Basic Rate Interface: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana]

Usunięta treść Dodana treść

Jednokolumnowy

Wersja z 14:57, 22 cze 2011

Basic Rate Interface (BRI, 2B+D, 2B1D) – standard warstwy fizycznej podstawowego interfejsu ISDN, zdefiniowanego przez ITU.

Składa się z dwóch kanałów typu B (bearer) i jednego kanału typu D (data). Informacja sterująca przepływem jest przesyłana kanałem D, natomiast dane głównie kanałami B, takie sterowanie przepływem jest określane jako "out-of-band signalling".

Protokół definiuje pakiet jako składający się z 16 bitów kanału B1, 16 bitów kanału B2, 4 bitów kanału D i 12 bitów synchronizacji. Pakiety wysyłane są z częstotliwością 4 kHz, określając maksymalną przepustowość łącza na 144 kbit/s.

Przepustowość: 2 • 64 kbps = 128 kbps

Istnienie dwóch kanałów typu B umożliwia np.: prowadzenie dwóch rozmów telefonicznych równocześnie, albo transmisji danych i rozmowy telefonicznej.

Standard określa dwa rodzaje kodu liniowego, które są używane do kodowania transmisji:

2B1Q – używany w Ameryce Północnej i w Euro ISDN
4B3T–- używany w Europie i innych regionach świata

Zobacz też

PRI

Linki zewnętrzne

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-'''Basic Rate Interface''' ('''BRI''', '''2B+D''', '''2B1D''') – standard warstwy fizycznej podstawowego interfejsu [[ISDN]], zdefiniowanego przez [[ITU]].
+'''Basic Rate Interface''' ('''BRI''', '''2B+D''', '''2B1D''') – standard warstwy fizycznej podstawowego interfejsu [[Integrated Services Digital Network|ISDN]], zdefiniowanego przez [[Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny|ITU]].
-Składa się z dwóch kanałów typu ''B '' (bearer) i jednego kanału typu D (data).
-Informacja sterująca przepływem jest przesyłana kanałem D, natomiast dane głównie kanałami B, takie sterowanie przepływem jest określane jako "out-of-band signalling".
+Składa się z dwóch kanałów typu ''B '' (bearer) i jednego kanału typu D (data). Informacja sterująca przepływem jest przesyłana kanałem D, natomiast dane głównie kanałami B, takie sterowanie przepływem jest określane jako "out-of-band signalling".
 Protokół definiuje pakiet jako składający się z 16 bitów kanału B1, 16 bitów kanału B2, 4 bitów kanału D i 12 bitów synchronizacji. Pakiety wysyłane są z częstotliwością 4&nbsp;kHz, określając maksymalną przepustowość łącza na 144 kbit/s.
@@ Linia 10: / Linia 10: @@
 Standard określa dwa rodzaje kodu liniowego, które są używane do kodowania transmisji:
-* [[2B1Q]] - używany w Ameryce Północnej i w Euro ISDN
+* [[2B1Q]] – używany w Ameryce Północnej i w Euro ISDN
-* [[4B3T]] - używany w Europie i innych regionach świata
+* [[4B3T]]–- używany w Europie i innych regionach świata
 == Zobacz też ==