Pierre Mertens: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 5 jan 2012 17:10

Pierre Mertens (Bosvoorde, 9 oktober 1939) is een Belgisch schrijver en advocaat in internationaal recht. Daarnaast is hij ook actief als criticus bij Le Soir en als directeur van het Centre de sociologie de la littérature aan de Université Libre de Bruxelles.

Biografie

Pierre Mertens was de zoon van een journalist en zijn moeder was een biologe. Beide waren muziek liefhebbers en beoefenaars en dit weerspiegels zich in bepaalde werken van hem. Mertens was onder de indruk vanFranz Kafka's werk en publiceerde zijn eerste eigen roman in 1969. Voor Les éblouissements kreeg hij in 1987 de Franse Literatuur prijs Prix Médicis. In 1989 werd hij lid van de Académie royale de langue et de littérature françaises de Belgique en Chevalier in de Franse Orde van Kunst en Letteren. In zijn werken is een invloed van sociale en historische gebeurtenissen terug te vinden. De Duitse bezetting, de terrechtstelling van de Rosenbergs, de mijnramp van Marcinelle, de genocide in Biafra, en de gevangenzetting van Pinochet.

In 1995 publiceerde hij Une paix royale, een fictief verhaal over de Belgische koningshuis waarin realliteit en fictie gemengd werden. Door Lilian Baels en Alexander van België werd hij voor de rechter gedaagd en moest enkele passages verwijderen in de volgende edities. Hij kreeg er wel de Jean Monnet-prijs van de Europese Gemeenschap voor. ^[1]

In 2007 werd hij opnieuw voor de rechten gedaagd op beschuldiging van laster en eerroof, omdat hij in december 2007 in de krant Le Monde en vervolgens in het weekblad Knack, een uitspraak van Bart De Wever over de verontschuldigingen betreffende de Jodenvervolging uitgesproken door het Antwerpse Stadsbestuur, negationistisch had genoemd. Wellicht was de actie van De Wever slechts symbolisch omdat in België al meer dan 70 jaar niemand door het Hof van assisen werd veroordeeld wegens laster binnen het kader van de persvrijheid. ^[2] De zaak werd naar de correctionele rechtbank verwezen en begon aan te slepen. In februari 2011 werd ze uitgesteld tot 13 december 2011. Het openbaar ministerie was toen van oordeel dat de zaak verjaard was, maar Mertens drong aan op behandeling. De Brusselse raadkamer beslist op 7 februari 2012 of hij zich voor de correctionele rechtbank moet verantwoorden.

Als advocaat was hij actief op het vlak van mensenrechten en internationaal recht.

Zijn publicaties

L’Inde ou l’Amérique - 1969
Le Niveau de la mer - 1970
L’Imprescriptibilité des crimes de guerre et contre *l’humanité - 1974
Les Bons offices - 1974
Terre d’asile - 1978
Nécrologies - 1979
La Fête des anciens - 1983
Terreurs - 1983
Perdre - 1984
Berlin - 1986
Les éblouissements - 1987, bekroond met Prix Médicis]
Uwe Johnson, le scripteur de murs - 1989
L’Agent double - 1989
Lettres clandestines - 1990
Les Chutes centrales - 1990
Les Phoques de San Francisco - 1991
Flammes - 1993
Une paix royale - 1995
Collision et autres nouvelles - 1995
Tout est feu - 1999
Perasma - 2001

Externe link

(fr) Pierre Mertens op ARLFFB

[1] volkskrant.nl over de rechtszaak rond Une Paix Royale

[2] Bart De Wever klaagt Mertens aan

[1]

[2]

@@ Regel 6: / Regel 6: @@
 In [[1995]] publiceerde hij ''[[Une paix royale]]'', een fictief verhaal over de [[Belgische koningshuis]] waarin realliteit en fictie gemengd werden. Door [[Lilian Baels]] en [[Alexander van België]] werd hij voor de rechter gedaagd en moest enkele passages verwijderen in de volgende edities. Hij kreeg er wel de [[Jean Monnet|Jean Monnet-prijs]] van de [[Europese Gemeenschap]] voor.  <ref>[http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/406065/1995/09/14/Prinses-Liliane-eist-verbod-boek-over-Leopold-III.dhtml volkskrant.nl over de rechtszaak rond Une Paix Royale]</ref>
-In [[2010]] werd hij opnieuw voor de rechten gedaagd omdat hij bepaalde uitspraken over de Jodenvervolging door het Antwerpse Stadsbestuur, van [[Bart De Wever]] [[negationisme|negationistisch]] had genoemd. Deze actie van Bart De Wever was slechts symbolisch omdat in [[België]] al meer dan 70 jaar niemand door het [[Hof van assisen]] werd veroordeeld wegens laster binnen het kader van persvrijheid. <ref>[http://www.mediakritiek.be/index.php?page=7&detail=142 Bart De Wever klaagt Mertens aan]</ref>
+In [[2007]] werd hij opnieuw voor de rechten gedaagd op beschuldiging van laster en eerroof, omdat hij in december 2007 in de krant ''Le Monde'' en vervolgens in het weekblad Knack, een uitspraak van [[Bart De Wever]] over de verontschuldigingen betreffende de Jodenvervolging uitgesproken door het Antwerpse Stadsbestuur, [[negationisme|negationistisch]] had genoemd. Wellicht was de actie van De Wever slechts symbolisch omdat in [[België]] al meer dan 70 jaar niemand door het [[Hof van assisen]] werd veroordeeld wegens laster binnen het kader van de persvrijheid. <ref>[http://www.mediakritiek.be/index.php?page=7&detail=142 Bart De Wever klaagt Mertens aan]</ref> De zaak werd naar de correctionele rechtbank verwezen en begon aan te slepen. In februari 2011 werd ze uitgesteld tot 13 december 2011. Het openbaar ministerie was toen van oordeel dat de zaak verjaard was, maar Mertens drong aan op behandeling. De Brusselse raadkamer beslist op 7 februari 2012 of hij zich voor de correctionele rechtbank moet verantwoorden.
 Als advocaat was hij actief op het vlak van [[mensenrechten]] en [[internationaal recht]].