[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Mysterium Cosmographicum: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Funkcja sugerowania linków: dodane 2 linki.
Dodanie linku do artykułu wiki
Znaczniki: VisualEditor Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
 
Linia 4: Linia 4:


W dziele tym Kepler zaproponował model [[Układ Słoneczny|Układu Słonecznego]] zbudowany w oparciu o pięć [[Wielościan foremny|brył platońskich]] (wielościany regularne w przestrzeni trójwymiarowej). Ustawiając na przemian sfery i wielościany Kepler zauważył, że:
W dziele tym Kepler zaproponował model [[Układ Słoneczny|Układu Słonecznego]] zbudowany w oparciu o pięć [[Wielościan foremny|brył platońskich]] (wielościany regularne w przestrzeni trójwymiarowej). Ustawiając na przemian sfery i wielościany Kepler zauważył, że:
# [[ośmiościan foremny]] opisany na [[sfera|sferze]] [[Merkury|Merkurego]] jest wpisany w sferę [[Wenus]].
# [[ośmiościan foremny]] [[Kula wpisana|opisany]] na [[sfera|sferze]] [[Merkury|Merkurego]] jest wpisany w sferę [[Wenus]].
# [[dwudziestościan foremny]] opisany na sferze [[Wenus]] jest wpisany w sferę Ziemi;
# [[dwudziestościan foremny]] opisany na sferze [[Wenus]] jest wpisany w sferę Ziemi;
# [[dwunastościan foremny]] opisany na sferze Ziemi jest wpisany w sferę [[Mars|Marsa]],
# [[dwunastościan foremny]] opisany na sferze Ziemi jest wpisany w sferę [[Mars|Marsa]],

Aktualna wersja na dzień 11:44, 26 sie 2024

Model Keplera Układu Słonecznego w oparciu o bryły platońskie z Mysterium Cosmographicum (1596)
Powiększenie środkowej części

Mysterium Cosmographicum, (dosł. Kosmograficzna tajemnica, Tajemnica Kosmiczna) – dzieło z astronomii napisane przez Jana Keplera i opublikowane w Tybindze w 1596 r. (drugie wydanie w 1621 r.). Pełniejszy tytuł dzieła brzmiał: Prodomus dissertationum cosmographicarum, continens mysterium cosmographicum, de admirabili proportione orbium coelestium(...), co można przetłumaczyć jako: Zwiastun rozprawy kosmograficznej, obejmującej tajemnicę kosmosu, podziwu godne proporcje sfer niebieskich(...)[1].

W dziele tym Kepler zaproponował model Układu Słonecznego zbudowany w oparciu o pięć brył platońskich (wielościany regularne w przestrzeni trójwymiarowej). Ustawiając na przemian sfery i wielościany Kepler zauważył, że:

  1. ośmiościan foremny opisany na sferze Merkurego jest wpisany w sferę Wenus.
  2. dwudziestościan foremny opisany na sferze Wenus jest wpisany w sferę Ziemi;
  3. dwunastościan foremny opisany na sferze Ziemi jest wpisany w sferę Marsa,
  4. czworościan foremny opisany na sferze Marsa jest wpisany w sferę Jowisza
  5. sześcian opisany na sferze Jowisza jest wpisany w sferę Saturna.

Jest to model bazujący na teorii heliocentrycznej Kopernika, w którym pięć brył platońskich tworzy strukturę wszechświata i odzwierciedla boski plan stworzenia poprzez geometrię.

Czasami model ten określa się nieco żartobliwie czwartym lub zerowym prawem Keplera (Frank Wilczek, laureat nagrody Nobla z fizyki w 2004), w nawiązaniu do słynnych odkrytych później trzech praw Keplera. Jest on jedynie przypadkową zbieżnością – promienie orbit planet, które Kepler dopasowywał, były wyznaczone według ówczesnych metod i dlatego nie były zbyt dokładne. Ponadto ten model nie może uwzględniać planet, które odkryto później, gdyż brakuje więcej brył (istnieje tylko pięć regularnych brył).

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jarosław Włodarczyk: Tajemnica Kosmosu zostaje w Polsce. wiw.pl, 2001-06-05. [dostęp 2013-04-06]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]