[go: nahoru, domu]

Occitan
Etimologia

Del latin indicare.

Prononciacion

/indiˈka/

França (Bearn) : escotar « indicar »

Sillabas

in | di | car

 Vèrb

indicar

  1. Mostrar, designar qualqu'un o quicòm.
Mots aparentats Traduccions
Conjugason
Lengadocian
Infinitiu indicar
Gerondiu indicant
Participi passat
singular plural
masculin indicat indicats
femenin indicada indicadas
Mòde indicatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present indiqui
indique[N 1]
indicas indica indicam indicatz indican
Imperfach indicavi indicavas indicava indicàvem indicàvetz indicavan
Preterit indiquèri indiquères indiquèt indiquèrem indiquèretz indiquèron
Futur indicarai indicaràs indicarà indicarem indicaretz indicaràn
Condicional indicariái indicariás indicariá indicariam indicariatz indicarián
Mòde subjonctiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Present indique indiques indique indiquem indiquetz indiquen
Imperfach indiquèssi indiquèsses indiquès
indiquèsse
indiquèssem indiquèssetz indiquèsson
Mòde imperatiu
nombre singular plural
persona primièra segonda tresena primièra segonda tresena
ieu tu el
ela
nosautres
nosautras
vosautres
vosautras
eles
elas
Afirmatiu indica ! indiquem ! indicatz !
Negatiu indiques pas ! indiquem pas ! indiquetz pas !
Nòtas
  1. Èst e nòrd-èst (Cevena, monpelhierenc, Gavaudan, orlhagués, nòrd-Roergue)
Catalan
Etimologia

Del latin indicare.

Prononciacion

/indiˈka/ (oriental), /indiˈkaɾ/ (valencian)

Espanha (Barcelona) : escotar « indicar »

 Vèrb

indicar

  1. Indicar.
Mots aparentats
Espanhòl
Etimologia

Del latin indicare.

Prononciacion

/indiˈkaɾ/

 Vèrb

indicar

  1. Indicar.
Mots aparentats