[go: nahoru, domu]

Michael Vanthourenhout

wielrenner uit België

Michael Vanthourenhout (Brugge, 10 december 1993) is een Belgische veldrijder uit Wingene. Hij is de broer van Dieter Vanthourenhout en een neef van Sven Vanthourenhout. Sinds 1 januari 2014 rijdt hij voor het team Pauwels Sauzen-Bingoal. In 2022 en 2023 werd hij Europees kampioen.

Michael Vanthourenhout
Michael Vanthourenhout vlak voor de Ronde van Limburg 2014.
Michael Vanthourenhout vlak voor de Ronde van Limburg 2014.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 10 december 1993
Geboorteplaats Brugge, België
Nationaliteit Vlag van België Belg
Lengte 182 cm
Gewicht 62 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg Pauwels Sauzen-Bingoal
Discipline(s) Veldrijden
Ploegen
2012-2013
2014-2015
2016-2017
2018-
BKCP-Powerplus
Sunweb-Napoleon Games
Marlux-Bingoal
Pauwels Sauzen-Bingoal
Medailles
Portaal  Portaalicoon   Wielersport
Michael Vanthourenhout wint voor de tweede maal goud op het Europees Kampioenschap in Pontchâteau 2023.

Biografie

bewerken

Michael Vanthourenhout reed bij de junioren bij Boxx, het opleidingsteam van Christoph Roodhooft. Vanaf 2012 reed hij voor BKCP-Powerplus. Hij had hier een contract tot eind 2017 en had de afspraak dat hij vanaf 2015 prof zou worden. In november 2013 verbrak hij echter zijn contract en tekende hij bij Sunweb-Napoleon Games, waarvoor hij vanaf 2014 zou rijden. Hier kreeg hij meteen een profcontract, maar hij zou het eerste half jaar nog wel bij de beloften blijven rijden.

Bij de beloften won Vanthourenhout op een zwaar parcours het EK 2013, voor Mathieu van der Poel – die een hele tijd alleen op kop reed – en Gianni Vermeersch. Op het WK moest in Hoogerheide moest hij dat seizoen enkel Wout van Aert laten voorgaan. Een jaar later, in 2015, zou hij in Tábor wel wereldkampioen worden bij de beloften. In oktober 2014 behaalde Vanthourenhout in Ardooie zijn eerste profzege.

Vanthourenhout trouwde op 14 augustus 2021 met wielrenster Kelly Van den Steen.[1] Op 29 april 2022 werd hun eerste kind, een zoon, geboren.[2]

In 2022 en 2023 werd hij Europees kampioen.

Palmares

bewerken
Seizoen Wereldbeker Superprestige DVV Trofee Regenboogtrui 
WK
Europees kampioenstrui 
EK
Belgische kampioenstrui 
BK
Overige Totaal
aantal
zeges
2014-2015 NVT NVT DNF Ardooie 1
2015-2016 12e 4e 4e Maldegem 1
2016-2017 17e DNF 7e Kruibeke, Contern 2
2017-2018 Zilver  4e 6e 0
2018-2019 4e 4e Brons  0
2019-2020 6e 4e 7e Vittel, Meulebeke 2
2020-2021 Tabor Merksplas Zilver  Brons  Bern 3
2021-2022 Namen Brussel 4e Brons  6e Meulebeke, Sint-Niklaas 4
2022-2023 Overijse, Val di Sole Goud  Goud  Kruibeke, Meulebeke,Maldegem 7
2023-2024 Brons  Goud  Brons  Gullegem, Zonnebeke, Sint-Niklaas 4
2024-2025 Ardooie 1
Totaal 4 1 1 0 2 1 16 25
Categorie Seizoen Wereldbeker Superprestige Bpost bank trofee Regenboogtrui 
WK
Europeese kampioenstrui 
EK
 
BK
Overige Totaal
aantal
zeges
Junioren 2009-2010 DNS DNS 16e 0
2010-2011 6e 9e 6e 0
Totaal 0 0 0 0 0 0 0 0
Beloften 2011-2012 Ronse 26e DNS 5e 1
2012-2013 Middelkerke Ronse, Oudenaarde 8e 10e 7e Kalmthout 4
2013-2014 Valkenburg Zilver  Goud  10e 2
2014-2015 Valkenburg Diegem, eindklassement Ronse, Oudenaarde Goud  DNF NVT 5
Totaal 2 2 (1x eindklassement) 5 1 1 0 1 12

Ploegen

bewerken