Blackburn Olympic F.C.: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
kategoria |
AndrzeiBOT (dyskusja | edycje) m Poprawa linkowań i typografii |
||
(Nie pokazano 14 wersji utworzonych przez 11 użytkowników) | |||
Linia 1: | Linia 1: | ||
{{wyróżnienie|AnM}} |
|||
{{Medal}} |
|||
{{Klub sportowy infobox |
{{Klub sportowy infobox |
||
⚫ | |||
|nazwa = Blackburn Olympic |
|nazwa = Blackburn Olympic |
||
|nazwa oryginalna = |
|nazwa oryginalna = |
||
| |
|dyscyplina = piłka nożna |
||
|grafika = Blackburn Olympic 1883.jpg |
|grafika = Blackburn Olympic 1883.jpg |
||
|opis grafiki = |
|opis grafiki = |
||
| |
|alt grafiki = |
||
| |
|pełna nazwa = Blackburn Olympic Football Club |
||
| |
|kod = |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
|barwy = {{colorbox|#3399FF}} {{colorbox|#FFFFFF}} |
|||
|data założenia = 1878 |
|data założenia = 1878 |
||
|debiut w ekstraklasie = |
|debiut w ekstraklasie = |
||
|data rozwiązania = 1889 |
|data rozwiązania = 1889 |
||
|liga = żadna (1878–1888)<br>The Combination (1888–1889) |
|||
|liczba seniorów = |
|||
|liczba |
|liczba seniorów = |
||
| |
|liczba juniorów = |
||
| |
|państwo = GBR |
||
| |
|siedziba = [[Blackburn]] |
||
| |
|adres = |
||
| |
|obiekt sportowy = Hole i’th Wall<br>Blackburn |
||
| |
|sponsor techniczny = |
||
| |
|właściciel = |
||
| |
|prezes = |
||
⚫ | |||
|menedżer generalny = |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
|asystent trenera = |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
|lewareka1 = 87CEFA |
|lewareka1 = 87CEFA |
||
|paski_lr1 = _blackburnolympic |
|paski_lr1 = _blackburnolympic |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
|prawareka1 = 87CEFA |
|prawareka1 = 87CEFA |
||
|paski_pr1 = _blackburnolympic |
|paski_pr1 = _blackburnolympic |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
|skarpety1 = 000080 |
|skarpety1 = 000080 |
||
|paski_ska1 = _olympic1883 |
|paski_ska1 = _olympic1883 |
||
⚫ | |||
|koszulka2 = 000080 |
|||
|paski_spo2 = _olympic1883 |
|||
|spodenki2 = FFFFFF |
|||
|lewareka2 = 000080 |
|lewareka2 = 000080 |
||
|paski_lr2 = _olympic1883a |
|paski_lr2 = _olympic1883a |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
|prawareka2 = 000080 |
|prawareka2 = 000080 |
||
|paski_pr2 = _olympic1883a |
|paski_pr2 = _olympic1883a |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
|skarpety2 = 000080 |
|skarpety2 = 000080 |
||
|paski_ska2 = _olympic1883 |
|paski_ska2 = _olympic1883 |
||
⚫ | |||
|commons = Category:Blackburn Olympic F.C. |
|commons = Category:Blackburn Olympic F.C. |
||
| |
|wikicytaty = |
||
| |
|wikinews = |
||
|www = |
|||
}} |
}} |
||
'''Blackburn Olympic Football Club''' – angielski klub piłkarski z [[Blackburn]] w hrabstwie [[Lancashire]], istniejący w drugiej połowie [[XIX wiek]]u. Mimo że przetrwał tylko dekadę, zapisał się na stałe na kartach historii angielskiego futbolu. Jako pierwszy klub z północy kraju posiadający w kadrze piłkarzy, którzy należeli do klasy robotniczej, wygrał najważniejsze trofeum w Anglii – [[Puchar Anglii w piłce nożnej| |
'''Blackburn Olympic Football Club''' – angielski klub piłkarski z [[Blackburn]] w hrabstwie [[Lancashire]], istniejący w drugiej połowie [[XIX wiek]]u. Mimo że przetrwał tylko dekadę, zapisał się na stałe na kartach historii angielskiego futbolu. Jako pierwszy klub z północy kraju posiadający w kadrze piłkarzy, którzy należeli do klasy robotniczej, wygrał najważniejsze trofeum w Anglii – [[Puchar Anglii w piłce nożnej|puchar kraju]]. Wcześniej trofeum to wygrywały zespoły bogatych amatorów piłki nożnej z hrabstw południowych, a zwycięstwo Olympic stanowiło punkt zwrotny w przejściu piłki nożnej od rozrywki dla arystokracji do sportu wyczynowego. |
||
Klub |
Klub założono w 1878 r. i początkowo brał udział w mało znaczących lokalnych rozgrywkach. Dwa lata później zespół po raz pierwszy przystąpił do rozgrywek o [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar Anglii]], a w 1883 r. triumfował w nich po zwycięstwie nad [[Old Etonians F.C.|Old Etonians]], na stadionie krykietowym [[The Oval (Londyn)|Kennington Oval]]. Zwycięstwo to spowodowało, iż w 1885 r. [[The Football Association|Związek Piłkarski]] podjął decyzję o przejściu klubów na zawodowstwo. Blackburn Olympic nie sprostał wyzwaniom finansowym i nie mógł rywalizować z bogatszymi i mającymi więcej kibiców drużynami, dlatego też rozwiązano go w 1889 r. |
||
Większość meczów Olympic rozgrywało na stadionie Hole i'th Wall, którego nazwa pochodziła od znajdującego się w pobliżu pubu. Od 1880 klub występował w jasnoniebieskich koszulkach i w białych spodenkach. Jeden z piłkarzy klubu, [[James Ward (piłkarz)|James Ward]], wystąpił w [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Anglii]]. Sześciu innych zagrało w kadrze w późniejszym okresie po zmianie klubu. |
Większość meczów Olympic rozgrywało na stadionie Hole i'th Wall, którego nazwa pochodziła od znajdującego się w pobliżu pubu. Od 1880 klub występował w jasnoniebieskich koszulkach i w białych spodenkach. Jeden z piłkarzy klubu, [[James Ward (piłkarz)|James Ward]], wystąpił w [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|reprezentacji Anglii]]. Sześciu innych zagrało w kadrze w późniejszym okresie po zmianie klubu. |
||
Linia 56: | Linia 63: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
=== Powstanie i wczesne lata === |
=== Powstanie i wczesne lata === |
||
[[Plik:BlackburnOlympic1882.jpg|thumb| |
[[Plik:BlackburnOlympic1882.jpg|thumb|240px|Drużyna Blackburn Olympic w 1882 roku]] |
||
[[Plik:BlackburnOlympic1883.jpg|thumb| |
[[Plik:BlackburnOlympic1883.jpg|thumb|240px|''The Light Blues'' w 1883 roku]] |
||
Zasady piłki nożnej wprowadzono w latach sześćdziesiątych XIX wieku na południu [[Anglia|Anglii]]. Grały w nią przeważnie zespoły z arystokratycznych szkół publicznych, a także uczniowie i absolwenci uniwersytetów w [[Uniwersytet Oksfordzki|Oksfordzie]] oraz [[University of Cambridge|Cambridge]], jednak już w następnej dekadzie w piłkę zaczęły grać drużyny pochodzące z przemysłowych miast{{odn|Davies|2003|s=29}}. Blackburn posiadało ponad 10 klubów, z [[Blackburn Rovers F.C.|Rovers]] na czele, powstałym w 1875{{odn|Phythian|2007|s=7}}. |
Zasady piłki nożnej wprowadzono w latach sześćdziesiątych XIX wieku na południu [[Anglia|Anglii]]. Grały w nią przeważnie zespoły z arystokratycznych szkół publicznych, a także uczniowie i absolwenci uniwersytetów w [[Uniwersytet Oksfordzki|Oksfordzie]] oraz [[University of Cambridge|Cambridge]], jednak już w następnej dekadzie w piłkę zaczęły grać drużyny pochodzące z przemysłowych miast{{odn|Davies|2003|s=29}}. Blackburn posiadało ponad 10 klubów, z [[Blackburn Rovers F.C.|Rovers]] na czele, powstałym w 1875{{odn|Phythian|2007|s=7}}. |
||
Blackburn Olympic założono w lutym 1878 roku w wyniku połączenia dwóch zespołów – Black Star i James Street<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Association football and English society, 1863–1915|imię=Tony|nazwisko=Mason|wydawca=Harvester Press|rok=1980|isbn=0-391-01718-7|język=en|strony=3}}</ref>. Nazwa Olympic wybrana przez Jamesa Edmondsona, pierwszego skarbnika klubu, pochodzi prawdopodobnie od [[Olimpia |
Blackburn Olympic założono w lutym 1878 roku w wyniku połączenia dwóch zespołów – Black Star i James Street<ref>{{cytuj książkę|tytuł=Association football and English society, 1863–1915|imię=Tony|nazwisko=Mason|wydawca=Harvester Press|rok=1980|isbn=0-391-01718-7|język=en|strony=3}}</ref>. Nazwa Olympic wybrana przez Jamesa Edmondsona, pierwszego skarbnika klubu, pochodzi prawdopodobnie od [[Olimpia|Olimpii]], miejsca starożytnych [[Igrzyska olimpijskie|igrzysk olimpijskich]]. |
||
Pierwszy mecz klub rozegrał 9 lutego 1878 roku przeciwko lokalnej drużynie St John’s. Miał on charakter towarzyski i zakończył się zwycięstwem Olympic 2:0{{odn|Phythian|2007|s=7}}. W tym samym roku, w kwietniu, zespół przystąpił do rozgrywek o Puchar ''Livesey United''. ''The Light Blues'' pokonali St. Mark’s w finale i wygrali turniej{{odn|Phythian|2007|s=9}}. Przez następne dwa sezony zespół organizował kolejne mecze towarzyskie, a także przystąpił do rozgrywek o Puchar Związku Piłkarskiego w Blackburn. Był to turniej lokalnych drużyn zrzeszonych w federacji, która zarządzała piłką nożną w mieście. Olympic wygrało te rozgrywki dwukrotnie w 1879 i 1880 roku, po czym zostały zawieszone, gdyż związek ten został wchłonięty do Federacji Piłki Nożnej hrabstwa [[Lancashire]]{{odn|Phythian|2007|s=82-83}}. |
Pierwszy mecz klub rozegrał 9 lutego 1878 roku przeciwko lokalnej drużynie St John’s. Miał on charakter towarzyski i zakończył się zwycięstwem Olympic 2:0{{odn|Phythian|2007|s=7}}. W tym samym roku, w kwietniu, zespół przystąpił do rozgrywek o Puchar ''Livesey United''. ''The Light Blues'' pokonali St. Mark’s w finale i wygrali turniej{{odn|Phythian|2007|s=9}}. Przez następne dwa sezony zespół organizował kolejne mecze towarzyskie, a także przystąpił do rozgrywek o Puchar Związku Piłkarskiego w Blackburn. Był to turniej lokalnych drużyn zrzeszonych w federacji, która zarządzała piłką nożną w mieście. Olympic wygrało te rozgrywki dwukrotnie w 1879 i 1880 roku, po czym zostały zawieszone, gdyż związek ten został wchłonięty do Federacji Piłki Nożnej hrabstwa [[Lancashire]]{{odn|Phythian|2007|s=82-83}}. |
||
Linia 67: | Linia 74: | ||
=== Sukces w Pucharze Anglii === |
=== Sukces w Pucharze Anglii === |
||
[[Plik:1896 FA Cup.jpg|thumb |
[[Plik:1896 FA Cup.jpg|thumb|Replika Pucharu, identyczna, jaką zdobyli Olympic w 1883 roku. Oryginał został skradziony w 1895 i nigdy nie odnaleziony.]] |
||
W rozgrywkach o [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar Anglii]] w sezonie [[Puchar Anglii w piłce nożnej (1882/1883)|1882/1883]] Olympic pokonało cztery kluby z hrabstwa Lancashire: [[Accrington F.C.|Accrington]], Lower Darwen, Darwen Ramblers oraz Church i osiągnęło 5. rundę. ''The Light Blues'' wylosowali w niej walijski zespół [[Cefn Druids A.F.C.|Druids]]{{odn|Collett|2003|s=136}}; Olympic wygrało spotkanie 4:1 i awansowało, po raz pierwszy, do półfinału, gdzie zagrało z drużyną z południowej Anglii – [[Old Carthusians F.C.|Old Carthusians]]{{odn|Collett|2003|s=136}}. ''The Carthusians'' to zespół absolwentów szkoły Charterhouse, który już wcześniej – w 1881 roku – zdobył Puchar. Nawet w lokalnych gazetach w Blackburn pisano, iż to właśnie Carthusians są faworytami w meczu z Olympic{{odn|Phythian|2007|s=43}}. Mimo to ''The Light Blues'' zwyciężyli 4:0{{odn|Soar|Tyler|1983|s=157}}. Półfinał odbył się na [[Whalley Range]] w [[Manchester]]ze. W finale na [[The Oval (Londyn)|Kennington Oval]], Olympic mieli zagrać z kolejnym zespołem, który także w przeszłości zdobywał Puchar – z [[Old Etonians F.C.|Old Etonians]]{{odn|Collett|2003|s=136}}. Etonians pokonali rok wcześniej w finale lokalnego rywala ''The Light Blues'' Rovers, pierwszą drużynę z północy kraju, która zagrała w meczu finałowym{{odn|Soar|Tyler|1983|s=158}}. |
W rozgrywkach o [[Puchar Anglii w piłce nożnej|Puchar Anglii]] w sezonie [[Puchar Anglii w piłce nożnej (1882/1883)|1882/1883]] Olympic pokonało cztery kluby z hrabstwa Lancashire: [[Accrington F.C.|Accrington]], Lower Darwen, Darwen Ramblers oraz Church i osiągnęło 5. rundę. ''The Light Blues'' wylosowali w niej walijski zespół [[Cefn Druids A.F.C.|Druids]]{{odn|Collett|2003|s=136}}; Olympic wygrało spotkanie 4:1 i awansowało, po raz pierwszy, do półfinału, gdzie zagrało z drużyną z południowej Anglii – [[Old Carthusians F.C.|Old Carthusians]]{{odn|Collett|2003|s=136}}. ''The Carthusians'' to zespół absolwentów szkoły Charterhouse, który już wcześniej – w 1881 roku – zdobył Puchar. Nawet w lokalnych gazetach w Blackburn pisano, iż to właśnie Carthusians są faworytami w meczu z Olympic{{odn|Phythian|2007|s=43}}. Mimo to ''The Light Blues'' zwyciężyli 4:0{{odn|Soar|Tyler|1983|s=157}}. Półfinał odbył się na [[Whalley Range]] w [[Manchester]]ze. W finale na [[The Oval (Londyn)|Kennington Oval]], Olympic mieli zagrać z kolejnym zespołem, który także w przeszłości zdobywał Puchar – z [[Old Etonians F.C.|Old Etonians]]{{odn|Collett|2003|s=136}}. Etonians pokonali rok wcześniej w finale lokalnego rywala ''The Light Blues'' Rovers, pierwszą drużynę z północy kraju, która zagrała w meczu finałowym{{odn|Soar|Tyler|1983|s=158}}. |
||
Linia 74: | Linia 81: | ||
W finale ''The Etonians'' objęli prowadzenie tuż przed przerwą po bramce Harry’ego Goodharta, jednak Arthur Matthews wyrównał w drugiej połowie{{odn|Warsop|2004|s=16}}. Wkrótce Arthur Dunn z Etonians został kontuzjowany i zmuszony do zejścia z boiska. W efekcie drużyna z Południa kończyła mecz w dziesiątkę. Po 90 minutach było 1:1 więc rozegrano 30-minutową dogrywkę, w której John Rawlinson zdobył zwycięską bramkę dla Olympic{{odn|Warsop|2004|s=139}}. Po powrocie zespołu do Blackburn gracze wzięli udział w radosnej paradzie, na której [[Kapitan (piłka nożna)|kapitan]] drużyny [[Albert Warburton]] powiedział, że miejsce Pucharu jest w Blackburn i już nigdy nie powróci on do [[Londyn]]u{{odn|Soar|Tyler|2007|s=20}}. |
W finale ''The Etonians'' objęli prowadzenie tuż przed przerwą po bramce Harry’ego Goodharta, jednak Arthur Matthews wyrównał w drugiej połowie{{odn|Warsop|2004|s=16}}. Wkrótce Arthur Dunn z Etonians został kontuzjowany i zmuszony do zejścia z boiska. W efekcie drużyna z Południa kończyła mecz w dziesiątkę. Po 90 minutach było 1:1 więc rozegrano 30-minutową dogrywkę, w której John Rawlinson zdobył zwycięską bramkę dla Olympic{{odn|Warsop|2004|s=139}}. Po powrocie zespołu do Blackburn gracze wzięli udział w radosnej paradzie, na której [[Kapitan (piłka nożna)|kapitan]] drużyny [[Albert Warburton]] powiedział, że miejsce Pucharu jest w Blackburn i już nigdy nie powróci on do [[Londyn]]u{{odn|Soar|Tyler|2007|s=20}}. |
||
Na południu kraju zwycięstwo Olympic nad jedną z najlepszych drużyn tamtych lat spowodowało konsternację. [[The Football Association|Angielski Związek Piłkarski]] wprowadził zakaz wypłacania wynagrodzeń dla piłkarzy. Pomimo tego kluby klasy robotniczej, szczególnie te z Lancashire, były podejrzewane o potajemne wynagradzanie swoich piłkarzy{{odn|Davies|2003|s=36}}. Dziennikarze i zarządy klubów z Południa poparły pomysł Angielskiej Federacji, by dokładnie zbadać sytuację finansową klubów z Północy. W przypadku Olympic skupiono się szczególnie na wyjeździe do [[Blackpool]], sugerując, że gracze nie mogliby dostać dłuższego urlopu, więc musieli być dodatkowo opłacani. Ostatecznie klub z Blackburn nie poniósł konsekwencji, chociaż ukarano inne zespoły, w tym [[Preston North End F.C.|Preston]], które wyrzucono z rozgrywek. W efekcie kluby z północy kraju podjęły nieudaną próbę oderwania się od Federacji Angielskiej i założenia własnych, konkurencyjnych rozgrywek{{odn|Davies|2003|s=38}}<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Dunning|imię=Eric|nazwisko2=Sheard|imię2=Kenneth|tytuł= Barbarians, Gentlemen and Players: A sociological study of the development of rugby football|rok= 2005|wydawca= Routledge|isbn=10-7146-8290-X|język=en|strony=159}}</ref>. |
Na południu kraju zwycięstwo Olympic nad jedną z najlepszych drużyn tamtych lat spowodowało konsternację. [[The Football Association|Angielski Związek Piłkarski]] wprowadził zakaz wypłacania wynagrodzeń dla piłkarzy. Pomimo tego kluby klasy robotniczej, szczególnie te z Lancashire, były podejrzewane o potajemne wynagradzanie swoich piłkarzy{{odn|Davies|2003|s=36}}. Dziennikarze i zarządy klubów z Południa poparły pomysł Angielskiej Federacji, by dokładnie zbadać sytuację finansową klubów z Północy. W przypadku Olympic skupiono się szczególnie na wyjeździe do [[Blackpool]], sugerując, że gracze nie mogliby dostać dłuższego urlopu, więc musieli być dodatkowo opłacani. Ostatecznie klub z Blackburn nie poniósł konsekwencji, chociaż ukarano inne zespoły, w tym [[Preston North End F.C.|Preston]], które wyrzucono z rozgrywek. W efekcie kluby z północy kraju podjęły nieudaną próbę oderwania się od Federacji Angielskiej i założenia własnych, konkurencyjnych rozgrywek{{odn|Davies|2003|s=38}}<ref>{{cytuj książkę|nazwisko=Dunning|imię=Eric|nazwisko2=Sheard|imię2=Kenneth|tytuł= Barbarians, Gentlemen and Players: A sociological study of the development of rugby football|url=https://archive.org/details/barbariansgentle00shea|rok= 2005|wydawca= Routledge|isbn=10-7146-8290-X|język=en|strony=[https://archive.org/details/barbariansgentle00shea/page/n176 159]}}</ref>. |
||
==== Wyniki Olympic w 12. edycji Pucharu Anglii ==== |
==== Wyniki Olympic w 12. edycji Pucharu Anglii ==== |
||
Linia 125: | Linia 132: | ||
=== Upadek klubu === |
=== Upadek klubu === |
||
[[Plik:BlackburnRovers FA Cup 1883-84.jpg|thumb| |
[[Plik:BlackburnRovers FA Cup 1883-84.jpg|thumb|240px|Lokalni rywale Olympic, Blackburn Rovers, po raz pierwszy sięgnęli po Puchar w 1884 roku]] |
||
W następnym sezonie Olympic ponownie dotarło do półfinału, podobnie jak ich lokalny rywal Rovers. ''The Light Blues'' wylosowali szkocki [[Queen’s Park F.C.|Queen’s Park]]. W drugim półfinale Rovers zagrali z [[Notts County F.C.|Notts Country]], więc w finale mogły spotkać się dwie drużyny z Blackburn. Olympic przegrało jednak z zespołem ze [[Szkocja|Szkocji]] 0:4. Po meczu klub z [[Lancashire]] złożył apelację |
W następnym sezonie Olympic ponownie dotarło do półfinału, podobnie jak ich lokalny rywal Rovers. ''The Light Blues'' wylosowali szkocki [[Queen’s Park F.C.|Queen’s Park]]. W drugim półfinale Rovers zagrali z [[Notts County F.C.|Notts Country]], więc w finale mogły spotkać się dwie drużyny z Blackburn. Olympic przegrało jednak z zespołem ze [[Szkocja|Szkocji]] 0:4. Po meczu klub z [[Lancashire]] złożył apelację po tym, jak jeden z kibiców wdarł się na murawę. Ostatecznie została ona odrzucona{{odn|Phythian|2007|s=61}}. Rovers w finale na [[The Oval (Londyn)|Kennington Oval]] pokonali Queens Park 2:1{{odn|Collett|2003|s=138}}. |
||
Klub nigdy nie powtórzył sukcesu z 1883 roku. W sezonie [[Puchar Anglii w piłce nożnej (1884/1885)|1884/85]] przegrał w drugiej rundzie z Rovers, które stawało się przodującą drużyną w mieście, wygrywając Puchar Anglii po raz drugi z rzędu{{odn|Collett|2003|s=138}}. W 1885 roku [[The Football Association]] zalegalizowało zawodowstwo<ref name="Goldblatt">{{cytuj książkę|nazwisko=Goldblatt |imię=David |tytuł=The Ball is Round: A Global History of Football |wydawca=Penguin| |
Klub nigdy nie powtórzył sukcesu z 1883 roku. W sezonie [[Puchar Anglii w piłce nożnej (1884/1885)|1884/85]] przegrał w drugiej rundzie z Rovers, które stawało się przodującą drużyną w mieście, wygrywając Puchar Anglii po raz drugi z rzędu{{odn|Collett|2003|s=138}}. W 1885 roku [[The Football Association]] zalegalizowało zawodowstwo<ref name="Goldblatt">{{cytuj książkę|nazwisko=Goldblatt |imię=David |tytuł=The Ball is Round: A Global History of Football |wydawca=Penguin|miejsce=London |rok=2007 |isbn=0-1410-1582-8|język=en|strony=37-47}}</ref>. W konsekwencji klubom takim jak Olympic trudno było znaleźć sponsorów i przyciągnąć na stadion kibiców. ''The Light Blues'' nie byli w stanie rywalizować z zawodowym lokalnym rywalem Rovers, gdyż nie mogli sprostać oczekiwaniom zawodników, a zawodowe kluby oferowały o wiele wyższe płace. W 1886 roku klub został zmuszony do zredukowania pensji piłkarzy. W efekcie wielu kluczowych zawodników odeszło do zamożniejszych zespołów{{odn|Collett|2003|s=138}}. |
||
[[The Football League]], pierwsza piłkarska liga na świecie, założona została w 1888 przez kluby z [[English Midlands|Midlands]] i północy kraju. Prezes [[Aston Villa F.C.|Aston Villi]] [[William McGregor]] wprowadził zasadę, że do ligi może wstąpić jeden klub z każdego miasta. W przypadku [[Blackburn]] wybór padł na Rovers<ref>{{cytuj książkę|tytuł=The Football League 1988–1988 The Official Illustrated History |imię=Bryon |nazwisko=Butler|wydawca=Macdonald Queen Anne Press |rok=1987|isbn=0-356-15072-0|język=en|strony=11}}</ref><ref name="manchistory">{{cytuj książkę|nazwisko=James |imię=Gary |tytuł=Manchester – A Football History |wydawca=James Ward |rok=2008 |isbn=0-9558-1270-5|język=en|strony=45}}</ref>. Zespoły, które nie zostały zaproszone do [[ |
[[English Football League|The Football League]], pierwsza piłkarska liga na świecie, założona została w 1888 przez kluby z [[English Midlands|Midlands]] i północy kraju. Prezes [[Aston Villa F.C.|Aston Villi]] [[William McGregor]] wprowadził zasadę, że do ligi może wstąpić jeden klub z każdego miasta. W przypadku [[Blackburn]] wybór padł na Rovers<ref>{{cytuj książkę|tytuł=The Football League 1988–1988 The Official Illustrated History |url=https://archive.org/details/footballleague180000butl |imię=Bryon |nazwisko=Butler|wydawca=Macdonald Queen Anne Press |rok=1987|isbn=0-356-15072-0|język=en|strony=[https://archive.org/details/footballleague180000butl/page/11 11]}}</ref><ref name="manchistory">{{cytuj książkę|nazwisko=James |imię=Gary |tytuł=Manchester – A Football History |wydawca=James Ward |rok=2008 |isbn=0-9558-1270-5|język=en|strony=45}}</ref>. Zespoły, które nie zostały zaproszone do [[English Football League|Football League]], w tym Blackburn Olympic, stworzyły własne rozgrywki, jednak małe zainteresowanie ze strony kibiców spowodowało ich rozwiązanie pod koniec sezonu 1888/1889<ref>{{cytuj książkę|autor=Alan Shury, Brian Landamore|tytuł=The Definitive Newton Heath F.C.|rok=2002 |wydawca=SoccerData |isbn=1-899468-16-1|język=en|strony=11}}</ref>. Obarczony długami klub ogłosił w 1889, że wszyscy zawodowi piłkarze są zwolnieni ze swoich kontraktów z efektem natychmiastowym i że odtąd klub zatrudniać będzie jedynie amatorskich graczy{{odn|Phythian|2007|s=79}}. W efekcie w tym samym roku Blackburn Olympic został rozwiązany. Ostatni mecz ''The Light Blues'' to wyjazdowa porażka z [[Everton F.C.|Evertonem]]{{odn|Phythian|2007|s=79}}. |
||
== Stadiony i kibice == |
== Stadiony i kibice == |
||
[[Plik:Hole I'th Wall public house in Blackburn, Lancashire.jpg|thumb| |
[[Plik:Hole I'th Wall public house in Blackburn, Lancashire.jpg|thumb|240px|Widok na pub Hole i’th Wall, od którego stadion klubu zaczerpnął nazwę]] |
||
Pierwszy mecz Olympic odbył się na boisku usytuowanym poza miastem w Higher Oozebooth, którego właścicielem był krykietowy klub z Blackburn. Przez pierwsze osiemnaście miesięcy drużyna rozgrywała swoje mecze w różnych miejscach miasta{{odn|Phythian|2007|s=10}}. W 1879 roku zarząd klubu wynajął tereny w pobliżu pubu Hole-i'-th-Wall na wzgórzu Shear Brow, których wcześniejszym właścicielem był inny zespół z tego miasta – Queens Own{{odn|Phythian|2007|s=15}}. |
Pierwszy mecz Olympic odbył się na boisku usytuowanym poza miastem w Higher Oozebooth, którego właścicielem był krykietowy klub z Blackburn. Przez pierwsze osiemnaście miesięcy drużyna rozgrywała swoje mecze w różnych miejscach miasta{{odn|Phythian|2007|s=10}}. W 1879 roku zarząd klubu wynajął tereny w pobliżu pubu Hole-i'-th-Wall na wzgórzu Shear Brow, których wcześniejszym właścicielem był inny zespół z tego miasta – Queens Own{{odn|Phythian|2007|s=15}}. |
||
Początkowo boisko miało kiepską nawierzchnię, ale w 1880 roku zostało osuszone{{odn|Phythian|2007|s=15}}. Warunki do oglądania spotkań w tamtych latach stały na niskim poziomie, a kibice oglądali mecze stojąc przy linii końcowej boiska. W 1881 roku zbudowano trybunę za jedną z bramek, ale wkrótce została ona zniszczona przez burzę{{odn|Phythian|2007|s=29}}; nową trybunę dostawiono wzdłuż dłuższej linii końcowej boiska. Rekord frekwencji na stadionie Olympic to 10 000 widzów w meczu przeciwko [[Preston North End F.C.|Preston]] w 1884 roku, ale jej średnia wahała się między 1000 a 2000 kibiców{{odn|Phythian|2007|s=18}}. Po rozwiązaniu klubu z boiska korzystała drużyna Blackburn Railway Clerks Club. Obecnie tereny, na |
Początkowo boisko miało kiepską nawierzchnię, ale w 1880 roku zostało osuszone{{odn|Phythian|2007|s=15}}. Warunki do oglądania spotkań w tamtych latach stały na niskim poziomie, a kibice oglądali mecze stojąc przy linii końcowej boiska. W 1881 roku zbudowano trybunę za jedną z bramek, ale wkrótce została ona zniszczona przez burzę{{odn|Phythian|2007|s=29}}; nową trybunę dostawiono wzdłuż dłuższej linii końcowej boiska. Rekord frekwencji na stadionie Olympic to 10 000 widzów w meczu przeciwko [[Preston North End F.C.|Preston]] w 1884 roku, ale jej średnia wahała się między 1000 a 2000 kibiców{{odn|Phythian|2007|s=18}}. Po rozwiązaniu klubu z boiska korzystała drużyna Blackburn Railway Clerks Club. Obecnie tereny, na których się znajduje, należą do koledżu St Mary’s{{odn|Phythian|2007|s=99}}. |
||
== Barwy klubu == |
== Barwy klubu == |
||
Linia 156: | Linia 163: | ||
|Pomocnicy || [[Tommy Gibson]], [[Jack Hunter]], [[William Astley]] |
|Pomocnicy || [[Tommy Gibson]], [[Jack Hunter]], [[William Astley]] |
||
|- |
|- |
||
|Napastnicy || [[Tommy Dewhurst]], [[Arthur Matthews]], [[George Wilson]], [[Jimmy Costley]], [[John Yates]] |
|Napastnicy || [[Tommy Dewhurst]], [[Arthur Matthews]], [[George Wilson (piłkarz Blackburn Olympic F.C.)|George Wilson]], [[Jimmy Costley]], [[John Yates]] |
||
|} |
|} |
||
[[James Ward (piłkarz)|James Ward]] był jedynym piłkarzem Olympic, który wystąpił w [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|narodowej reprezentacji Anglii]]{{odn|Phythian|2007|s=120}}. Zaliczył jeden występ przeciwko [[Reprezentacja Walii w piłce nożnej mężczyzn|Walii]] w 1885 roku<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.englandfootballonline.com/TeamPlyrsBios/PlayersW/BioWardJT.html |tytuł=Jimmy Ward|opublikowany=englandfootballonline.com |data dostępu= |
[[James Ward (piłkarz)|James Ward]] był jedynym piłkarzem Olympic, który wystąpił w [[Reprezentacja Anglii w piłce nożnej mężczyzn|narodowej reprezentacji Anglii]]{{odn|Phythian|2007|s=120}}. Zaliczył jeden występ przeciwko [[Reprezentacja Walii w piłce nożnej mężczyzn|Walii]] w 1885 roku<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.englandfootballonline.com/TeamPlyrsBios/PlayersW/BioWardJT.html |tytuł=Jimmy Ward|opublikowany=englandfootballonline.com |data dostępu=2016-10-09 |język=en}}</ref>. [[Tommy Dewhurst]] został wybrany do narodowego zespołu w 1884, ale został z niego usunięty po tym jak wdał się w bójkę podczas jednego z meczów z piłkarzem drużyny [[Northwich Victoria F.C.|Northwich Victoria]]{{odn|Phythian|2007|s=59}}. Sześciu innych piłkarzy Olympic wystąpiło w reprezentacji w późniejszym okresie nie będąc już w zespole ''The Light Blues''. Byli to [[Joe Beverley]], [[Edgar Chadwick]], [[Jack Hunter]], [[Jack Southworth]], [[William Townley]] i [[John Yates]]<ref name="Joyce">{{cytuj książkę|imię=Michael|nazwisko=Joyce | tytuł=Football League Players’ Records 1888–1939| wydawca=Soccerdata | rok=2004| isbn=1-899468-67-6|język=en|strony=25, 51, 246, 262, 290}}</ref>. |
||
== Sztab szkoleniowy i zarząd klubu == |
== Sztab szkoleniowy i zarząd klubu == |
||
Pojęcie |
Pojęcie menedżera piłkarskiego nie było znane w XIX wieku, chociaż współczesne źródła identyfikują [[Jack Hunter|Jacka Huntera]] jako menedżera Olympic{{odn|Soar|Tyler|1983|s=158}}<ref>{{cytuj książkę|tytuł=The Association Game: a history of British football|imię=Matthew|nazwisko=Taylor|wydawca=Pearson Education|rok=2007|isbn=0-582-50596-8|język=en|strony=44}}</ref>. Hunter był odpowiedzialny za treningi zespołu, jednak w późniejszym okresie zajmował się wyszukiwaniem amatorskich piłkarzy dla klubu{{odn|Phythian|2007|s=74}}. Sydney Yates zajmował stanowisko prezydenta klubu, zaś jego brat Fred był przewodniczącym zarządu. Stanowisko sekretarza piastował Bill Bramham{{odn|Phythian|2007|s=67}}. |
||
== Sukcesy == |
== Sukcesy == |
||
Linia 182: | Linia 189: | ||
W 1959 roku powstał amatorski klub o nazwie Blackburn Olympic, niemający żadnego powiązania z dziewiętnastowiecznym zespołem<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20120221223552/http://www.communigate.co.uk/lancs/olympic54/index.phtml|tytuł=The History of Blackburn Olympic Football Club|opublikowany=communigate.co.uk|data dostępu=2016-10-09|język=en}}</ref>. Aktualnie występuje w lokalnej lidze w Blackburn – ''Blackburn & District Football Combination''<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.leaguewebsite.co.uk/bburncomb/Divisions?div=5103&age=all|tytuł=League Tables|opublikowany=Blackburn & District Football Combination|data dostępu=2014-12-29|język=en}}</ref>. Drużyna rozgrywa swoje mecze na boisku przy Tower Road w Blackburn<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.teamstats.net/blackburnolympic/team/about-us/|tytuł=Blackburn Olympic: Team information|opublikowany=Blackburn Olympic FC|data dostępu=2011-11-27|język=en}}</ref>. |
W 1959 roku powstał amatorski klub o nazwie Blackburn Olympic, niemający żadnego powiązania z dziewiętnastowiecznym zespołem<ref>{{cytuj stronę|url=http://web.archive.org/web/20120221223552/http://www.communigate.co.uk/lancs/olympic54/index.phtml|tytuł=The History of Blackburn Olympic Football Club|opublikowany=communigate.co.uk|data dostępu=2016-10-09|język=en}}</ref>. Aktualnie występuje w lokalnej lidze w Blackburn – ''Blackburn & District Football Combination''<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.leaguewebsite.co.uk/bburncomb/Divisions?div=5103&age=all|tytuł=League Tables|opublikowany=Blackburn & District Football Combination|data dostępu=2014-12-29|język=en}}</ref>. Drużyna rozgrywa swoje mecze na boisku przy Tower Road w Blackburn<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.teamstats.net/blackburnolympic/team/about-us/|tytuł=Blackburn Olympic: Team information|opublikowany=Blackburn Olympic FC|data dostępu=2011-11-27|język=en}}</ref>. |
||
== Przypisy == |
|||
{{Przypisy}} |
|||
== Bibliografia == |
== Bibliografia == |
||
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Collett|imię=Mike|tytuł=The Complete Story of The FA Cup|isbn=1-899807-19-5|rok=2003|wydawca=SportsBooks|język=en}} |
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Collett|imię=Mike|tytuł=The Complete Story of The FA Cup|isbn=1-899807-19-5|rok=2003|wydawca=SportsBooks|język=en}} |
||
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Davies|imię=Hunter|tytuł=Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now|isbn=1-84403-261-2|rok=2003| |
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Davies|imię=Hunter|tytuł=Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now|url=https://archive.org/details/bootsballshaircu0000davi_b6y1|isbn=1-84403-261-2|rok=2003|wydawca=Cassell Illustrated|język=en}} |
||
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Phythian|imię=Graham|tytuł=Shooting Stars: The Brief and Glorious History of Blackburn Olympic 1878–1889|rok= 2007|wydawca=SoccerData|isbn= 1-899468-83-8|język=en}} |
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Phythian|imię=Graham|tytuł=Shooting Stars: The Brief and Glorious History of Blackburn Olympic 1878–1889|rok= 2007|wydawca=SoccerData|isbn= 1-899468-83-8|język=en}} |
||
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Soar|imię=Phil|nazwisko2=Tyler|imię2=Martin|tytuł=Encyclopedia of British Football|rok= 1983|wydawca= Willow Books|isbn=0-00-218049-9|język=en}} |
* {{cytuj książkę|odn=tak|nazwisko=Soar|imię=Phil|nazwisko2=Tyler|imię2=Martin|tytuł=Encyclopedia of British Football|rok= 1983|wydawca= Willow Books|isbn=0-00-218049-9|język=en}} |
||
Linia 192: | Linia 200: | ||
{{Puchar Anglii w piłce nożnej}} |
{{Puchar Anglii w piłce nożnej}} |
||
{{Kontrola autorytatywna}} |
|||
[[Kategoria:Nieistniejące angielskie kluby piłkarskie]] |
[[Kategoria:Nieistniejące angielskie kluby piłkarskie]] |
Aktualna wersja na dzień 02:51, 5 wrz 2024
Pełna nazwa |
Blackburn Olympic Football Club |
---|---|
Przydomek |
The Light Blues |
Barwy |
|
Data założenia |
1878 |
Data rozwiązania |
1889 |
Liga |
żadna (1878–1888) |
Państwo | |
Siedziba | |
Stadion |
Hole i’th Wall |
Blackburn Olympic Football Club – angielski klub piłkarski z Blackburn w hrabstwie Lancashire, istniejący w drugiej połowie XIX wieku. Mimo że przetrwał tylko dekadę, zapisał się na stałe na kartach historii angielskiego futbolu. Jako pierwszy klub z północy kraju posiadający w kadrze piłkarzy, którzy należeli do klasy robotniczej, wygrał najważniejsze trofeum w Anglii – puchar kraju. Wcześniej trofeum to wygrywały zespoły bogatych amatorów piłki nożnej z hrabstw południowych, a zwycięstwo Olympic stanowiło punkt zwrotny w przejściu piłki nożnej od rozrywki dla arystokracji do sportu wyczynowego.
Klub założono w 1878 r. i początkowo brał udział w mało znaczących lokalnych rozgrywkach. Dwa lata później zespół po raz pierwszy przystąpił do rozgrywek o Puchar Anglii, a w 1883 r. triumfował w nich po zwycięstwie nad Old Etonians, na stadionie krykietowym Kennington Oval. Zwycięstwo to spowodowało, iż w 1885 r. Związek Piłkarski podjął decyzję o przejściu klubów na zawodowstwo. Blackburn Olympic nie sprostał wyzwaniom finansowym i nie mógł rywalizować z bogatszymi i mającymi więcej kibiców drużynami, dlatego też rozwiązano go w 1889 r.
Większość meczów Olympic rozgrywało na stadionie Hole i'th Wall, którego nazwa pochodziła od znajdującego się w pobliżu pubu. Od 1880 klub występował w jasnoniebieskich koszulkach i w białych spodenkach. Jeden z piłkarzy klubu, James Ward, wystąpił w reprezentacji Anglii. Sześciu innych zagrało w kadrze w późniejszym okresie po zmianie klubu.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Powstanie i wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Zasady piłki nożnej wprowadzono w latach sześćdziesiątych XIX wieku na południu Anglii. Grały w nią przeważnie zespoły z arystokratycznych szkół publicznych, a także uczniowie i absolwenci uniwersytetów w Oksfordzie oraz Cambridge, jednak już w następnej dekadzie w piłkę zaczęły grać drużyny pochodzące z przemysłowych miast[1]. Blackburn posiadało ponad 10 klubów, z Rovers na czele, powstałym w 1875[2].
Blackburn Olympic założono w lutym 1878 roku w wyniku połączenia dwóch zespołów – Black Star i James Street[3]. Nazwa Olympic wybrana przez Jamesa Edmondsona, pierwszego skarbnika klubu, pochodzi prawdopodobnie od Olimpii, miejsca starożytnych igrzysk olimpijskich.
Pierwszy mecz klub rozegrał 9 lutego 1878 roku przeciwko lokalnej drużynie St John’s. Miał on charakter towarzyski i zakończył się zwycięstwem Olympic 2:0[2]. W tym samym roku, w kwietniu, zespół przystąpił do rozgrywek o Puchar Livesey United. The Light Blues pokonali St. Mark’s w finale i wygrali turniej[4]. Przez następne dwa sezony zespół organizował kolejne mecze towarzyskie, a także przystąpił do rozgrywek o Puchar Związku Piłkarskiego w Blackburn. Był to turniej lokalnych drużyn zrzeszonych w federacji, która zarządzała piłką nożną w mieście. Olympic wygrało te rozgrywki dwukrotnie w 1879 i 1880 roku, po czym zostały zawieszone, gdyż związek ten został wchłonięty do Federacji Piłki Nożnej hrabstwa Lancashire[5].
W 1880 roku komitet klubu zdecydował, że zespół powinien startować w kolejnych dwóch turniejach – Pucharze Lancashire oraz Pucharze Anglii (głównym turnieju w kraju)[6]. W pierwszym w historii klubu meczu w Pucharze Anglii The Light Blues przegrali z Sheffield 3:4, zaś w kolejnym sezonie ulegli także w pierwszej rundzie, na wyjeździe Darwen[7]. Mimo to reputacja klubu w mieście rosła, a mecze towarzyskie zespół zaczął rozgrywać z drużynami z dalszej części kraju, m.in. z The Wednesday i Nottingham Forest, a także z zespołami ze Szkocji – z Cowlairs czy Hibernians[8]. Wzrost wydatków pokrył Sydney Yates, właściciel lokalnej odlewni żeliwa[9]. Pod koniec sezonu 1881/1882 Olympic pokonało Rovers i zwyciężyło w Pucharze Dobroczynności Wschodniego Lancashire[10].
Sukces w Pucharze Anglii
[edytuj | edytuj kod]W rozgrywkach o Puchar Anglii w sezonie 1882/1883 Olympic pokonało cztery kluby z hrabstwa Lancashire: Accrington, Lower Darwen, Darwen Ramblers oraz Church i osiągnęło 5. rundę. The Light Blues wylosowali w niej walijski zespół Druids[7]; Olympic wygrało spotkanie 4:1 i awansowało, po raz pierwszy, do półfinału, gdzie zagrało z drużyną z południowej Anglii – Old Carthusians[7]. The Carthusians to zespół absolwentów szkoły Charterhouse, który już wcześniej – w 1881 roku – zdobył Puchar. Nawet w lokalnych gazetach w Blackburn pisano, iż to właśnie Carthusians są faworytami w meczu z Olympic[11]. Mimo to The Light Blues zwyciężyli 4:0[12]. Półfinał odbył się na Whalley Range w Manchesterze. W finale na Kennington Oval, Olympic mieli zagrać z kolejnym zespołem, który także w przeszłości zdobywał Puchar – z Old Etonians[7]. Etonians pokonali rok wcześniej w finale lokalnego rywala The Light Blues Rovers, pierwszą drużynę z północy kraju, która zagrała w meczu finałowym[13].
Kilka dni przed decydującym spotkaniem w 1883 roku były reprezentant kraju Jack Hunter, który przyszedł do Olympic rok wcześniej, w roli piłkarza i trenera, zorganizował mecz sparingowy w Blackpool. Takie rozwiązanie było uznawane w futbolu za nowość[14].
W finale The Etonians objęli prowadzenie tuż przed przerwą po bramce Harry’ego Goodharta, jednak Arthur Matthews wyrównał w drugiej połowie[15]. Wkrótce Arthur Dunn z Etonians został kontuzjowany i zmuszony do zejścia z boiska. W efekcie drużyna z Południa kończyła mecz w dziesiątkę. Po 90 minutach było 1:1 więc rozegrano 30-minutową dogrywkę, w której John Rawlinson zdobył zwycięską bramkę dla Olympic[16]. Po powrocie zespołu do Blackburn gracze wzięli udział w radosnej paradzie, na której kapitan drużyny Albert Warburton powiedział, że miejsce Pucharu jest w Blackburn i już nigdy nie powróci on do Londynu[17].
Na południu kraju zwycięstwo Olympic nad jedną z najlepszych drużyn tamtych lat spowodowało konsternację. Angielski Związek Piłkarski wprowadził zakaz wypłacania wynagrodzeń dla piłkarzy. Pomimo tego kluby klasy robotniczej, szczególnie te z Lancashire, były podejrzewane o potajemne wynagradzanie swoich piłkarzy[18]. Dziennikarze i zarządy klubów z Południa poparły pomysł Angielskiej Federacji, by dokładnie zbadać sytuację finansową klubów z Północy. W przypadku Olympic skupiono się szczególnie na wyjeździe do Blackpool, sugerując, że gracze nie mogliby dostać dłuższego urlopu, więc musieli być dodatkowo opłacani. Ostatecznie klub z Blackburn nie poniósł konsekwencji, chociaż ukarano inne zespoły, w tym Preston, które wyrzucono z rozgrywek. W efekcie kluby z północy kraju podjęły nieudaną próbę oderwania się od Federacji Angielskiej i założenia własnych, konkurencyjnych rozgrywek[19][20].
Wyniki Olympic w 12. edycji Pucharu Anglii
[edytuj | edytuj kod]Runda[21] | Data[21] | Przeciwnik[21] | Wynik[21] | Miejsce[21] |
---|---|---|---|---|
1. | 4.11.1882 | Accrington | 6:3 | Hole i'th Wall, Blackburn |
2. | 9.12.1882 | Lower Darwen | 8:1 | Hole i’th Wall, Blackburn |
3. | 16.12.1882 | Darwen Ramblers | 8:0 | Hole i’th Wall, Blackburn |
4. | 3.02.1883 | Church | 2:0 | Hole i’th Wall, Blackburn |
5. | 24.02.1883 | Druids | 4:1 | Hole i’th Wall, Blackburn |
Półfinał | 17.03.1883 | Old Carthusians | 4:0 | Whalley Range, Manchester |
Finał | 31.03.1883 | Old Etonians | 2:1 | Kennington Oval, Londyn |
Upadek klubu
[edytuj | edytuj kod]W następnym sezonie Olympic ponownie dotarło do półfinału, podobnie jak ich lokalny rywal Rovers. The Light Blues wylosowali szkocki Queen’s Park. W drugim półfinale Rovers zagrali z Notts Country, więc w finale mogły spotkać się dwie drużyny z Blackburn. Olympic przegrało jednak z zespołem ze Szkocji 0:4. Po meczu klub z Lancashire złożył apelację po tym, jak jeden z kibiców wdarł się na murawę. Ostatecznie została ona odrzucona[22]. Rovers w finale na Kennington Oval pokonali Queens Park 2:1[23].
Klub nigdy nie powtórzył sukcesu z 1883 roku. W sezonie 1884/85 przegrał w drugiej rundzie z Rovers, które stawało się przodującą drużyną w mieście, wygrywając Puchar Anglii po raz drugi z rzędu[23]. W 1885 roku The Football Association zalegalizowało zawodowstwo[24]. W konsekwencji klubom takim jak Olympic trudno było znaleźć sponsorów i przyciągnąć na stadion kibiców. The Light Blues nie byli w stanie rywalizować z zawodowym lokalnym rywalem Rovers, gdyż nie mogli sprostać oczekiwaniom zawodników, a zawodowe kluby oferowały o wiele wyższe płace. W 1886 roku klub został zmuszony do zredukowania pensji piłkarzy. W efekcie wielu kluczowych zawodników odeszło do zamożniejszych zespołów[23].
The Football League, pierwsza piłkarska liga na świecie, założona została w 1888 przez kluby z Midlands i północy kraju. Prezes Aston Villi William McGregor wprowadził zasadę, że do ligi może wstąpić jeden klub z każdego miasta. W przypadku Blackburn wybór padł na Rovers[25][26]. Zespoły, które nie zostały zaproszone do Football League, w tym Blackburn Olympic, stworzyły własne rozgrywki, jednak małe zainteresowanie ze strony kibiców spowodowało ich rozwiązanie pod koniec sezonu 1888/1889[27]. Obarczony długami klub ogłosił w 1889, że wszyscy zawodowi piłkarze są zwolnieni ze swoich kontraktów z efektem natychmiastowym i że odtąd klub zatrudniać będzie jedynie amatorskich graczy[28]. W efekcie w tym samym roku Blackburn Olympic został rozwiązany. Ostatni mecz The Light Blues to wyjazdowa porażka z Evertonem[28].
Stadiony i kibice
[edytuj | edytuj kod]Pierwszy mecz Olympic odbył się na boisku usytuowanym poza miastem w Higher Oozebooth, którego właścicielem był krykietowy klub z Blackburn. Przez pierwsze osiemnaście miesięcy drużyna rozgrywała swoje mecze w różnych miejscach miasta[29]. W 1879 roku zarząd klubu wynajął tereny w pobliżu pubu Hole-i'-th-Wall na wzgórzu Shear Brow, których wcześniejszym właścicielem był inny zespół z tego miasta – Queens Own[30].
Początkowo boisko miało kiepską nawierzchnię, ale w 1880 roku zostało osuszone[30]. Warunki do oglądania spotkań w tamtych latach stały na niskim poziomie, a kibice oglądali mecze stojąc przy linii końcowej boiska. W 1881 roku zbudowano trybunę za jedną z bramek, ale wkrótce została ona zniszczona przez burzę[31]; nową trybunę dostawiono wzdłuż dłuższej linii końcowej boiska. Rekord frekwencji na stadionie Olympic to 10 000 widzów w meczu przeciwko Preston w 1884 roku, ale jej średnia wahała się między 1000 a 2000 kibiców[32]. Po rozwiązaniu klubu z boiska korzystała drużyna Blackburn Railway Clerks Club. Obecnie tereny, na których się znajduje, należą do koledżu St Mary’s[33].
Barwy klubu
[edytuj | edytuj kod]Na początku istnienia klubu gracze Olympic nosili zazwyczaj koszule w kolorze fuksji. Zasady dotyczące strojów w tamtych czasach nie zmuszały piłkarzy do noszenia jednolitych barw. Obrońca The Light Blues Tommy Gibson zakładał koszulkę w kolorze bursztynowym z czarnymi poprzecznymi pasami, potem taki strój nosił jego kolega z drużyny Alf Astley[34]. Kiedy klub przystąpił do rozgrywek o Puchar Anglii w 1880, wszyscy piłkarze musieli mieć stroje w tych samych barwach, więc wybrano kombinację jasnoniebieskich koszulek i białych spodenek[33]. Gdy stroje Olympic kolidowały ze strojami drużyny przeciwnej, The Light Blues zakładali ciemnoniebieskie koszulki[34].
Klub nie posiadał swojego herbu, jednak niektórzy piłkarze przyszywali własnoręcznie herby związku Lancashire, gdy reprezentowali hrabstwo w meczach z drużynami z innych części kraju; widoczne jest to między innymi na fotografiach przedstawiających triumfujący zespół z 1883 roku[35].
Piłkarze
[edytuj | edytuj kod]Zwycięska drużyna z 1883 roku składała się wyłącznie z piłkarzy urodzonych w Anglii[36]. Był to pierwszy tego typu przypadek w jedenastoletniej wówczas historii tych rozgrywek. Zestawienie wyglądało następująco[37]:
Pozycja | Piłkarz(e) |
---|---|
Bramkarz | Thomas Hacking |
Obrońcy | James Ward, Albert Warburton |
Pomocnicy | Tommy Gibson, Jack Hunter, William Astley |
Napastnicy | Tommy Dewhurst, Arthur Matthews, George Wilson, Jimmy Costley, John Yates |
James Ward był jedynym piłkarzem Olympic, który wystąpił w narodowej reprezentacji Anglii[38]. Zaliczył jeden występ przeciwko Walii w 1885 roku[39]. Tommy Dewhurst został wybrany do narodowego zespołu w 1884, ale został z niego usunięty po tym jak wdał się w bójkę podczas jednego z meczów z piłkarzem drużyny Northwich Victoria[40]. Sześciu innych piłkarzy Olympic wystąpiło w reprezentacji w późniejszym okresie nie będąc już w zespole The Light Blues. Byli to Joe Beverley, Edgar Chadwick, Jack Hunter, Jack Southworth, William Townley i John Yates[41].
Sztab szkoleniowy i zarząd klubu
[edytuj | edytuj kod]Pojęcie menedżera piłkarskiego nie było znane w XIX wieku, chociaż współczesne źródła identyfikują Jacka Huntera jako menedżera Olympic[13][42]. Hunter był odpowiedzialny za treningi zespołu, jednak w późniejszym okresie zajmował się wyszukiwaniem amatorskich piłkarzy dla klubu[43]. Sydney Yates zajmował stanowisko prezydenta klubu, zaś jego brat Fred był przewodniczącym zarządu. Stanowisko sekretarza piastował Bill Bramham[44].
Sukcesy
[edytuj | edytuj kod]- Puchar Anglii:
- Zdobywca (1): 1882/1883
- Puchar Dobroczynności Wschodniego Lancashire:
- Zdobywca (1): 1881/1882
- Puchar Związku Piłkarskiego w Blackburn:
- Zdobywca (2): 1878/1879, 1979/1880
- Puchar Livesey United:
- Zdobywca (1): 1877/1888
Jedyny turniej, w którym klub wystąpił, ale nie odniósł sukcesu to Puchar hrabstwa Lancashire[28].
Rywalizacja w mieście
[edytuj | edytuj kod]Głównym rywalem Olympic był Blackburn Rovers. Pierwszy mecz między obydwoma klubami miał miejsce w lutym 1879 i zakończył się zwycięstwem The Light Blues 3:1. Drużyny zagrały ze sobą w sumie czterdzieści razy, ale tylko sześć z nich wygrał Blackburn Olympic[28]. Rywalizacja stała się szczególnie silna we wrześniu 1884, kiedy to obydwa kluby oskarżały się wzajemnie o nielegalne sprowadzanie najlepszych piłkarzy. W efekcie sekretarz Rovers wysłał do lokalnego rywala telegram, w którym poinformował, że w sezonie 1884/85 Rovers nie zagrają żadnego meczu z Olympic. Jednak już w grudniu 1884 obydwa kluby trafiły na siebie w rozgrywkach o Puchar Anglii[45]. Ostatnie spotkanie derbowe rozegrano w lutym 1889 roku i miało ono charakter charytatywny; Rovers wygrali 6:1. Mimo że dochody z tego meczu miały być rozdzielone między obydwa kluby, zarząd Blackburn Rovers podjął decyzję o przyznaniu swojej części dochodów znajdującemu się w trudnej sytuacji finansowej sąsiadowi[46].
Blackburn Olympic w XXI wieku
[edytuj | edytuj kod]W 1959 roku powstał amatorski klub o nazwie Blackburn Olympic, niemający żadnego powiązania z dziewiętnastowiecznym zespołem[47]. Aktualnie występuje w lokalnej lidze w Blackburn – Blackburn & District Football Combination[48]. Drużyna rozgrywa swoje mecze na boisku przy Tower Road w Blackburn[49].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Davies 2003 ↓, s. 29.
- ↑ a b Phythian 2007 ↓, s. 7.
- ↑ Tony Mason: Association football and English society, 1863–1915. Harvester Press, 1980, s. 3. ISBN 0-391-01718-7. (ang.).
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 9.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 82-83.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 21-23.
- ↑ a b c d Collett 2003 ↓, s. 136.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 84-85.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 44.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 86.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 43.
- ↑ Soar i Tyler 1983 ↓, s. 157.
- ↑ a b Soar i Tyler 1983 ↓, s. 158.
- ↑ Philip Gibbons: Association Football in Victorian England – A History of the Game from 1863 to 1900. Upfront Publishing, 2001, s. 71. ISBN 1-84426-035-6. (ang.).
- ↑ Warsop 2004 ↓, s. 16.
- ↑ Warsop 2004 ↓, s. 139.
- ↑ Soar i Tyler 2007 ↓, s. 20.
- ↑ Davies 2003 ↓, s. 36.
- ↑ Davies 2003 ↓, s. 38.
- ↑ Eric Dunning, Kenneth Sheard: Barbarians, Gentlemen and Players: A sociological study of the development of rugby football. Routledge, 2005, s. 159. ISBN 10-7146-8290-X. (ang.).
- ↑ a b c d e Collett 2003 ↓, s. 136-137.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 61.
- ↑ a b c Collett 2003 ↓, s. 138.
- ↑ David Goldblatt: The Ball is Round: A Global History of Football. London: Penguin, 2007, s. 37-47. ISBN 0-1410-1582-8. (ang.).
- ↑ Bryon Butler: The Football League 1988–1988 The Official Illustrated History. Macdonald Queen Anne Press, 1987, s. 11. ISBN 0-356-15072-0. (ang.).
- ↑ Gary James: Manchester – A Football History. James Ward, 2008, s. 45. ISBN 0-9558-1270-5. (ang.).
- ↑ Alan Shury, Brian Landamore: The Definitive Newton Heath F.C.. SoccerData, 2002, s. 11. ISBN 1-899468-16-1. (ang.).
- ↑ a b c d Phythian 2007 ↓, s. 79.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 10.
- ↑ a b Phythian 2007 ↓, s. 15.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 29.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 18.
- ↑ a b Phythian 2007 ↓, s. 99.
- ↑ a b Phythian 2007 ↓, s. 8.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 81.
- ↑ Stuart Barnes: 2009–2010 Nationwide Football Annual. Sportsbooks, 2009, s. 381. ISBN 1-899807-81-0. (ang.).
- ↑ Warsop 2004 ↓, s. 53.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 120.
- ↑ Jimmy Ward. englandfootballonline.com. [dostęp 2016-10-09]. (ang.).
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 59.
- ↑ Michael Joyce: Football League Players’ Records 1888–1939. Soccerdata, 2004, s. 25, 51, 246, 262, 290. ISBN 1-899468-67-6. (ang.).
- ↑ Matthew Taylor: The Association Game: a history of British football. Pearson Education, 2007, s. 44. ISBN 0-582-50596-8. (ang.).
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 74.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 67.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 63-66.
- ↑ Phythian 2007 ↓, s. 96.
- ↑ The History of Blackburn Olympic Football Club. communigate.co.uk. [dostęp 2016-10-09]. (ang.).
- ↑ League Tables. Blackburn & District Football Combination. [dostęp 2014-12-29]. (ang.).
- ↑ Blackburn Olympic: Team information. Blackburn Olympic FC. [dostęp 2011-11-27]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Mike Collett: The Complete Story of The FA Cup. SportsBooks, 2003. ISBN 1-899807-19-5. (ang.).
- Hunter Davies: Boots, Balls and Haircuts: An Illustrated History of Football from Then to Now. Cassell Illustrated, 2003. ISBN 1-84403-261-2. (ang.).
- Graham Phythian: Shooting Stars: The Brief and Glorious History of Blackburn Olympic 1878–1889. SoccerData, 2007. ISBN 1-899468-83-8. (ang.).
- Phil Soar, Martin Tyler: Encyclopedia of British Football. Willow Books, 1983. ISBN 0-00-218049-9. (ang.).
- Keith Warsop: The Early FA Cup Finals and the Southern Amateurs. SoccerData, 2004. ISBN 1-899468-78-1. (ang.).