[go: nahoru, domu]
Przejdź do zawartości

Aleksander Kędzior: Różnice pomiędzy wersjami

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m poprawa linków
m int.
Linia 22: Linia 22:
|commons =
|commons =
}}
}}
'''Aleksander Karol Kędzior''' (ur. [[10 października]] [[1897]] w [[Ciężkowice|Ciężkowicach]], zm. [[9 stycznia]] [[1986]] w [[Londyn]]ie<ref>[http://www.encyklopedia.ciezkowice.pl/pl/haslo,145,00129,postacie Nekrolog Aleksandra Kędziora]</ref> – [[pułkownik]] [[oficer dyplomowany|dyplomowany]] [[Artyleria II RP|artylerii]] Polskich Sił Zbrojnych.
'''Aleksander Karol Kędzior''' (ur. [[10 października]] [[1897]] w [[Ciężkowice|Ciężkowicach]], zm. [[9 stycznia]] [[1986]] w [[Londyn]]ie<ref>[http://www.encyklopedia.ciezkowice.pl/pl/haslo,145,00129,postacie Nekrolog Aleksandra Kędziora]</ref>) – [[pułkownik]] [[oficer dyplomowany|dyplomowany]] [[Artyleria II RP|artylerii]] Polskich Sił Zbrojnych.


== Życiorys ==
== Życiorys ==

Wersja z 17:44, 11 lip 2017

Aleksander Karol Kędzior
ilustracja
pułkownik dyplomowany artylerii pułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia

10 października 1897
Ciężkowice, Austro-Węgry

Data i miejsce śmierci

10 stycznia 1986
Wielka Brytania

Przebieg służby
Siły zbrojne

Legiony Polskie
Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Artylerii Polowej
1 Pułk Artylerii Polowej
Sztab Generalny
10 Pułk Artylerii Ciężkiej
20 Pułk Artylerii Lekkiej
3 Dywizjon Artylerii Konnej
Sztab Naczelnego Wodza

Stanowiska

dowódca dywizjonu artylerii
zastępca dowódcy pułku artylerii
attaché wojskowy
szef Sztabu Naczelnego Wodza

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa,
kampania francuska 1940

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941, czterokrotnie)

Aleksander Karol Kędzior (ur. 10 października 1897 w Ciężkowicach, zm. 9 stycznia 1986 w Londynie[1]) – pułkownik dyplomowany artylerii Polskich Sił Zbrojnych.

Życiorys

W okresie I wojny światowej służył w Legionie Wschodnim by po jego rozwiązaniu znaleźć się w II Brygadzie Legionów.

Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził 6 baterią 2 Pułku Artylerii Polowej Legionów[2].

1 czerwca 1921 pełnił służbę w 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów[3]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 101. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W 1923 pełnił służbę w 1 Pułku Artylerii Polowej Legionów na stanowisku pełniącego obowiązki komendanta Kadry Baterii Zapasowej w Warszawie[4]. 1 grudnia 1924 awansował na majora ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 46. lokatą w korpusie oficerów artylerii. W październiku 1925 przeniesiony został z II rocznika Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie 1923–1925 na II rocznik Kursu Normalnego W.S.Woj. 1924–1926[5].

Od sierpnia 1926 służył w Oddziale III Sztabu Generalnego, w którym był kierownikiem referatu obrony przeciwlotniczej, następnie pełniącym obowiązki szefa wydziału[6]. W 1930 został skierowany na staż liniowy na stanowisku szefa sztabu dywizji piechoty. Z dniem 1 listopada 1930 został przeniesiony do 10 Pułku Artylerii Ciężkiej w Przemyślu na stanowisko dowódcy dywizjonu[7]. W marcu 1932 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 20 Pułku Artylerii Lekkiej w m. Prużana[8][9]. W tym czasie awansowany na podpułkownika. W latach 1934–1936 dowodził 3 Dywizjonem Artylerii Konnej w Wilnie[10]. Od stycznia 1937 attaché wojskowy przy Poselstwie RP w Lizbonie, jako oficer II Oddziału obserwował przebieg wojny domowej w Hiszpanii, przesyłając szczegółowe raporty o przebiegu działań wojennych i organizacji wojsk.

We wrześniu 1939 przybył z Portugalii do Paryża, gdzie został mianowany przez szefa polskiej Misji Wojskowej gen. Stanisława Burhardta-Bukackiego szefem sztabu Oddziałów Polskich we Francji. 1 października 1939 został mianowany szefem Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. W tym czasie mianowany pułkownikiem artylerii. Po przybyciu do Francji gen. Władysława Sikorskiego został wyznaczony 7 listopada 1939 na szefa Sztabu Naczelnego Wodza. 10 marca 1940 złożył prośbę o zwolnienie ze stanowiska, lecz Sikorski odmówił. W początku maja złożył ponowną dymisję w związku z wydaniem przez Naczelnego Wodza zgody na wymarsz 1 Dywizji Grenadierów na front. Został zwolniony ze stanowiska 5 czerwca 1940.

Po przedostaniu się do Anglii początkowo bez przydziału. W 1942 mianowany attaché wojskowym przy utworzonej 1 listopada 1942 Ambasadzie Rzeczypospolitej w Czungkingu w Chinach (przy rządzie Czang Kaj-szeka), gdzie przebywał do końca wojny. Po wojnie osiedlił się w Wielkiej Brytanii, gdzie zmarł. Spoczywa w grobowcu rodzinnym w Ciężkowicach

Ordery i odznaczenia

  1. ↑ Nekrolog Aleksandra Kędziora
  2. ↑ Bolesław Barszczewski, Zarys historii wojennej ..., s. 6, 26.
  3. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r., s. 277, 685.
  4. ↑ Rocznik oficerski 1923, s. 715, 817.
  5. ↑ Dziennik Personalny M.S.Woj. Nr 114 z 28.10.1925 r., s. 617.
  6. ↑ Rocznik oficerski 1928, s. 432, 454.
  7. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 14 z 20 września 1930 r., s. 299.
  8. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 6 z 23 marca 1932 r., s. 237.
  9. ↑ Rocznik oficerski 1932, s. 180, 688.
  10. ↑ Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 11 z 7 czerwca 1934 r., s. 163.
  11. ↑ Rozporządzenie Ministra Spraw Wojskowych L. 6087/22 G.M.I. (Dziennik Personalny MSWojsk. z 1922 r. Nr 13, s. 385)

Bibliografia

  • Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
  • Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928 i 1932.
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego M.S.Wojsk. Nr 37 z 24 września 1921 r.
  • Bolesław Barszczewski, Zarys historii wojennej 2-go Pułku Artylerii Polowej Legionów, Warszawa 1929.
  • Tadeusz Panecki, Sztab Generalny (Główny) Wojska Polskiego 1918-2003, Bellona, Warszawa 2003.
  • Witold Biegański, Zaczęło się w Coëtquidan. Z dziejów polskich jednostek regularnych we Francji, Wydawnictwo MON, Warszawa 1977, s. 54.
  • Krzysztof Tarka, Z nienawiści do Piłsudskiego i Andersa: kontakty płk. Aleksandra Kędziora i mjr. Marcelego Kyci z wywiadem PRL w: Przegląd Historyczno-Wojskowy 14(65)/2 (244), s.201-212 wersja elektroniczna
Szefowie Sztabu Generalnego Wojska Polskiego
Szef Sztabu Wojsk Polskich
Szefowie Sztabu Generalnego WP
Szefowie Sztabu Głównego WP
Szefowie Sztabu Naczelnego Wodza
Szefowie Sztabu Głównego
Naczelnego Dowództwa WP
Szefowie Sztabu Generalnego WP

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aleksander_Kędzior&oldid=49875471”