[go: nahoru, domu]

Vejatz lo contengut

Jacme Taupiac : Diferéncia entre lei versions

Un article de Wikipèdia, l'enciclopèdia liura.
Contengut suprimit Contengut apondut
Aubadaurada (discussion | contribucions)
Cap resum de modificació
Lhanars (discussion | contribucions)
mCap resum de modificació
 
(34 revisions intermediàrias per 11 utilizaires pas afichadas)
Linha 1 : Linha 1 :
{{Infobox Persona
'''Jacme Taupiac''' es un [[lingüista]] occitan. Èra responsable del sector de lingüistica de l'[[IEO|Institut d'Estudis Occitans]], encargat de corses de lenga e cultura occitanas a la Facultat de las letras de l'Institut Catolic de Tolosa e Professor d'occitan a l'Institut familial de [[Montalban]].
|profession=lingüista
}}

'''Jacme Taupiac''' ([[Gimat]], [[12 de febrièr]] de [[1939]]) es un [[lingüista]] occitan contemporanèu. Es membre del [[Grop de Lingüistica Occitana]], del conselh lingüistic del [[Congrès Permanent de la Lenga Occitana]] e de l'[[Institut d'Estudis Araneses-Acadèmia Aranesa de la Lenga Occitana]].

Per sas òbras e son [[occitanisme|militantisme occitanista]], foguèt guerdonat amb lo [[Prèmi Robèrt Lafont]] en 2014.

==Biografia==
Jacme Taupiac nasquèt a [[Gimat]], a la "Maison d'en long", còsta [[Bèumont de Lomanha]]<ref>[http://calenda.revues.org/nouvelle10756.html Biografia dins la revista ''Calenda'']</ref> dins un mitan social que gaireben totes i parlavan l'occitan de [[Gasconha]]. A [[Tolosa]], seguiguèt los corses del grand dialectològ [[Joan Seguin]]. Passèt puèi una licéncia d'[[espanhòl]].

Èra responsable del sector de lingüistica de l'[[IEO|Institut d'Estudis Occitans]], encargat de corses de lenga e cultura occitanas a la Facultat de las Letras de l'Institut Catolic de Tolosa e professor d'occitan a l'Institut Familial de [[Montalban]].


Trabalha essencialament subre lo desvolopament de las formas de l'[[occitan estandard]]. Sas publicacions an permés de clarificar de problèmas tecnics, en particular l'apertura de ''e/è'' e de ''o/ò'' dins los mots de formacion culta e dins los manlèus, e mai d'assages sus la constitucion del lexic fondamental.
Trabalha essencialament subre lo desvolopament de las formas de l'[[occitan estandard]]. Sas publicacions an permés de clarificar de problèmas tecnics, en particular l'apertura de ''e/è'' e de ''o/ò'' dins los mots de formacion culta e dins los manlèus, e mai d'assages sus la constitucion del lexic fondamental.


A prepausat e a mes en circulacion un grand nombre de reformas pontualas dins la [[nòrma classica]], qu'an pas recebut totas una aprovacion oficiala ni de l'[[IEO]] ni del [[Conselh de la Lenga Occitana]], e aquò a entraïnat de criticas de certans lingüistas.
Prepausèt e metèt en circulacion un grand nombre de reformas pontualas dins la [[nòrma classica]], que recebèron pas totas una aprovacion oficiala ni de l'[[IEO]] ni del [[Conselh de la Lenga Occitana]], e aquò a entraïnat de criticas d'unes lingüistas.


En [[2001]] foguèt temporariament vicepresident del [[Conselh de la lenga occitana]], puèi foguèt menat a abandonar sas responsabilitats dins aquel organisme (mas en tot ne demorar membre), pr'amor que preconizava publicament de formas en contradiccion amb las preconizacions oficialas del Conselh, en particular sus l'"-e" finala de sosten e sul jonhent.
En [[2001]] foguèt temporàriament vicepresident del [[Conselh de la Lenga Occitana]], puèi foguèt menat a abandonar sas responsabilitats dins aquel organisme (mas en tot ne demorar membre), pr'amor que preconizava publicament de formas en contradiccion amb las preconizacions oficialas del Conselh, en particular sus l'"-e" finala de sosten e sul jonhent.


De [[1985]] a [[1996]], foguèt membre del jurat occitan dels [[Prèmis Rei en Pere]].
De [[1985]] a [[1996]], foguèt membre del jurat occitan dels [[Prèmis Rei en Pere]].


Al costat de sas òbras lingüisticas costumièras, a collaborat al ''Missal occitan'' (1979) amb una traduccion aprovada per la Glèisa Catolica.
A costat de sas òbras lingüisticas costumièras, a collaborat al ''Missal occitan'' (1979) amb una traduccion aprovada per la Glèisa Catolica.


==Sas òbras==
==Òbras==


* La prononciation normalisée du Gascon, 1963
* La prononciation normalisée du Gascon, 1963
Linha 25 : Linha 36 :
* Normalisacion grafica e normalisacion lingüistica, 1984
* Normalisacion grafica e normalisacion lingüistica, 1984
* Sintèsi de las responsas al "Memòri sus las innovacions graficas, 1985
* Sintèsi de las responsas al "Memòri sus las innovacions graficas, 1985
* L'istòria dins "Per Noste". Metodologia de l'istòria d'Occitània a partir dels estudis d'istòria publicats dins la revista bearnesa, 1985
* L'istòria dins País Gascons, revista de [[Per Noste]]. Metodologia de l'istòria d'Occitània a partir dels estudis d'istòria publicats dins la revista bearnesa, 1985
* Quatre cents mots que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1987
* Quatre cents mots que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1987
* Fonetica e fonologia de l'occitan parlat en Bèumont de Lomanha, 1987
* Fonetica e fonologia de l'occitan parlat en Bèumont de Lomanha, 1987
* Desconflar la bofiga, 1988
* ''Desconflar la bofiga'' (1988)
* La grafia de l'Occitan: Cambiar o cambiar pas?
* ''La grafia de l'Occitan: Cambiar o cambiar pas?''
* Mapas lingüisticas occitanas, 1989
* ''Mapas lingüisticas occitanas'' (1989)
* Diccionari de mila mots, 1992
* ''Diccionari de mila mots'' (1992)
* Gramatica occitana, 2000
* ''Gramatica occitana'' (2000)
* ''L'occitan modèrne'' (2001)
* Diccionari de l'occitan parlat en Lomanha (inedit)
* Diccionari de l'occitan parlat en Lomanha (inedit)
* Diccionari de l'Occitan parlat dins le Saués (inedit)
* Diccionari de l'occitan parlat dins le Saués (inedit)

== Referéncias ==
<references />


== Articles connèxes ==
==Vejatz tanben==
* [[occitan larg]]
* [[occitan larg]]


[[Categoria:Lingüista occitan|Taupiac, Jacme]]


[[ca:Jacme Taupiac]]
{{DEFAULTSORT:Taupiac, Jacme}}
[[Categoria:Lingüista occitan]]
[[es:Jacme Taupiac]]
[[Categoria:Naissença en 1939]]

Version actuala en data del 21 novembre de 2023 a 16.01

Infotaula de personaJacme Taupiac
lang=oc
Modifica el valor a Wikidata
Biografia
Naissença12 de febrièr de 1939 Modifica el valor a Wikidata (85 ans)
Gimat Modifica el valor a Wikidata
Donadas personalas
NacionalitatFrancesa
Activitat
Professionlingüista
Prèmis

Jacme Taupiac (Gimat, 12 de febrièr de 1939) es un lingüista occitan contemporanèu. Es membre del Grop de Lingüistica Occitana, del conselh lingüistic del Congrès Permanent de la Lenga Occitana e de l'Institut d'Estudis Araneses-Acadèmia Aranesa de la Lenga Occitana.

Per sas òbras e son militantisme occitanista, foguèt guerdonat amb lo Prèmi Robèrt Lafont en 2014.

Jacme Taupiac nasquèt a Gimat, a la "Maison d'en long", còsta Bèumont de Lomanha[1] dins un mitan social que gaireben totes i parlavan l'occitan de Gasconha. A Tolosa, seguiguèt los corses del grand dialectològ Joan Seguin. Passèt puèi una licéncia d'espanhòl.

Èra responsable del sector de lingüistica de l'Institut d'Estudis Occitans, encargat de corses de lenga e cultura occitanas a la Facultat de las Letras de l'Institut Catolic de Tolosa e professor d'occitan a l'Institut Familial de Montalban.

Trabalha essencialament subre lo desvolopament de las formas de l'occitan estandard. Sas publicacions an permés de clarificar de problèmas tecnics, en particular l'apertura de e/è e de o/ò dins los mots de formacion culta e dins los manlèus, e mai d'assages sus la constitucion del lexic fondamental.

Prepausèt e metèt en circulacion un grand nombre de reformas pontualas dins la nòrma classica, que recebèron pas totas una aprovacion oficiala ni de l'IEO ni del Conselh de la Lenga Occitana, e aquò a entraïnat de criticas d'unes lingüistas.

En 2001 foguèt temporàriament vicepresident del Conselh de la Lenga Occitana, puèi foguèt menat a abandonar sas responsabilitats dins aquel organisme (mas en tot ne demorar membre), pr'amor que preconizava publicament de formas en contradiccion amb las preconizacions oficialas del Conselh, en particular sus l'"-e" finala de sosten e sul jonhent.

De 1985 a 1996, foguèt membre del jurat occitan dels Prèmis Rei en Pere.

A costat de sas òbras lingüisticas costumièras, a collaborat al Missal occitan (1979) amb una traduccion aprovada per la Glèisa Catolica.

  • La prononciation normalisée du Gascon, 1963
  • L'occitan blos, 1964
  • Bibliografia occitana, 1967
  • Lo "-e" de sostenament en occitan normalizat, 1968
  • Los tres cents mots occitans que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1974
  • Lo vocabulari occitan de las arts, 1977
  • Pichon diccionari francés-occitan, 1977
  • 350 mots occitans (occitan referencial) que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1979
  • Propositions pour un dictionnaire général de la Langue occitane, 1982
  • Escapolon del Diccionari general de la lenga occitana, 1982
  • Normalisacion grafica e normalisacion lingüistica, 1984
  • Sintèsi de las responsas al "Memòri sus las innovacions graficas, 1985
  • L'istòria dins País Gascons, revista de Per Noste. Metodologia de l'istòria d'Occitània a partir dels estudis d'istòria publicats dins la revista bearnesa, 1985
  • Quatre cents mots que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1987
  • Fonetica e fonologia de l'occitan parlat en Bèumont de Lomanha, 1987
  • Desconflar la bofiga (1988)
  • La grafia de l'Occitan: Cambiar o cambiar pas?
  • Mapas lingüisticas occitanas (1989)
  • Diccionari de mila mots (1992)
  • Gramatica occitana (2000)
  • L'occitan modèrne (2001)
  • Diccionari de l'occitan parlat en Lomanha (inedit)
  • Diccionari de l'occitan parlat dins le Saués (inedit)
  1. Biografia dins la revista Calenda

Articles connèxes

[modificar | Modificar lo còdi]