Marino Faliero: Różnice pomiędzy wersjami

Marino Faliero
	doża Wenecji
Okres	od 11 września 1354; do 1355
	Dane biograficzne
Data urodzenia	ok. 1274
Data śmierci	17 kwietnia 1355
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 17:54, 10 mar 2017

Marino Faliero (ur. ok. 1274, zm. 17 kwietnia 1355 w Wenecji) - doża Wenecji od 11 września 1354^[1].

Działalnosć

W 1346 pokonał wojska Ludwika I Węgierskiego. Ścięty za zdradę^[2] (spiskował z plebejuszami przeciwko szlachcie) z rozkazu Rady Dziesięciu^[3]; w Sali Wielkiej Rady pałacu dożów w galerii portretów jego wizerunek do dziś jest za to zasłonięty kotarą.

W tradycji

Sprawa weneckiego dostojnika stałą się tematem dzieł literackich i artystycznych. Tragedię o Marinie Faliero napisał romantyk George Gordon Byron. Kolejną tragedię na jego temat przedstawił w 1829 francuski poeta Casimir Delavigne. Dramat postaci doży poświęcił też prerafaelita Algernon Charles Swinburne. Jego sztuka Marino Faliero ukazała się w 1885. Francuski malarz Eugène Delacroix stworzył płótno Egzekucja Marina Faliero.

Galeria

Francesco Hayez, śmierć Marino Faliero
Eugene Delacroix, Egzekucja Marino Faliero, 1827

↑ Marin Falier, doge of Venice. Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2017-03-10]. (ang.).
↑ http://www.polityka.pl/historia/1525669,1,sciecie-weneckiego-dozy.read
↑ Richard Cavendish: Execution of Marin Falier, Doge of Venice. historytoday.com. [dostęp 2017-03-10]. (ang.).

Linki zewnętrzne

http://www.doge.it/dogi/dicianov.htm

[Encyclopaedia_Britannica-1] Marin Falier, doge of Venice. Encyclopaedia Britannica. [dostęp 2017-03-10]. (ang.).

[2] ttp://www.polityka.pl/historia/1525669,1,sciecie-weneckiego-dozy.read

[historytoday.com-3] Richard Cavendish: Execution of Marin Falier, Doge of Venice. historytoday.com. [dostęp 2017-03-10]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 41: / Linia 41: @@
 == W tradycji ==
-Sprawa weneckiego dostojnika stałą się tematem dzieł literackich i artystycznych. Tragedię o Marinie Faliero napisał romantyk [[George Gordon Byron]]. Dramat postaci doży poświęcił też [[Prerafaelici|prerafaelita]] [[Algernon Charles Swinburne]]. Jego sztuka [[Marino Faliero (Swinburne)|Marino Faliero]] ukazała się w 1885. Francuski malarz Eugène Delacroix stworzył płótno ''[[Egzekucja Marina Faliero]]''.
+Sprawa weneckiego dostojnika stałą się tematem dzieł literackich i artystycznych. Tragedię o Marinie Faliero napisał romantyk [[George Gordon Byron]]. Kolejną tragedię na jego temat przedstawił w 1829 francuski poeta [[Casimir Delavigne]]. Dramat postaci doży poświęcił też [[Prerafaelici|prerafaelita]] [[Algernon Charles Swinburne]]. Jego sztuka [[Marino Faliero (Swinburne)|Marino Faliero]] ukazała się w 1885. Francuski malarz Eugène Delacroix stworzył płótno ''[[Egzekucja Marina Faliero]]''.
 == Galeria ==

Wieki VII – X	Paoluccio Anafesto (697–717) Marcello Tegalliano (717–726) Orso Ipato (726–737) pięciu magistri militum w latach 737–742 Domenico Leone Felice Cornicola Teodato Ipato Jovian Ceparius Giovanni Fabriciaco Teodato Ipato (742–755) Gaulo Galla (755–756) Domenico Monegario (756–764) Maurizio Galbaio (764–787) Giovanni Galbaio (787–804) Obelerio Antenoreo (804–811) Angelo Partecipazio (811–827) Giustiniano Partecipazio (827–829) Giovanni I Partecipazio (829–837) Pietro Tradonico (837–864) Orso I Partecipazio (864–881) Giovanni II Partecipazio (881–887 i ponownie 887-888) Pietro I Candiano (887) Pietro Tribuno (888–912) Orso II Partecipazio (912–932) Pietro II Candiano (932–939) Pietro Partecipazio (939–942) Pietro III Candiano (942–959) Pietro IV Candiano (959–976) Pietro I Orseolo (976–978) Vitale Candiano (978–979) Tribuno Memmo (979–991) Pietro II Orseolo (991–1009)
Wieki XI – XV	Otton Orseolo (1009–1026) Pietro Barbolano Centranico (1026–1032) Domenico Flabanico (1032–1043) Domenico Contarini (1043–1071) Domenico Selvo (1071–1084) Vitale Faliero (1084–1096) Vitale I Michiel (1096–1102) Ordelafo Faliero (1102–1117) Domenico Michiel (1117–1130) Pietro Polani (1130–1148) Domenico Morosini (1148–1156) Vitale II Michiel (1156–1172) Sebastiano Ziani (1172–1178) Orio Mastropiero (1178–1192) Enrico Dandolo (1192–1205) Pietro Ziani (1205–1229) Jacopo Tiepolo (1229–1249) Marino Morosini (1249–1252) Raniero Zeno (1252–1268) Lorenzo Tiepolo (1268–1275) Jacopo Contarini (1275–1280) Giovanni Dandolo (1280–1289) Pietro Gradenigo (1289–1311) Marino Zorzi (1311–1312) Giovanni Soranzo (1312–1328) Francesco Dandolo (1328–1339) Bartolomeo Gradenigo (1339–1342) Andrea Dandolo (1342–1354) Marino Faliero (1354–1355) Giovanni Gradenigo (1355–1356) Giovanni Delfino (1356–1361) Lorenzo Celsi (1361–1365) Marco Cornaro (1365–1367) Andrea Contarini (1367–1382) Michele Morosini (1382–1382) Antonio Veniero (1382–1400) Michele Steno (1400–1413) Tommaso Mocenigo (1413–1423) Francesco Foscari (1423–1457) Pasqual Malipiero (1457–1462) Cristoforo Moro (1462–1471) Mikołaj Tron (1471–1473) Niccolò Marcello (1473–1474) Pietro Mocenigo (1474–1476) Andrea Vendramino (1476–1478) Giovanni Mocenigo (1478–1485) Marco Barbarigo (1485–1486) Agostin Barbarigo (1486–1501)
Wieki XVI – XVIII	Leonardo Loredano (1501–1521) Antonio Grimani (1521–1523) Andrea Gritti (1523–1538) Pietro Lando (1538–1545) Francesco Donato (1545–1553) Marcantonio Trivisano (1553–1554) Francesco Veniero (1554–1556) Lorenzo Priuli (1556–1559) Giorolamo Priuli (1559–1567) Pietro Loredano (1567–1570) Alvise Mocenigo (1570–1577) Sebastiano Veniero (1577–1578) Nicolò da Ponte (1578–1585) Pasquale Cicogna (1585–1595) Marino Grimani (1595–1606) Leonardo Donato (1606–1612) Marcantonio Memmo (1612–1615) Giovanni Bembo (1615–1618) Nicolò Donato (1618–1618) Antonio Priuli (1618–1623) Francesco Contarini (1623–1624) Giovanni Cornaro (1624–1630) Nicolò Contarini (1630–1631) Francesco Erizzo (1631–1646) Francesco Molino (1646–1655) Carlo Contarini (1655–1656) Francesco Cornaro (1656–1656) Bertuccio Valiero (1656–1658) Giovanni Pesaro (1658–1659) Domenico Contarini (1659–1674) Nicolò Sagredo (1674–1676) Alvise Contarini (1676–1683) Marcantonio Giustinian (1683–1688) Francesco Morosini (1688–1694) Silvestro Valiero (1694–1700) Alvise Mocenigo (1700–1709) Giovanni Cornaro (1709–1722) Sebastiano Mocenigo (1722–1732) Carlo Ruzzini (1732–1735) Alvise Pisani (1735–1741) Pietro Grimani (1741–1752) Francesco Loredano (1752–1762) Marco Foscarini (1762–1763) Alvise Giovanni Mocenigo (1763–1779) Paolo Renier (1779–1789) Ludovico Manin (1789–1797)