Jacme Taupiac : Diferéncia entre lei versions
m tipografia |
Cap resum de modificació |
||
| Linha 1 : | Linha 1 : | ||
[[File:Jacme_Taupiac_20110327.png|thumb|450px|right|Jacme Taupiac en març de 2011]] |
|||
'''Jacme Taupiac''' es un [[lingüista]] occitan nascut a [[Gimat]] a la "Maison d'en long", près de [[Beumont de Lomanha]]<ref>[http://calenda.revues.org/nouvelle10756.html Biografia dins la revista ''Calenda'']</ref> dins un mitan social ont gaireben tot lo mond parlava l'occitan de [[Gasconha]]. A [[Tolosa]], seguiguèt los corses del grand dialectològ [[Joan Seguí]]. Passèt una licéncia d'[[espanhòl]]. |
'''Jacme Taupiac''' es un [[lingüista]] occitan nascut a [[Gimat]] a la "Maison d'en long", près de [[Beumont de Lomanha]]<ref>[http://calenda.revues.org/nouvelle10756.html Biografia dins la revista ''Calenda'']</ref> dins un mitan social ont gaireben tot lo mond parlava l'occitan de [[Gasconha]]. A [[Tolosa]], seguiguèt los corses del grand dialectològ [[Joan Seguí]]. Passèt una licéncia d'[[espanhòl]]. |
||
Version del 1 abril de 2011 a 04.55
Jacme Taupiac es un lingüista occitan nascut a Gimat a la "Maison d'en long", près de Beumont de Lomanha[1] dins un mitan social ont gaireben tot lo mond parlava l'occitan de Gasconha. A Tolosa, seguiguèt los corses del grand dialectològ Joan Seguí. Passèt una licéncia d'espanhòl.
Èra responsable del sector de lingüistica de l'Institut d'Estudis Occitans, encargat de corses de lenga e cultura occitanas a la Facultat de las Letras de l'Institut Catolic de Tolosa e professor d'occitan a l'Institut Familial de Montalban.
Trabalha essencialament subre lo desvolopament de las formas de l'occitan estandard. Sas publicacions an permés de clarificar de problèmas tecnics, en particular l'apertura de e/è e de o/ò dins los mots de formacion culta e dins los manlèus, e mai d'assages sus la constitucion del lexic fondamental.
Prepausèt e metèt en circulacion un grand nombre de reformas pontualas dins la nòrma classica, que recebèron pas totas una aprovacion oficiala ni de l'IEO ni del Conselh de la Lenga Occitana, e aquò a entraïnat de criticas d'unes lingüistas.
En 2001 foguèt temporàriament vicepresident del Conselh de la Lenga Occitana, puèi foguèt menat a abandonar sas responsabilitats dins aquel organisme (mas en tot ne demorar membre), pr'amor que preconizava publicament de formas en contradiccion amb las preconizacions oficialas del Conselh, en particular sus l'"-e" finala de sosten e sul jonhent.
De 1985 a 1996, foguèt membre del jurat occitan dels Prèmis Rei en Pere.
A costat de sas òbras lingüisticas costumièras, a collaborat al Missal occitan (1979) amb una traduccion aprovada per la Glèisa Catolica.
Sas òbras
- La prononciation normalisée du Gascon, 1963
- L'occitan blos, 1964
- Bibliografia occitana, 1967
- Lo "-e" de sostenament en occitan normalizat, 1968
- Los tres cents mots occitans que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1974
- Lo vocabulari occitan de las arts, 1977
- Pichon diccionari francés-occitan, 1977
- 350 mots occitans (occitan referencial) que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1979
- Propositions pour un dictionnaire général de la Langue occitane, 1982
- Escapolon del Diccionari general de la lenga occitana, 1982
- Normalisacion grafica e normalisacion lingüistica, 1984
- Sintèsi de las responsas al "Memòri sus las innovacions graficas, 1985
- L'istòria dins "Per Noste". Metodologia de l'istòria d'Occitània a partir dels estudis d'istòria publicats dins la revista bearnesa, 1985
- Quatre cents mots que cal saber per començar a legir, escriure e parlar, 1987
- Fonetica e fonologia de l'occitan parlat en Bèumont de Lomanha, 1987
- Desconflar la bofiga, 1988
- La grafia de l'Occitan: Cambiar o cambiar pas?
- Mapas lingüisticas occitanas, 1989
- Diccionari de mila mots, 1992
- Gramatica occitana, 2000
- L'occitan modèrne, 2001
- Diccionari de l'occitan parlat en Lomanha (inedit)
- Diccionari de l'occitan parlat dins le Saués (inedit)