Nicolas Séjan
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Nicolas Séjan (ur. 11 maja 1746 w Paryżu, zm. 16 marca 1819 tamże[1][2]) – francuski organista i kompozytor.
Życiorys
Był siostrzeńcem i uczniem Nicolasa-Gillesa Forqueraya, uczył się też harmonii i improwizacji u Louisa-Charles’a Bordiera[1][2]. Pełnił funkcję organisty w paryskich kościołach Saint-André-des-Arcs (1760–1762), Saint Severin (1762–1772), Notre-Dame (1772–1783) i franciszkanów konwentualnych (1773–1776)[1][2]. Od 1764 roku występował w ramach Concert Spirituel[1][2]. Od 1783 do 1791 roku pełnił funkcję organisty w kościele św. Sulpicjusza, od 1789 roku był także organistą w Chapelle Royal i wykładowcą École Royale de Chant[1][2]. W czasie rewolucji francuskiej utracił wszystkie zajmowane stanowiska i uposażenie, działał na rzecz ochrony organów kościelnych w trakcie antyreligijnych wystąpień[2]. Od 1795 do 1802 roku uczył gry organowej w Konserwatorium Paryskim[1][2]. Od 1806 roku był organistą w Dôme des Invalides i ponownie w kościele św. Sulpicjusza[2]. Po objęciu tronu przez Ludwika XVIII w 1814 roku wrócił na stanowisko organisty Chapelle Royal[1][2], został też odznaczony przez króla Legią Honorową[1]. Od 1817 roku był członkiem Académie des Beaux-Arts[1].
Był jednym z twórców tzw. francuskiej szkoły pianistycznej, wymieniany jest jako prekursor preromantyzmu we Francji[1]. Z fortepianem zapoznał się po raz pierwszy podczas publicznej prezentacji w Paryżu w 1768 roku i stał się odtąd gorliwym propagatorem tego instrumentu[1]. Przez współczesnych ceniony był jako organista i improwizator, posiadał talent w swobodzie posługiwania się elementami formalnymi, luźnym traktowaniu tematów i nagłymi zmianami dynamicznymi[1].
Skomponował m.in. 2 koncerty organowe (obydwa zaginione), 6 sonat na klawesyn i skrzypce ad libitum (partie skrzypcowe zaginione), Recueil de pièces dans le genre gracieux ou gay na klawesyn lub fortepian, 3 sonaty na klawesyn lub fortepian (1 i 3 z towarzyszeniem skrzypiec i wiolonczeli obbligato)[1][2].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 217. ISBN 978-83-224-0865-0.
- ↑ a b c d e f g h i j Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3277–3278. ISBN 0-02-865530-3.
Linki zewnętrzne
- Nicolas Séjan – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project