Kabinet-Bouterse I
Het kabinet-Bouterse I was een Surinaams kabinet onder leiding van president Desi Bouterse. In deze periode was Robert Ameerali (ABOP) vicepresident en in deze hoedanigheid premier van het kabinet. Het kabinet regeerde van 12 augustus 2010 tot en met 12 augustus 2015[1] en volgde op de verkiezingen van 25 mei 2010.
| Kabinet-Bouterse I | ||||
|---|---|---|---|---|
Kabinet in Suriname 
| ||||
| ||||
Bouterse in 2010
| ||||
| Premier | Robert Ameerali (ABOP; vp) | |||
| Politieke kleur | Megacombinatie (NDP, NS, KTPI, PALU), AC, PL | |||
| 2010-2015 | ||||
| Start | 12 augustus 2010 | |||
| Eind | 12 augustus 2015 | |||
| Voorganger | Kabinet-Venetiaan III | |||
| Opvolger | Kabinet-Bouterse II | |||
| Staatshoofd | Desi Bouterse (NDP) | |||
| lijst van Surinaamse kabinetten | ||||
| ||||
Economie
bewerkenIn economische zin werd nog voor de verkiezingen gevreesd voor de terugkeer naar de macht van de Nationale Democratische Partij van Bouterse en voorganger Jules Wijdenbosch. De governor van de Centrale Bank van Suriname (CBvS), André Telting, had in zijn periodes tijdens de kabinetten-Venetiaan Suriname tot twee keer uit de economische crisis geloodst. Hij was inmiddels zo'n 74 jaar oud en had aangegeven na de verkiezingen te willen vertrekken. De directeur van de Hakrinbank, Jim Bousaid, trok voor de verkiezingen lange deposito's aan ter bescherming tegen een eventuele bankrun na de verkiezingen.[2]
Gillmore Hoefdraad nam de leiding over als governor van de CBvS.[3] Wereldwijd was er sprake van een prijsdaling van grondstofprijzen en Hoefdraad wist niet te voorkomen dat de Surinaams economie in korte tijd opnieuw in een crisis terechtkwam. In 2011 devalueerde de Surinaamse dollar met 20% en tussen 2012 en 2016 liep de economie terug van een groei met 5% naar een krimp met 10,4% op jaarbasis.[4] Badrissein Sital, voormalig lid van de Groep van Zestien, omschreef de regering als volgt: "De regering die er nu zit, is de duurste regering die Suriname ooit heeft gehad, met tegelijk de allerlaagste productiviteit ... Het wordt een geldverslindende verkiezingsstrijd, eentje die haar weerga niet kent."[5]
Verruiming van de Amnestiewet
bewerkenOp 19 maart 2012 werd door de parlementariërs Melvin Bouva (MC), Rashied Doekhi (MC), André Misiekaba (MC), Anton Paal (MC), Ricardo Panka (MC) en Ronny Tamsiran (PL) een wetsvoorstel ingediend om de Amnestiewet 1989 te verruimen, zodat ook strafbare feiten van het militaire regime in Suriname tussen 1 april 1980 en 31 december 1984 eronder zouden vallen en de daders van de Decembermoorden vrijuit zouden gaan, onder wie president Bouterse (MC). De Nationale Assemblée nam de verruiming van de wet op 5 april 2012 aan.[6][7][8][9] Bouterse nam wraak op de coalitieleden die weigerden voor de verruiming te stellen: Ronny Asabina en Rudolf Zeeman (beide BEP) en Harish Monorath en Prem Lachman (beide NS). De BEP raakte hierdoor verscheurd en de NS werd verwijderd uit de regeringscoalitie.[10][11]
In juli 2021 vonniste het Constitutioneel Hof echter dat de verruiming van de wet strijdig is met internationale verdragen die Suriname zijn getekend.[12] De Nationale Assemblée trok vervolgens op 27 augustus 2021, na de verkiezingen, met 32 stemmen vóór en 12 tegen de wet weer in.[13]
Internationale betrekkingen
bewerkenMinister Winston Lackin van Buitenlandse Zaken wilde dat de banden met Frankrijk belangrijk zou gaan worden voor het strategische beleid van Suriname.[14] De rekening van de ambassade, standplaats voor zes diplomaten, was in 2015 opgelopen tot zes miljoen euro en de vestiging in Parijs wordt als een fiasco beschouwd.[15][16][17] In 2017 werd het pand in de verkoop gezet.[18]
Na het vertrek van de Surinaamse ambassadrice Urmila Joella-Sewnundun, installeerde Bouterse geen ambassadeur meer in Nederland. Als zaakgelastigde werd Amina Pardi aangesteld, de vrouw van coalitiegenoot en PL-leider Paul Somohardjo.[19][20] De moeizame betrekkingen met Nederland bleken ook met de benoeming van de Nederlandse ambassadeur Ernst Noorman, die eerst een tijd als zaakgelastigde fungeerde[21] voordat Bouterse hem in november 2014 als ambassadeur accepteerde. Bij zijn vertrek in 2017 kreeg zijn opvolger Anne van Leeuwen te horen niet welkom te zijn.[22] De relatie tussen Nederland en Suriname werd pas na het tweede kabinet-Bouterse weer hersteld.[23]
De banden met India werden onderhouden door ambassadrice Aashna Kanhai, de dochter van Irwin Kanhai, Bouterses advocaat tijdens het Decembermoordenproces.[24]
Terwijl Bouterse tijdens zijn militaire regime in de jaren 1980 nog innige banden met Moammar al-Qadhafi van Libië onderhield,[25] steunde Suriname in 2011 inmiddels een motie om Libië te verwijderen uit de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties.[26]
Nationale Risico Analyse
bewerkenTijdens deze en de volgende regering-Bouterse (2010-2020) liep Suriname voortdurend achter de feiten aan met het aannemen van verplichte wetgeving tegen witwassen en terrorismefinanciering. Al in 2012 dreigde een plaats op de zwarte lijst van de Caribbean Financial Action Task Force (CFATF)[27] en in 2014 en 2016 raakte Suriname opnieuw in de risicozone.[28][29] In dat laatste jaar deelden zowel de CFATF als de mondiale FATF een publieke waarschuwing uit.[30] In de tweede helft van de jaren 2010 stelde de CFATF de Nationale Risico Analyse over 2019-2020 verplicht.[31] Suriname kwam uit het onderzoek als een medium tot high risk land dat te weinig deed in het tegengaan van witwassen, corruptie, terrorismefinanciering en de verspreiding van wapens (proliferatie).[32] De hoogste dreiging vormde de rol van Suriname als doorvoerland van drugs, omdat hiermee andere criminele activiteiten gefinancierd kunnen worden.[33]
Samenstelling
bewerkenBouterse I en II kenmerkten zich door de vele herschikkingen, door hemzelf reshuffling genoemd. In het kabinet-Bouterse I hadden de volgende ministers zitting:
- Literatuur
- Hans Moison (maart 2020), De Centrale Bank van Suriname – Pe a moni de? (Waar is het geld gebleven?)
- Ivan Fernald (2021) Moeizame opbouw en snelle afbraak. Politieke beschouwingen 2010-2020, Uitgeverij Ralicon
- Verwijzingen
- ↑ Jules Sedney, De toekomst van ons verleden, derde editie, 2017, pagina 200, ISBN 978-99914-0-109-6
- ↑ Hans Buddingh', Het economische wonder aan de Surinamerivier, NRC, 10 september 2009. Gearchiveerd op 9 augustus 2022.
- ↑ Ivo Evers & Pieter van Maele, 'Bouterse aan de macht', hoofdstuk 3: 'Een economische jojo', ISBN 9789023472933, 2012
- ↑ CIA Factbook, Suriname - Economie, geraadpleegd juli 2019
- ↑ Parbode, Badresein Sital, Pieter van Maele, 1 oktober 2014
- ↑ Voorstel: amnestie verdachten Decembermoorden, Trouw, 20 maart 2012
- ↑ Bouterse maakt kans op amnestie voor betrokkenheid bij Decembermoorden, Trouw, 21 maart 2012
- ↑ Verklaring Regering van Suriname over de wijziging van de Amnestiewet op 6 april 2012
- ↑ gedetailleerde beschrijving van de wijzigingen door StarNews. Gearchiveerd op 5 juli 2018.
- ↑ Starnieuws, Partners overrompeld door afslanking coalitie, 24 april 2012. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Parbode, Comateuze toestand, 1 juli 2012
- ↑ De Ware Tijd, Geen amnestie voor Decembermoorden, 22 juli 2021. Gearchiveerd op 24 juli 2021.
- ↑ De Ware Tijd, DNA keurt intrekking wijzigingen amnestiewet goed, Ivan Cairo, 28 augustus 2021. Gearchiveerd op 29 augustus 2021.
- ↑ Starnieuws, Frankrijk belangrijk in strategisch beleid, 31 augustus 2010. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Bert Eersteling, Faliekante mislukking ambassade in Frankrijk, 25 september 2014. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Dagblad Suriname, “Ambassade Frankrijk was grote ramp en misstap regering Bouterse”, 27 september 2014. Gearchiveerd op 26 maart 2023.
- ↑ Dagblad Suriname, Euro 6 miljoen kostend ambassadegebouw Parijs standplaats voor 6 diplomaten, 23 december 2015. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Dagblad Suriname, Ambassadegebouw Suriname in Parijs wordt verkocht, 10 augustus 2017. Gearchiveerd op 15 juli 2023.
- ↑ Starnieuws, Ambassadeurspost Den Haag toegezegd aan Pertjajah Luhur, 8 januari 2011. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Waterkant, Somohardjo en Suriname’s nieuwste ambassadeur, 12 februari 2011
- ↑ ‘Tijdelijk zaakgelastigde a.i.’ Nederland begint in Paramaribo, Waterkant, 21 juni 2013. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Nederlandse ambassadeur voorlopig niet welkom in Suriname, de Volkskrant, 22 juli 2017. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ RTL Nieuws, Voor eerst in jaren Nederlandse ambassadeur naar Suriname: 'Belangrijke stap', 16 november 2020. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Starnieuws, Ambassadeurs voor India, België en OAS, 18 november 2011. Gearchiveerd op 28 mei 2022.
- ↑ Algemeen Dagblad, VS waarschuwt Paramaribo, 26 augustus 1987
- ↑ Starnieuws, Suriname ondersteunt VN-resolutie tegen Libië, 2 maart 2011. Gearchiveerd op 5 mei 2022.
- ↑ Starnieuws, Suriname haast zich met anti-terroristische wetgeving, 4 juli 2012
- ↑ Starnieuws, Suriname voorkomt risico plaatsing zwarte lijst CFATF, 17 mei 2014
- ↑ Starnieuws, Suriname neemt op valreep wetten aan tegen 'blacklisting', 25 februari 2016
- ↑ Starnieuws, Santokhi: Suriname internationaal in diskrediet gebracht, 24 februari 2016
- ↑ Starnieuws, Belangrijke stap gezet bij Nationale Risico Analyse, 24 mei 2019
- ↑ Starnieuws, NRA-rapport: Suriname is een hoog risico land, 2 maart 2021
- ↑ Hans Moison, Dagblad De West, Geheim rapport Nationale Risico Analyse, 13 november 2021
| Voorganger: kabinet-Venetiaan II |
Surinaams kabinet 2010-2015 |
Opvolger: kabinet-Bouterse II |