Batalha de Konigsberg
La batalha de Konigsberg se debanèt entre lo 6 e lo 9 d'abriu de 1945 a la fin de la Segonda Guèrra Mondiala (1939-1945[1]). Opausèt lei fòrças alemandas ai tropas sovieticas e s'acabèt per una victòria sovietica ambé la capitulacion de la garnison alemanda. Permetèt ai Sovietics d'annexar la vila e la region a la fin dau conflicte.
En 1945, Konigsberg èra una fortalesa alemanda importanta en causa de son importància culturala e de sa posicion estrategica sus lo litorau de la Mar Baltica. Èra defenduda per una garnison importanta de 130 000 òmes, 4 000 pèças d'artilhariá, 108 carris ò canons d'assaut e 170 avions dirigida per lo generau Otto Lasch. Èra protegida per un ret de tres linhas de fortificacions ancianas renfòrçadas per d'obratges rapidament bastits avans la batalha. Aquel ensems èra en partida obsolet mai representava totjorn un obstacle important. Pasmens, aquelei fòrças èran totalament enceucladas dempuei la fin de genier de 1945 e lo comandament èra devesit entre lei generaus principaus de la vila. De son caire, l'armada sovietica èra comandada per lei marescaus Aleksandr Vassilevski e Konstantín Rokossovski. Alinhava una fòrça superiora formada de 137 000 òmes, 5 200 pèças d'artilhariá, 528 carris ò canons d'assaut e 2 174 avions.
Dins lo corrent dei setmanas avans lo començament de la batalha, d'incursions sovieticas foguèron organizadas per testar lei defensas alemandas. Confrontadas a una reaccion vigorosa dei defensors, lei Sovietics decidiguèron alora d'organizar un assaut massís sostengut per de concentracions importantas d'artilhariá e d'aviacion. Ansin, lo 6 d'abriu, l'ataca generala acomencèt au nòrd e au sud de la vila ambé de bombardaments fòrça importants. Ajudats per de condicions climaticas que venguèron rapidament desfavorablas, leis Alemands resistèron mai la premiera linha de defensa foguèt largament rompuda e certanei posicions de la segonda foguèt tanben perdudas. De nuech, de còntra-ofensivas alemandas mau capitèron e l'endemans, lo melhorament dei condicions climaticas permetèt a l'artilhariá sovietica de bombardar dirèctament lei posicions dei defensors dins la vila. Au nòrd, la defensa s'afondrèt e lei Sovietics agantèron la vila. Au sud, la resisténcia demorèt fòrta mai foguèt finalament rompuda a la fin de la jornada. Otto Lasch demandèt alora a Hitler l'autorizacion de capitular que li foguèt refusada. La batalha contunièt alora lo 8 amb una còntra-ofensiva alemanda dirigida còntra l'oèst de la vila destinada a empachar la joncion entre lei fòrças sovieticas dau nòrd e dau sud. Foguèt arrestada per l'aviacion e lo rèsta de la garnison, aperaquí 40 000 òmes, deguèt se retirar dins Konigsberg qu'un incendi èra a destrurre. Enfin, lo 9, la darriera linha fortificada, installada dirèctament a l'entorn de la vila, s'afondrèt e leis Alemands capitulèron a la fin de la jornada.
Per leis Alemands, o bilanç de la batalha foguèt de 42 000 soudats tuats e d'aperaquí 80 000 presoniers. Per quant a l'armada sovietica, perdèt aperaquí 60 000 soudats tuats. Konigsberg èra quasi totalament destrucha e la vila foguèt annexada per l'URSS. En 1946, son nom venguèt Kaliningrad e lei darriereis abitants prussians foguèron expulsats. De populacions vengudas d'URSS formèron la populacion novèla.
Liames intèrnes
modificarBibliografia
modificar- (en) Antony Beevor, Berlin: The Downfall 1945, Penguin Books (2002).