij "met verschrikkelijk gebroken ledematen, de volgende dag is overleden."<ref name="OrdVit HE 13.3">[[Ordericus Vitalis]], ''Historia Ecclesiastica '' [http://agoraclass.fltr.ucl.ac.be/concordances/orderic_hist_eccl_13/lecture/3.htm XIII 3]. [https://web.archive.org/web/20230709084106/http://agoraclass.fltr.ucl.ac.be/concordances/orderic_hist_eccl_13/lecture/3.htm Gearchiveerd] op 9 juli 2023.</ref> Hij werd vervolgens bij de andere koningen van Frankrijk in de [[Kathedraal van Saint-Denis]] bijgezet<ref name="OrdVit HE 13.3"/> en werd vervolgens als erfgenaam en mede-koning opgevolgd door zijn vrome broer, [[Lodewijk VII van Frankrijk|Lodewijk]], die tot dan toe was opgevoed als monnik in de [[abdij van Saint-Denis]]. |
||
Omdat hij een mede-koning was en nooit alleen koning was, wordt hij gewoonlijk geen Romeins cijfer toegekend in de lijst van koningen Frankrijk en zou zijn neef de geschiedenis ingaan als [[Filips II van Frankrijk]]. |
Omdat hij een mede-koning was en nooit alleen koning was, wordt hij gewoonlijk geen Romeins cijfer toegekend in de lijst van koningen Frankrijk en zou zijn neef de geschiedenis ingaan als [[Filips II van Frankrijk]]. |
||
Huidige versie van 9 jul 2023 om 10:41
| Filips | ||
|---|---|---|
| ||
De jonge koning Filips sterft door een val van zijn paard (British Library, Royal 16 G VI f. 309; 14e eeuw).
| ||
| (mede-)koning van Frankrijk | ||
| Regeerperiode | 1129-1131 | |
| kroning | 14 april 1129 | |
| koning | Lodewijk VI | |
| Opvolger | Lodewijk | |
| Huis | Huis Capet | |
| Vader | Lodewijk VI | |
| Moeder | Adelheid van Maurienne | |
| Geboren | 29 augustus 1116 | |
| Gestorven | 13 oktober 1131 Parijs | |
| Begraven | Kathedraal van Saint-Denis | |
Filips (29 augustus 1116 - Parijs, 13 oktober 1131) was sinds 1129 (mede-)koning van Frankrijk van zijn vader, Lodewijk VI. Zijn moeder was Lodewijks tweede vrouw, Adelheid van Maurienne.
Biografie
[bewerken | brontekst bewerken]Filips, de eerste zoon van Lodewijk VI, werd reeds sinds 1121 in oorkondes als rex designatus ("aangesteld koning") vermeld.[1] Filips, die reeds als kind de lievelingszoon van zijn vader was, werd op 14 april 1129 te Reims tot mede-koning van zijn vader, Lodewijk VI, gekroond.[2] De jonge koning zou hierna de koning nog maar weinig vreugde schenken, want hij weigerde aandacht te schenken aan de oude koning en de hoge standaarden na te streven die Lodewijk VI zichzelf oplegde. Hij werd ongehoorzaam en hield geen rekening met uitbranders of waarschuwingen. Walter Map schreef dat hij "is afgedwaald van de principes van (zijn) vader, (was) door zijn aanzienlijke trots en tirannieke hooghartigheid voor allen lastig."[3]
Filips' korte regeringsperiode als koning eindigde amper twee jaar na zijn kroning. Toen Filips, die met een groep metgezellen langs de Seine reed, over de Parijse Place de Grève reed, deed een zwart varken dat uit een mesthoop op de kade van de Seine kwam gestoven zijn galopperende paard struikelen: het paard viel voorover en de jonge koning werd over het paardenhoofd gekatapulteerd. De val zorgde ervoor dat hij "met verschrikkelijk gebroken ledematen, de volgende dag is overleden."[4] Hij werd vervolgens bij de andere koningen van Frankrijk in de Kathedraal van Saint-Denis bijgezet[4] en werd vervolgens als erfgenaam en mede-koning opgevolgd door zijn vrome broer, Lodewijk, die tot dan toe was opgevoed als monnik in de abdij van Saint-Denis.
Omdat hij een mede-koning was en nooit alleen koning was, wordt hij gewoonlijk geen Romeins cijfer toegekend in de lijst van koningen Frankrijk en zou zijn neef de geschiedenis ingaan als Filips II van Frankrijk.
Noten
[bewerken | brontekst bewerken]- ↑ J. Ehlers, Ludwig VII. (1137-1180), in J. Ehlers - H. Müller - B. Schneidmüller (edd.), Die französischen Könige des Mittelalters: von Odo bis Karl VIII., 888-1498, München, 1996, p. 140. Gearchiveerd op 9 juli 2023.
- ↑ J. Ehlers, Ludwig VII. (1137-1180), in J. Ehlers - H. Müller - B. Schneidmüller (edd.), Die französischen Könige des Mittelalters: von Odo bis Karl VIII., 888-1498, München, 1996, p. 139.
- ↑ Walter Map, De nugis curialium 5 dist. 5 (= M.R. James, Walter Map De nugis curialium, Oxford, 1914, p. 228).
- ↑ a b Ordericus Vitalis, Historia Ecclesiastica XIII 3. Gearchiveerd op 9 juli 2023.
Referenties
[bewerken | brontekst bewerken]- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Philip_of_France_(1116–1131) op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
- J. Ehlers, Ludwig VII. (1137-1180), in J. Ehlers - H. Müller - B. Schneidmüller (edd.), Die französischen Könige des Mittelalters: von Odo bis Karl VIII., 888-1498, München, 1996, pp. 139-140.