Eugène van der San
Eugène van der San is een Surinaams ambtenaar en politicus. Hij was parlementslid tijdens het militaire regime in de jaren 1980. Ook heeft hij als onderdirecteur en directeur van Binnenlandse Zaken gefungeerd. Daarna was hij van 2010 tot de regeringswisseling in 2020 directeur van het Kabinet van de President. In 2017 was hij kortstondig minister van Justitie en Politie.
| Eugène van der San | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
Van der San in 2018
| ||||
| Algemeen | ||||
| Land | Suriname | |||
| Functie | directeur van het Kabinet van de President | |||
| Sinds | 2010-2017, 2017-2020 | |||
| ||||
Biografie
bewerkenAmbtenaar
bewerkenVan der San maakte carrière op het ministerie van Binnenlandse Zaken in de functies van hoofd Algemene Zaken, secretaris, adjunct-directeur en directeur.[1]
Assembléelid voor Asfa
bewerkenOndertussen pleegde Desi Bouterse in 1980 de Sergeantencoup, waarmee de Staten van Suriname werden opgeheven. Toen in 1985 weer een nieuw parlement werd opgezet, onder de naam De Nationale Assemblée, nam Van der San er als adjunct-directeur zitting in, uit naam van de werkgevers (Associatie van Surinaamse fabrikanten, Asfa).[2][3][4] Naar eigen zeggen zou hij na de Telefooncoup van 1990 door vicepresident Henck Arron zijn gevraagd om de parlementsverkiezingen van 1991 te leiden vanuit de functie van minister van Binnenlandse Zaken. Dit verzoek zou toen gesteund zijn door zowel parlementsvoorzitter Jagernath Lachmon als Bouterse en Henk Herrenberg. Hij zou dit aanbod toen geweigerd hebben omdat hij zichzelf vanwege zijn karakter niet geschikt achtte.[5]
Vertrouweling Bouterse
bewerkenToen Bouterse in 2010 aantrad als president van Suriname benoemde hij Van der San en Harvey Naarendorp tot de nieuwe directeuren van het Kabinet van de President.[6] Samen met onder meer Gillmore Hoefdraad (CBvS) en Errol Alibux (Raadsadviseur) haalde Van der San toen het nieuws vanwege een buitengewoon hoog salaris als overheidsfunctionaris (3200 euro per maand, tegenover een modaal Surinaams inkomen van 350 euro).[7] Van der San bouwde een naam op als onvoorwaardelijk vertrouweling van Desi Bouterse.[8] In 2017 werd hij benoemd tot minister van Justitie en Politie, als opvolger van Jennifer van Dijk-Silos.[1] Enkele weken later pakte hij hard uit tijdens vreedzame anti-regeringsprotesten in Paramaribo. Hij zette de mobiele eenheid in en liet de leiders van de protesten oppakken.[9] Twee maanden na zijn aantreden werd hij uit zijn ministerschap ontheven.[8] Hierna keerde hij terug als kabinetschef van Bouterse.[10]
Hij staat bekend om een opvliegend karakter.[11][12][13] In 2013 kwam hij om privé-zaken in het nieuws. Toen verzette hij zich vergeefs tegen het ministerie van Onderwijs met een rechtszaak en een petitie, met de bedoeling om het cijfer van zijn eigen dochter te verhogen van een 5,45 naar een 6.[14] Op de zittingsdag voor de krijgsraad met daarin Bouterse als hoofdverdachte van de Decembermoorden, was er een schermutseling tussen Van der San en Bouterses advocaat Irwin Kanhai. Van der San diende daarna zijn ontslag bij de president in.[15] Bouterse weigerde het ontslag echter te aanvaarden.[16]
In maart 2020 schold de presidentsadviseur een politieke tegenstander met grof taalgebruik uit in een openlijke brief in de Suriname Herald.[17] De voorzitter van het Onafhankelijk Kiesbureau, Jennifer van Dijk-Silos, reageerde op Van der San's brief dat "Surinaamse politieke leiders banaal zijn" en incorrect tijdens de verkiezingscampagnes. "Zolang dit volk blijft applaudisseren voor ordinair taalgebruik van politieke leiders, zullen de leiders die taal blijven gebruiken om via het volk zetels te halen," zo luidde haar afkeuring.[18]
- ↑ a b Starnieuws, Eugene van der San neemt leiding Juspol over, 3 april 2017. Gearchiveerd op 25 januari 2020.
- ↑ NRC Handelsblad, Suriname krijgt Nationale assemblée, 25 februari 1982
- ↑ NRC Handelsblad, Assemblée in Suriname nu compleet, ANP, 7 januari 1985
- ↑ Het Vrije Volk, Militairen en burgers botsen in Suriname, 23 december 1985
- ↑ A.H.Tjauw-A-Hing , De open sollicitatie van van der San tot een hoger doel, Nieuws Suriname, 16 april 2014. Gearchiveerd op 25 januari 2020.
- ↑ Wilfred Leeuwin, Van der San en Naarendorp nieuwe directeuren kabinet president, Starnieuws, 19 augustus 2010. Gearchiveerd op 25 januari 2020.
- ↑ Ivo Evers & Pieter van Maele, 'Bouterse aan de macht', hoofdstuk 19: 'Een lege staatskas', pagina 273, ISBN 9789023472933, 2012
- ↑ a b Harmen Boerboom, Bouterse ontslaat opnieuw minister van Justitie en Politie, NOS, 7 juni 2017. Gearchiveerd op 25 januari 2020.
- ↑ Hans Ramsoedh, Surinaams onbehagen, een sociale en politieke geschiedenis van Suriname - 1865 - 2015, § 3.8 De paarse erfenis, 2018, ISBN 9789087047481, pagina 221
- ↑ Starnieuws, Van der San terug als directeur Kabinet van de President, 14 juni 2017. Gearchiveerd op 25 januari 2020.
- ↑ Idris Naipal, Is man met korte lont zó machtig en invloedrijk?, Suriname Herald, 8 november 2018
- ↑ Starnieuws, Ongepaste woorden van der San worden verwijderd, 1 juni 2017
- ↑ Dagblad De West, Korte lont gedoofd, 7 juni 2017. Gearchiveerd op 25 januari 2020.
- ↑ Parbode, Gênante family affairs, 1 november 2013
- ↑ Starnieuws, Van der San legt functie neer als directeur kabinet president, 27 januari 2020. Gearchiveerd op 6 december 2021.
- ↑ Starnieuws, President accepteert ontslag Van der San niet, 29 januari 2020. Gearchiveerd op 16 april 2021.
- ↑ Waterkant, Eugène van der San scheldt Idris Naipal voor vies en vuil uit, 1 maart 2020. Gearchiveerd op 27 november 2022.
- ↑ Simone Awanna, OKB-voorzitter Van Dijk-Silos: “Politieke leiders in Suriname zijn banaal”, Suriname Herald, 5 maart 2020
| Voorganger: Jennifer van Dijk-Silos Ferdinand Welzijn (waarnemend) |
Minister van Justitie en Politie 2017 |
Opvolger: Ferdinand Welzijn (waarnemend) Stuart Getrouw |