Albin Siekierski: Różnice pomiędzy wersjami

Albin Siekierski
Pełne imię i nazwisko	Albin Franciszek Siekierski
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1920 ; Imielin
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1989 ; Katowice
	Poseł IX kadencji Sejmu PRL
Okres	od 13 października 1985; do 28 lutego 1989
Przynależność polityczna	Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

[wersja nieprzejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 20:50, 15 sty 2024

Albin Franciszek Siekierski (ur. 1 marca 1920 w Imielinie, zm. 28 lutego 1989 w Katowicach) – polski pisarz, scenarzysta, poseł na Sejm PRL IX kadencji.

Życiorys

Urodzony w rodzinie kolejarskiej. W 1938 ukończył gimnazjum klasyczne w Mysłowicach. Następnie podjął pracę na tamtejszej poczcie w charakterze praktykanta.

Po wybuchu II wojny światowej i kampanii wrześniowej najpierw pracował nadal w mysłowickiej poczcie, następnie w Czechowicach-Dziedzicach, po czym zagrożony aresztowaniem zbiegł do Krakowa. Pomimo braku przynależności do Volkslisty został wcielony do Wehrmachtu i skierowany został na front wschodni. Ranny został w bitwie na łuku kurskim. Po rekonwalescencji zdezerterował, dzięki przyjaciołom otrzymał nowe dokumenty na nazwisko Bonifacy Czyżewski. Pod tym nazwiskiem, został zatrzymany w ulicznej łapance w Krakowie i zesłany do obozu pomocniczego w Saksonii. Pracował przymusowo w fabryce porcelany w Dolnej Bawarii.

Po zakończeniu wojny i powrócił na Górny Śląsk. Podjął pracę w spółdzielczości oraz studia w Wyższej Szkole Nauk Społecznych i Gospodarczych w Katowicach, które ukończył w 1952. W 1953 podjął pracę w Przedsiębiorstwie Robót Inżynieryjnych Przemysłu Węglowego w Katowicach.

Debiutował poezją w 1936 w czasopiśmie „Junak”. Po wojnie drukował dwa opowiadania na łamach „Gościa Niedzielnego” i „Ogniw” (organ Związku Powstańczego). W latach pięćdziesiątych był członkiem zespołu redakcyjnego „Poglądów”. W 1958 wydał utwór sceniczny przeznaczony dla teatrów amatorskich Domek z ogródkiem. W 1959 pojawiły się kolejne utwory: Na granicy Górnego Śląska i Umowa stoi, a w 1960 jednoaktówka Szarwark. Od 1961 należał do Związku Literatów Polskich.

W 1960 ukazała się także powieść Ocalenie, którą można uważać za właściwy debiut Siekierskiego. Kolejny dorobek literacki pisarza to: Urodzajne piachy (1961), Pół godziny przyjaźni (1961), według której nakręcono film Czerwone berety, Odchodzące niepokoje (1966), Ku górze nad rzeką (1971), Ziemia nie boi się kul (1971), Chłodny wiatr odpędza ptaki (opowiadania 1972), Czarne i białe pióropusze (1965), Dziewczyna ze strzelnicy (1969), Nie odpoczywa w spokoju (1978), Drzewo liści nie dobiera (1972), Nie dojrzeje owoc (1975), Nic się nie stało (1975), Druga strona księżyca (1979), scenariusz filmu Ślad na ziemi (1977–78). Akcja powieści pt. Ziemia nie boi się kul rozgrywa się w Imielinie w czasie powstań śląskich. W ciągu trzydziestu lat napisał kilkanaście powieści, opowiadań, sztuk scenicznych, felietonów.

Na podstawie opowiadania z cyklu tematycznego Tego domu już nie ma Kazimierz Kutz stworzył scenariusz filmu Paciorki jednego różańca. Inne sztuki sceniczne Siekierskiego to: Symulanci (1963), Nie wstydź się własnej żony (1973), Sprawa osobista (1975), Wina bez kary (1975) i Fermentacja (1978). Napisał także scenariusz do serialu telewizyjnego Blisko, coraz bliżej (reż. Zbigniew Chmielewski).

Od 1985 był posłem na Sejm PRL IX kadencji z ramienia PZPR. W 1988 został uhonorowany Śląską Nagrodą im. Juliusza Ligonia.

Zginął tragicznie 28 lutego 1989 w Katowicach-Ligocie, pochowany 4 marca na cmentarzu w cmentarzu Panewnikach^[1]. W 2004 powstało w Imielinie Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne im. Albina Siekierskiego.

Ekranizacje

Z tym tematem związana jest kategoria: Filmowe adaptacje utworów Albina Siekierskiego.

Odznaczenia

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1982)
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976)
Srebrny Krzyż Zasługi (1974)
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1982)^[2]
Złota honorowa odznaka „Trybuny Robotniczej” (1978)^[3]

Otrzymał ponadto czterokrotnie Nagrodę Literacką Województwa Katowickiego (w tym w 1965).

Przypisy

↑ Informacje w serwisie Grobonet.
↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
↑ Wręczenie złotych odznak „TR”, [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 132, 12 czerwca 1978, s. 1.

Bibliografia

Strona sejmowa posła IX kadencji
Zmarł Albin Siekierski. „Trybuna Robotnicza”. Nr 51, s. 1, 4, 1 marca 1989.
Albin Siekierski. nekrologi. „Trybuna Robotnicza”. Nr 52, s. 2, 2 marca 1989.

Linki zewnętrzne

Albin Siekierski w bazie filmpolski.pl

[1] Informacje w serwisie Grobonet.

[2] Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.

[3] Wręczenie złotych odznak „TR”, [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 132, 12 czerwca 1978, s. 1.

[1]

[2]

[3]

@@ Linia 25: / Linia 25: @@
 Debiutował poezją w 1936 w czasopiśmie „[[Junak (czasopismo)|Junak]]”. Po wojnie drukował dwa opowiadania na łamach „[[Gość Niedzielny|Gościa Niedzielnego]]” i „Ogniw” (organ Związku Powstańczego). W latach pięćdziesiątych był członkiem zespołu redakcyjnego „[[Poglądy (czasopismo)|Poglądów]]”. W 1958 wydał utwór sceniczny przeznaczony dla teatrów amatorskich ''Domek z ogródkiem''. W 1959 pojawiły się kolejne utwory: ''Na granicy Górnego Śląska'' i ''Umowa stoi'', a w 1960 jednoaktówka ''Szarwark''. Od 1961 należał do [[Związek Literatów Polskich|Związku Literatów Polskich]].
-W 1960 ukazała się także [[powieść]] ''Ocalenie'', którą można uważać za właściwy debiut Siekierskiego. Kolejny dorobek literacki pisarza to: ''Urodzajne piachy'' (1961), ''Pół godziny przyjaźni'' (1961), według której nakręcono film ''[[Czerwone berety (film)|Czerwone berety]]'', ''Odchodzące niepokoje'' (1966), ''Ku górze nad rzeką'' (1971), ''Ziemia nie boi się kul'' (1971), ''Chłodny wiatr odpędza ptaki'' (opowiadania 1972), ''Czarne i białe pióropusze'' (1965), ''Dziewczyna ze strzelnicy'' (1969), ''Nie odpoczywa w spokoju'' (1978), ''Drzewo liści nie dobiera'' (1972), ''Nie dojrzeje owoc'' (1975), ''Nic się nie stało'' (1975), ''Druga strona księżyca'' (1979), scenariusz filmu ''Ślad na ziemi'' (1977–1978). Akcja powieści pt. ''Ziemia nie boi się kul'' rozgrywa się w [[Imielin]]ie w czasie [[Powstania śląskie|powstań śląskich]]. W ciągu trzydziestu lat napisał kilkanaście powieści, opowiadań, sztuk scenicznych, felietonów.
+W 1960 ukazała się także [[powieść]] ''Ocalenie'', którą można uważać za właściwy debiut Siekierskiego. Kolejny dorobek literacki pisarza to: ''Urodzajne piachy'' (1961), ''Pół godziny przyjaźni'' (1961), według której nakręcono film ''[[Czerwone berety (film)|Czerwone berety]]'', ''Odchodzące niepokoje'' (1966), ''Ku górze nad rzeką'' (1971), ''Ziemia nie boi się kul'' (1971), ''Chłodny wiatr odpędza ptaki'' (opowiadania 1972), ''Czarne i białe pióropusze'' (1965), ''Dziewczyna ze strzelnicy'' (1969), ''Nie odpoczywa w spokoju'' (1978), ''Drzewo liści nie dobiera'' (1972), ''Nie dojrzeje owoc'' (1975), ''Nic się nie stało'' (1975), ''Druga strona księżyca'' (1979), scenariusz filmu ''[[Ślad na ziemi]]'' (1977–78). Akcja powieści pt. ''Ziemia nie boi się kul'' rozgrywa się w [[Imielin]]ie w czasie [[Powstania śląskie|powstań śląskich]]. W ciągu trzydziestu lat napisał kilkanaście powieści, opowiadań, sztuk scenicznych, felietonów.
-Na podstawie opowiadania z cyklu tematycznego ''Tego domu już nie ma'' [[Kazimierz Kutz]] stworzył scenariusz filmu ''[[Paciorki jednego różańca]]''. Inne sztuki sceniczne Siekierskiego to: ''Symulanci'' (1963), ''Nie wstydź się własnej żony'' (1973), ''Sprawa osobista'' (1975), ''Wina bez kary'' (1975) i ''Fermentacja'' (1978). Napisał on także scenariusz do serialu telewizyjnego ''[[Blisko, coraz bliżej]]'' (reż. [[Zbigniew Chmielewski]]).
+Na podstawie opowiadania z cyklu tematycznego ''Tego domu już nie ma'' [[Kazimierz Kutz]] stworzył scenariusz filmu ''[[Paciorki jednego różańca]]''. Inne sztuki sceniczne Siekierskiego to: ''Symulanci'' (1963), ''Nie wstydź się własnej żony'' (1973), ''Sprawa osobista'' (1975), ''Wina bez kary'' (1975) i ''Fermentacja'' (1978). Napisał także scenariusz do serialu telewizyjnego ''[[Blisko, coraz bliżej]]'' (reż. [[Zbigniew Chmielewski]]).
 Od 1985 był posłem na [[Sejm PRL]] [[Posłowie na Sejm Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej IX kadencji|IX kadencji]] z ramienia [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. W 1988 został uhonorowany [[Śląska Nagroda im. Juliusza Ligonia|Śląską Nagrodą im. Juliusza Ligonia]].
-Zginął tragicznie 28 lutego 1989 w [[Ligota (Katowice)|Katowicach-Ligocie]], gdzie mieszkał, pochowany 4 marca na cmentarzu w [[Cmentarz Komunalny przy ul. Panewnickiej w Katowicach|cmentarzu Panewnikach]]<ref>[https://katowice.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=22354 Informacje w serwisie Grobonet].</ref>. W 2004 powstało w Imielinie Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne im. Albina Siekierskiego.
+Zginął tragicznie 28 lutego 1989 w [[Ligota (Katowice)|Katowicach-Ligocie]], pochowany 4 marca na cmentarzu w [[Cmentarz Komunalny przy ul. Panewnickiej w Katowicach|cmentarzu Panewnikach]]<ref>[https://katowice.grobonet.com/grobonet/start.php?id=detale&idg=22354 Informacje w serwisie Grobonet].</ref>. W 2004 powstało w Imielinie Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne im. Albina Siekierskiego.
 == Ekranizacje ==