Jacme Taupiac : Diferéncia entre lei versions

Jacme Taupiac

Jacme Taupiac en març de 2011
Profession:	Lingüista
País:	Gasconha (Occitània)
Data de naissença:	12 de febrièr de 1939
Luòc de naissença:	Gimat, Miègjorn-Pirenèus
Data de decès:
Luòc de decès:

Jacme Taupiac (Gimat, 12 de febrièr de 1939) es un lingüista occitan contemporanèu.

Biografia

Jacme Taupiac nasquèt a Gimat, a la "Maison d'en long", còsta Bèumont de Lomanha dins un mitan social que gaireben totes i parlavan l'occitan de Gasconha. A Tolosa, seguiguèt los corses del grand dialectològ Joan Seguí. Passèt puèi una licéncia d'espanhòl.

Èra responsable del sector de lingüistica de l'Institut d'Estudis Occitans, encargat de corses de lenga e cultura occitanas a la Facultat de las Letras de l'Institut Catolic de Tolosa e professor d'occitan a l'Institut Familial de Montalban.

Trabalha essencialament subre lo desvolopament de las formas de l'occitan estandard. Sas publicacions an permés de clarificar de problèmas tecnics, en particular l'apertura de e/è e de o/ò dins los mots de formacion culta e dins los manlèus, e mai d'assages sus la constitucion del lexic fondamental.

Prepausèt e metèt en circulacion un grand nombre de reformas pontualas dins la nòrma classica, que recebèron pas totas una aprovacion oficiala ni de l'IEO ni del Conselh de la Lenga Occitana, e aquò a entraïnat de criticas d'unes lingüistas.

En 2001 foguèt temporàriament vicepresident del Conselh de la Lenga Occitana, puèi foguèt menat a abandonar sas responsabilitats dins aquel organisme (mas en tot ne demorar membre), pr'amor que preconizava publicament de formas en contradiccion amb las preconizacions oficialas del Conselh, en particular sus l'"-e" finala de sosten e sul jonhent.

De 1985 a 1996, foguèt membre del jurat occitan dels Prèmis Rei en Pere.

A costat de sas òbras lingüisticas costumièras, a collaborat al Missal occitan (1979) amb una traduccion aprovada per la Glèisa Catolica. Es membre del Grop de Lingüistica Occitana.

Sas òbras

• La prononciation normalisée du Gascon, 1963
• L'occitan blos, 1964
• Bibliografia occitana, 1967
• Lo "-e" de sostenament en occitan normalizat, 1968
• Los tres cents mots occitans que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1974
• Lo vocabulari occitan de las arts, 1977
• Pichon diccionari francés-occitan, 1977
• 350 mots occitans (occitan referencial) que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1979
• Propositions pour un dictionnaire général de la Langue occitane, 1982
• Escapolon del Diccionari general de la lenga occitana, 1982
• Normalisacion grafica e normalisacion lingüistica, 1984
• Sintèsi de las responsas al "Memòri sus las innovacions graficas, 1985
• L'istòria dins País Gascons, revista de Per Noste. Metodologia de l'istòria d'Occitània a partir dels estudis d'istòria publicats dins la revista bearnesa, 1985
• Quatre cents mots que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1987
• Fonetica e fonologia de l'occitan parlat en Bèumont de Lomanha, 1987
• Desconflar la bofiga, 1988
• La grafia de l'Occitan: Cambiar o cambiar pas?
• Mapas lingüisticas occitanas, 1989
• Diccionari de mila mots, 1992
• Gramatica occitana, 2000
• L'occitan modèrne, 2001
• Diccionari de l'occitan parlat en Lomanha (inedit)
• Diccionari de l'occitan parlat dins le Saués (inedit)

Vejatz tanben

• occitan larg