Friedrich Gulda: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Noten |
k Wijzigingen door 2001:861:4981:4510:FD0F:CC6:4B32:E6C4 (Overleg) hersteld tot de laatste versie door Ymnes |
||
Regel 10:
In 1982 speelde Gulda met jazzpianist [[Chick Corea]], die in de periode zat tussen het uiteenvallen van [[Return to Forever]] en de formatie van zijn [[Chick Corea Elektric Band|Elektric Band]]. Uitgebracht op het album ''The Meeting'' (Philips, 1984) communiceren Gulda en Corea in lange improvisaties, waarin ze jazz (''[[Someday my prince will come (soundtrack)|Some Day My Prince Will Come]]'' en het onbekendere lied van [[Miles Davis]] ''Put Your Foot Out'') en klassieke muziek (Brahms' ''Wiegenlied'') combineerden.
Door zijn onorthodoxe werkwijze kreeg Gulda de bijnaam "terrorist-pianist". Gulda had een hekel aan gezaghebbende instituten als de Weense Academie. Hij weigerde de "Beethovenring" die hij kreeg aangeboden als erkenning van zijn prestaties, en simuleerde zelfs zijn eigen dood in 1999, waarmee hij zijn naam als ''[[Enfant terrible (uitdrukking)|enfant terrible]]'' onder de pianisten waarmaakte. Toch wordt hij beschouwd als een van de grootste pianisten van de 20e eeuw
Hij wilde graag overlijden op de verjaardag van de componist die hij het meest bewonderde, Mozart, wat hij ook deed: op [[27 januari]] [[2000]] op 69-jarige leeftijd, na [[hartfalen]]. Gulda is begraven op de begraafplaats van [[Steinbach am Attersee]] bij de [[Attersee (meer)|Attersee]].
Gulda was twee maal getrouwd, eerst met Paola Loew (25 oktober 1961) en vervolgens met Yuko Wakiyama (9 april 1968). twee van zijn drie zoons, Paul en Rico Gulda (een uit elk van zijn huwelijken) zijn ook vooraanstaande pianisten.
==Externe link==
| |||