Veldcapaciteit: verschil tussen versies

De '''veldcapaciteit''', afgekort als '''VC''', is de hoeveelheid water, die een verzadigde [[bodem]] na 2 à 3 dagen tegen de [[zwaartekracht]] in nog kan vasthouden. De veldcapaciteit wordt in bodems in [[MiddenCentraal-Europa]] meestal tegenin het eind van de [[winter]] (maart/april) bereikt.

DeIn het bijzonder speelt de veldcapaciteit iseen belangrijke rol in de [[Akkerbouw|akker-]], [[Tuinbouw|tuin-]] en [[bosbouw]] vanin belang inhet verband met de waterverzorging van het [[gewas]]. Deze bepaalt de beschikbaarheid voor de plant van in water oplosbare [[voedingsstof]]fen, de [[uitspoeling]] van voedingsstoffen en de [[beregening]].

Omdat de [[Drainage|ontwatering]] van een bodem sterk afhankelijk is van onder andere de gelaagdheid van de bodem, is er een laboratoriumtechniek ontwikkeld voor het vaststellen van de veldcapaciteit bij bodems die niet door het [[grondwater]] beïnvloed worden. Aan ongeroerde grondmonsters wordt in het [[laboratorium]] een waterkolom van 100 cm gehangen en na ongeveer een week wordt het vochtgehalte van de grondmonsters bepaald. Hiervoor worden de monsters gedurende 24 uur gedroogd bij 105 °C. De veldcapaciteit is dan de hoeveelheid water bij een bodemwaterspanning van 1,8 (zand) - 2,5 (klei) pF. De [[pF-waarde|pF]] is de [[logaritme]] met grondtal 10 van de [[zuigspanning]] uitgedrukt in cm water (bij een zuigspanning van 100 cm water is de pF 2 of 0,1 [[Atmosfeer (eenheid)|atm]]).

Het deel van de VC dat voor [[Wortel (plant)|plantenwortels]] beschikbaar is, is de beschikbare veldcapaciteit (bVC) vaak bodemwatervoorraad genoemd. (NB = het niet beschikbare water in poriën kleiner dan< 0,2&nbsp;µm)