Worn Down Piano: verschil tussen versies

Worn Down Piano
	Single van:; Mark & Clark Band
	Van het album:; Double Take
Uitgebracht	1977
Genre	Pop
Duur	8:10
Label	CBS
Schrijver(s)	Mark Seymour, Anthony Masino
Componist(en)	Mark Seymour, Anthony Masino
Hoogste positie(s) in de hitlijsten
	#8 (Nederlandse Top 40, Nederlandse Single Top 100);
Mark & Clark Band
Portaal	Muziek

Interactief door geschiedenis bladeren

← Oudere bewerking Nieuwere bewerking →

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

VisueelWikitekst

In de regel

Versie van 29 okt 2020 19:43

Worn Down Piano is een lied van de Amerikaanse Mark & Clark Band, en is afkomstig van het album Double Take. Het is een compositie uit 1977 van de tweeling Mark en Clark Seymour, en uitgebracht als een single.

Het lied duurt 8 minuten en 10 seconden en moest dus over de beide kanten van de single verdeeld worden. Het nummer gaat over een versleten piano die geveild moet worden; niemand wil dat instrument echter kopen. Dat verandert als een eveneens versleten uitziende pianist de piano bespeelt. De prijs stijgt en stijgt en de laatste bieder wil het instrument nog eenmaal horen. De pianist wil de piano zelf kopen, maar heeft daar geen geld voor, enkel een fles wijn. Alle bieders besluiten dat hij de piano dan moet krijgen. De pianist is dan echter weer verdwenen en de piano blijft achter voor een volgende veiling. Het lied is in een 6/8 maat; het instrumentale middengedeelte is geschreven in een vierkwartsmaat.

Het is de enige single van de Mark & Clark Band, die een beetje succes heeft gehad in Nederland; het volgende "Drinking Man's Concerto" flopte. "Worn Down Piano" werd ook gepresenteerd in Toppop; de heren zaten tegenover elkaar aan twee piano's, van de andere musici was echter geen spoor te bekennen.

Het middengedeelte van dit nummer werd eind jaren 70 ook gebruikt als tune voor het VARA-sportradioprogramma Tussen Start En Finish op Hilversum 2 van Henk Spaan en Harry Vermegen.

"Worn Down Piano" staat vanaf de start in de Top 2000 met als hoogste klassering een 59e plaats in 2002.

Credits

Clark Seymour - Piano, zang
Mark Seymour - Piano, zang
Allan Schwartzberg - Drums
Crusher - Percussie
Elliott Randall - Gitaar
Frank Owens - Keyboard
Hugh McCracken - Gitaar
Jimmy Maelen - Percussie
Jimmy Young - Drums
John Tropea - Gitaar
Ken Bichell - Synthesizer
Paul Shaffer - Keyboard
Will Lee - Bas

Hitnotering

"Worn Down Piano" in de Nederlandse Top 40 - binnen 04-06-1977
Week	01	02	03	04	05	06	07
Nummer	24	14	9	8	9	23	32	uit

"Worn Down Piano" in de Nederlandse Nationale Hitparade - binnen: 04-06-1977
Week	01	02	03	04	05	06
Nummer	30	14	8	8	9	21	uit

Radio 2 Top 2000

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000^{[noot 1]}	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Worn down piano	164	78	66	59	72	81	64	73	83	72	95	80	127	107	125	112	136	216	275	289	274	{{{22}}}	{{{23}}}	{{{24}}}	?

↑ 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.

[T2000-1] 1, 2, 3, … geeft de plaats aan; vet = hoogste notering. * = nummer was nog niet uitgekomen; - = nummer was niet genoteerd.

[noot 1]

@@ Regel 21: / Regel 21: @@
 Het is een compositie uit [[1977]] van de [[meerling|tweeling]] [[Mark Seymour (Amerikaans muzikant)|Mark]] en [[Clark Seymour]], en uitgebracht als een [[single (muziek)|single]].
-Het lied duurt 8 min en 10&nbsp;s en moest dus over de beide kanten van de single verdeeld worden. Het nummer gaat over een versleten piano die geveild moet worden; niemand wil dat instrument echter kopen. Dat verandert als een eveneens versleten uitziende pianist de piano bespeelt. De prijs stijgt en stijgt en de laatste bieder wil het instrument nog eenmaal horen. De pianist wil de piano zelf kopen, maar heeft daar geen geld voor, enkel een fles wijn. Alle bieders besluiten dat hij de piano dan moet krijgen. De pianist is dan echter weer verdwenen en de piano blijft achter voor een volgende veiling. Het lied is in een 6/8 maat; het instrumentale middengedeelte is geschreven in een vierkwartsmaat.
+Het lied duurt 8 minuten en 10 seconden en moest dus over de beide kanten van de single verdeeld worden. Het nummer gaat over een versleten piano die geveild moet worden; niemand wil dat instrument echter kopen. Dat verandert als een eveneens versleten uitziende pianist de piano bespeelt. De prijs stijgt en stijgt en de laatste bieder wil het instrument nog eenmaal horen. De pianist wil de piano zelf kopen, maar heeft daar geen geld voor, enkel een fles wijn. Alle bieders besluiten dat hij de piano dan moet krijgen. De pianist is dan echter weer verdwenen en de piano blijft achter voor een volgende veiling. Het lied is in een 6/8 maat; het instrumentale middengedeelte is geschreven in een vierkwartsmaat.
 Het is de enige single van de Mark & Clark Band, die een beetje succes heeft gehad in Nederland; het volgende "Drinking Man's Concerto" flopte. "Worn Down Piano" werd ook gepresenteerd in [[Toppop]]; de heren zaten tegenover elkaar aan twee piano's, van de andere musici was echter geen spoor te bekennen.