Beringen FC
Koninklijke Beringen FC was een Belgische voetbalclub uit Beringen. De club bestond van 1924 tot een fusie met KVV Vigor Beringen in 2002. De club was bij de Voetbalbond aangesloten met stamnummer 522 en had rood-zwart als kleuren. De club speelde tijdens zijn bestaan verschillende seizoenen in Eerste Klasse.
| K Beringen FC | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Naam | Koninklijke Beringen Football Club | |||||
| Bijnaam | De Be(e)ren | |||||
| Stamnummer | 522 | |||||
| Opgericht | 1924 | |||||
| Opgeheven | 2002 (fusie) | |||||
| Plaats | Beringen | |||||
| Stadion | Mijnstadion | |||||
| Competitie | Vierde Klasse (2001/02) | |||||
| ||||||
| Geldig voor 2001/02 | ||||||
| ||||||
Geschiedenis
bewerkenDe club werd in 1924 opgericht als Cercle Sportif Kleine Heide en sloot zich aan op 10 juni 1925 bij de voetbalbond. Op 10 februari 1926 dook de clubnaam Beeringen FC al op in Sportleven bij de inschrijvingen, de nieuwe clubnaam werd effectief toegepast in het volgende seizoen. De club verscheen in 1936 voor het eerst in de derde klasse met als derde buitenlander de Hongaar Zabo want de Tsjech Rudolphe Dogenik was er al een aantal seizoenen en met de oprichting het eerste seizoen was er ook al een Tsjech Emil Schimeck. In het oorlogsjaar 1940-1941 kon Beeringen FC al proeven van het hoogste niveau maar een hoog figuur sloeg het hier niet. Bekende spelers waren de opkomende Michel Bensch, Rudolphe Dogenik, Marcel Morhaye, Victor Smolders, Louis Alentyns en de Russische mijnwerker Vladimir Walkow. In 1944 speelde de club kampioen in derde klasse en kon na de Tweede Wereldoorlog in 1945 voor het eerst aantreden in de tweede klasse. De spelling van de naam werd in 1947 aangepast naar Beringen FC. Toen doken er twee Polen op bij de club, Franz Szelagowski, de zoon van mijnwerker Stefan die sinds 1924 in België was, en Jan Olczyk die evenwel in Belgiê geboren is.Josef Karamza en Eugenius Chuptys zijn eveneens van Poolse afkomst, er waren namelijk veel mijnwerkers in Vlaanderen waardoor er veel buitenlandse namen speelden bij Winterslag FC, Waterschei SV THOR, Patro Eisden en Beringen FC. In 1949 haalde Beringen de titel in tweede klasse, en kon zo voor het eerst naar eerste klasse. De club kreeg de koninklijke titel in 1951 en werd Koninklijke Beringen FC, een jaar later werd de spelling veranderd naar Koninklijke Beeringen FC. De club kon echter lange tijd moeilijk het behoud in eerste vasthouden, en ging de komende decennia verschillende keren op en neer. Beringen speelde 1950/51 in eerste, maar 1951/52 terug in tweede, waar men echter weer kampioen speelde. Zo speelde men 1952/53 weer in eerste, maar opnieuw zakte men. Er volgden van 1953 tot 1955 twee seizoenen tweede, van 1955 tot 1957 twee seizoenen eerste, 1957/58 opnieuw een seizoen in tweede, van 1958 tot 1960 weer twee seizoen in eerste en van 1960 tot 1962 twee seizoenen in tweede. In deze periode slaagde Michel Bensch erin zich tweemaal tot topschutter te kronen in de tweede klasse.[1]
Uiteindelijk kende de club in de jaren 60 een succesvollere periode en kon 8 seizoenen onafgebroken in eerste klasse aantreden. De club kende zijn beste resultaat ooit in 1963/64, toen men het seizoen beëindigde als vicekampioen, op vier punten van kampioen RSC Anderlecht. De club kon echter niet bevestigen en belandde de volgende seizoenen weer in de staart. In 1970 degradeerde Beringen weer, maar kon na twee seizoen in Tweede in 1972 terug naar eerste. In 1972 werd de clubnaam terug gewijzigd naar Koninklijke Beringen FC. De club kon zich opnieuw tien seizoenen in eerste klasse handhaven, maar bleef tot de middenmoot of staart behoren. In 1980/81 eindigde Beringen als voorlaatste al op een degradatieplaats. Beerschot VAV werd toen echter tot degradatie veroordeeld na competitiefraude, en Beringen mocht zo in eerste blijven. Het seizoen erop werd de club echter opnieuw voorlaatste en degradeerde nu wel naar tweede klasse. In 1983/84 kon men nog een seizoen terugkeren naar eerste klasse, maar daarna begon de neergang van de club. Beringen zakte terug naar tweede Klasse en vier seizoenen later volgde in 1988 zelfs een degradatie naar derde klasse. De club bleef daar zeven seizoenen en zakte toen verder weg, toen men in 1995 degradeerde naar vierde klasse.
Uiteindelijk ging Beringen FC in 2002 de fusie aan met KVV Vigor Beringen (stamnummer 330). De fusieclub ging als KVK Beringen verder met het stamnummer 330 van Vigor, het stamnummer van Beringen FC werd geschrapt.
De grasmat van het Mijnstadion staat nog steeds bekend om zijn uitstekende kwaliteit. (zie foto)
Erelijst
bewerken- tweede (1): 1963/64
Resultaten
bewerkenBekende (oud-)spelers
bewerkenBekende oud-trainers
bewerken- ↑ Lijst van topscorers Belgische Tweede klasse
- ↑ In het seizoen 1940-41 speelde Beeringen een onofficieel seizoen in de "Ere Afdeling" (Eerste klasse). Beeringen eindigde tiende (laastste) in de A-reeks met 3 punten.