[go: nahoru, domu]

Eurovisiesongfestival 1973

europees televisiesongfestival

Het Eurovisiesongfestival 1973 was het achttiende Eurovisiesongfestival en vond plaats op 7 april 1973 in Luxemburg, Luxemburg. Het werd gepresenteerd door Helga Guitton. Van de zeventien deelnemende landen won gastland Luxemburg met het nummer Tu te reconnaîtras, uitgevoerd door Anne-Marie David. Dit lied kreeg 129 punten, 8,6% van het totaal. Met 125 punten werd de Spaanse groep Mocedades tweede, gevolgd door Cliff Richard namens het Verenigd Koninkrijk met 123 punten.

Eurovisiesongfestival 1973
Concours Eurovision de la Chanson 1973
Gastland Vlag van Luxemburg Luxemburg
Locatie Nouveau Théâtre, Luxemburg
Omroep RTL
Datum 7 april 1973
Presentator Helga Guitton
Winnaar
Land Vlag van Luxemburg Luxemburg
Lied Tu te reconnaîtras
Artiest Anne-Marie David
Tekst Vline Buggy
Componist Claude Morgan
Andere gegevens
Stemgegevens Elk land heeft twee juryleden die elk aan ieder ander land een score van 1 tot 5 punten moeten toekennen
Aantal landen 17
Debuterend Vlag van Israël Israël
Terugtrekkend Vlag van Oostenrijk Oostenrijk
Vlag van Malta Malta
Nul punten niet mogelijk
Intervalact Charlie Rivel
Chronologie
◄ 1972 – 1974 ►

De taalregel, die bepaalde dat landen alleen songs in een van hun nationale talen mochten inzenden, werd ingetrokken.[1] Dit leidde ertoe dat de artiesten uit enkele landen in het Engels zongen.

Voor de Portugese Fernando Tordo was zijn vijfde deelname aan de preselectie de goede. De Zweedse groep Nova heette oorspronkelijk Malta, maar wijzigde haar naam om verwarring met het eiland Malta te voorkomen, hoewel dat land dit jaar niet meedeed.[1]

Het orkest werd dit jaar voor het eerst ook gedirigeerd door vrouwelijke dirigenten: Monica Dominique deed dit voor Zweden en Nurit Hirsch voor Israël.

Dit jaar was er voor het eerst een inzending van Israël. Op de Olympische Spelen in München het voorgaande jaar doodden Palestijnse terroristen elf Israëlische atleten en begeleiders in het Bloedbad van München. Daarom waren er vergaande veiligheidsmaatregelen getroffen. Volgens de bekende Britse songfestivalcommentator Terry Wogan maande de floormanager het publiek zelfs te blijven zitten als er werd geapplaudisseerd, anders zou men het risico lopen beschoten te worden door de beveiliging. Anders dan men toen aannam, trad de Israëlische inzending niet op in een kogelwerend vest.[2]

Interludium

bewerken

Tijdens het interludium trad Charlie Rivel op.

Puntentelling

bewerken

Stemstructuur

bewerken

Net als een jaar eerder waren bij het festival twee juryleden van elk land aanwezig. Hiervan was er steeds één jonger dan 25 en één ouder dan 25. Elk jurylid beloonde elk lied met 1, 2, 3, 4 of 5 punten. Elk van hen geeft punten van 1 tot en met 5 voor elk liedje, behalve de eigen inzending. Elke land gaf dus minimaal twee en maximaal 10 punten per inzending.[1]

Score bijhouden

bewerken

De score werd bijgehouden op een scorebord dat in de zaal hing. De deelnemende landen stonden in het Frans op het bord. Achter elk land stond het totaal aantal punten De gegeven punten werden gelijk bij het totaal van het land opgeteld. Tijdens de puntentelling stond de presentatrice op het podium. Zij noemde het land, waarna de juryleden het bordje met punten omhoog deden. Een driehoekige pijl achter het totaal gaf aan welk land het hoogste aantal punten had. De pijl ging knipperen na iedere stemronde.

Stemmen

bewerken

De jury kwam blok-voor-blok in beeld: drie landen tegelijkertijd gaven punten. Alleen de laatste landen, Frankrijk en Israël kwamen als twee landen in beeld. Het geven van de punten ging op volgorde van optreden.

Het land en het totaal van de punten werd door de EBU-controleur gezegd in het Frans. Daarna noemde de presentatrice de punten en landen in het Engels. In zowel het Frans als Engels gebruikte zij daarvoor het woord "votes".

Beslissing

bewerken

Toen de laatste twee landen begonnen met stemmen, stond Luxemburg al aan kop met 111 punten. De laatste jury kon per land maximaal 20 punten geven. Daardoor maakten ook Spanje (108 punten) en het Verenigd Koninkrijk met 106 punten nog een kans om te winnen. Toen de jury 18 punten aan Luxemburg gaf, was het duidelijk: het groothertogdom was de winnaar met 129 punten. Zelfs al zou het Verenigd Koninkrijk 20 punten krijgen, dan zou het met 128 punten toch op de tweede plaats komen.

Onemanshow

bewerken

Bij het geven van de punten viel het gedrag van het mannelijke Zwitserse jurylid op: elke keer dat het bordje met punten omhoog moest, maakte hij er een kleine show van. Dit was mede de oorzaak van het afschaffen van dit puntensysteem.[1]

Resultaat

bewerken
Plaats Land Artiest(en) Lied Punten
1 Vlag van Luxemburg  Luxemburg Anne-Marie David Tu te reconnaîtras 129
2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Spanje Mocedades Eres tú 125
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk  Verenigd Koninkrijk Cliff Richard Power to all our friends 123
4 Vlag van Israël  Israël Ilanit Ey-sham 97
5 Vlag van Zweden  Zweden Nova You're summer 94
6 Vlag van Finland  Finland Marion Rung Tom tom tom 93
7 Vlag van Noorwegen  Noorwegen Bendik Singers It's just a game 89
8 Vlag van Monaco  Monaco Marie Un train qui part 85
Vlag van Duitsland  Duitsland Gitte Henning Junger Tag 85
10 Vlag van Ierland  Ierland Maxi Do I dream? 80
Vlag van Portugal  Portugal Fernando Tordo Tourada 80
12 Vlag van Zwitserland  Zwitserland Patrick Juvet Je vais me marier, Marie 79
13 Vlag van Italië  Italië Massimo Ranieri Chi sarà con te 74
14 Vlag van Nederland  Nederland Ben Cramer De oude muzikant 69
15 Vlag van Frankrijk  Frankrijk Martine Clémenceau Sans toi 65
Vlag van Joegoslavië (1943-1992)  Joegoslavië Zdravko Čolić Gori vatra 65
17 Vlag van België  België Nicole & Hugo Baby, baby 58

Deelnemers

bewerken

Terugkerende artiesten

bewerken
Land Artiest Eerdere deelname
Vlag van Finland  Finland Marion Rung Vlag van Finland  Finland 1962
Vlag van Italië  Italië Massimo Ranieri Vlag van Italië  Italië 1971
Vlag van Verenigd Koninkrijk  Verenigd Koninkrijk Cliff Richard Vlag van Verenigd Koninkrijk  Verenigd Koninkrijk 1968

Nationale keuzes

bewerken

In Finland konden de Koivisto Sisters (ESF 1971) en Lasse Mårtenson (ESF 1964) geen rol van betekenis meer spelen. In Portugal waren Tonicha (ESF 1971) en Simone de Oliveira (ESF 1965, 1969) van de partij. Benny Borg stond vorig jaar nog samen met Grethe Kausland op het songfestival nu probeerde hij solo en werd 2de. In Zwitserland werden Henri Dès (ESF 1970) en Peter, Sue & Marc (ESF 1971) gedeeld 3de. In Joegoslavië werd Krunoslav Slabinac 4de bij Jugovizija. In Zweden traden Claes-Göran Hederström (ESF 1968) en Lill-Babs (ESF 1961) opnieuw aan, ook enkele toekomstige deelnemers waren er zoals Ted Gärdestad, Lasse Berghagen en ABBA. In Frankrijk werd Anne-Marie Godart 3de, vorig jaar trad ze nog voor Monaco aan.

Debuterende landen

bewerken
  • Vlag van Israël  Israël debuteerde dit jaar en werd daarmee het eerste Aziatische land dat deelnam aan het Eurovisiesongfestival.

Terugtrekkende landen

bewerken
  • Vlag van Malta  Malta trok zich terug na twee keer als laatste geëindigd te zijn.
  • Vlag van Oostenrijk  Oostenrijk bleef thuis tot 1976.

Net niet gediskwalificeerd

bewerken
  • Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977)  Spanje: Juan Carlos Calderón, de componist van de Spaanse inzending Eres tú, werd beschuldigd van plagiaat. Het lied zou namelijk lijken op de Joegoslavische inzending van 1966 (Brez besed, gezongen door Berta Ambrož). Eres tú werd echter niet gediskwalificeerd. Volgens sommige critici had dit politieke redenen: Franco's Spanje zou meer tot de kern van Europa behoren dan Tito's Joegoslavië. Het lied eindigde uiteindelijk als tweede en werd een grote internationale hit.
 
 Deelnemende landen
 Landen die al meegedaan hebben maar niet meedoen

Zie ook

bewerken