Bogdan Lis: Różnice pomiędzy wersjami

Bogdan Lis
Data i miejsce urodzenia	10 listopada 1952 ; Gdańsk
	Poseł VI kadencji Sejmu
Okres	od 5 listopada 2007; do 7 listopada 2011
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja następna edycja →

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Wersja z 23:25, 29 gru 2019

Bogdan Lis i Lech Wałęsa podczas strajku w sierpniu 1980 w Stoczni Gdańskiej

Tadeusz Mazowiecki i Bogdan Lis podczas spotkania z okazji 30. rocznicy wydania pierwszego numeru „Robotnika” w Senacie RP

Bogdan Jerzy Lis (ur. 10 listopada 1952 w Gdańsku) – polski polityk, mechanik urządzeń przemysłowych, członek MKS, działacz „Solidarności”, po wprowadzeniu stanu wojennego organizator podziemia solidarnościowego, uczestnik Okrągłego Stołu, senator I kadencji, poseł na Sejm VI kadencji.

Życiorys

Syn Józefa^[1]. W 1970 ukończył Szkołę Mechanizatorów Przeładunku przy Zarządzie Portu Gdańsk^[2]. W latach 1970–1971 pracował w Zarządzie Portu Gdańsk jako mechanik, następnie operator sprzętu. Uczestniczył w wydarzeniach grudniowych w 1970. Od 1972 do 1981 był pracownikiem Zakładów Okrętowych Urządzeń Elektrycznych i Automatyki Elmor w Gdańsku.

W latach 1974–1980 działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej oraz Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Pełnił funkcję wiceprzewodnicząego zarządu zakładowego ZSMP^[2]. W 1975 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[2]. Od 1978 współpracował z Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża. Z PZPR wystąpił w październiku 1981^[3].

W sierpniu 1980 organizował strajk w Elmorze, został członkiem Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego i NSZZ „Solidarność” w Gdańsku, następnie był wiceprzewodniczącym zarządu Regionu Gdańskiego związku, członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej i Komisji Krajowej. Brał udział w licznych negocjacjach ze stroną rządową.

13 grudnia 1981 zdołał uniknąć internowania, ukrywał się i organizował struktury podziemne „Solidarności” w regionie. W kwietniu 1982 był współorganizatorem ogólnopolskiej podziemnej Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”, odpowiadał za koordynację współpracy z zagranicą. Został aresztowany w czerwcu 1984, oskarżony o zdradę, zwolniony po pół roku na mocy amnestii. Ponownie aresztowano go w lutym 1985, został skazany na 2 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności, następnie zwolniony we wrześniu 1986 również na podstawie amnestii. W 1986 wszedł w skład Tymczasowej Rady „Solidarności”, a w 1987 do Krajowej Komisji Wykonawczej – jawnych struktur kierowniczych nielegalnego związku.

Od 1988 był członkiem Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, brał udział w rozmowach Okrągłego Stołu. W latach 1989–1991 zasiadał w Senacie I kadencji. Na II KZD „Solidarności” w 1990 został wybrany w skład prezydium Komisji Krajowej, gdzie odpowiadał za kontakty zagraniczne. Od 1991 nie uczestniczył w działalności publicznej, podejmując działalność w biznesie.

Od 1997 należał do Unii Wolności. W latach 1998–2002 zasiadał w sejmiku pomorskim. W czerwcu 2003 został członkiem zarządu UW, następnie Partii Demokratycznej – demokraci.pl. Kandydował bez powodzenia do Sejmu w 2001 i 2005. W wyborach parlamentarnych w 2007 wystartował z 1. miejsca komitetu wyborczego Lewica i Demokraci w okręgu gdańskim. Został wybrany na posła VI kadencji liczbą 12 468 głosów. Przystąpił do powołanego 9 kwietnia 2008 Demokratycznego Koła Poselskiego, zostając jego przewodniczącym. W czerwcu 2009 wraz Marianem Filarem opuścił Partię Demokratyczną^[4]. Na początku lipca tego samego roku przystąpił wraz z innymi posłami DKP do Stronnictwa Demokratycznego, w wyniku czego 16 lipca 2009 zostało ono przemianowane na DKP SD. Na kongresie części SD uznającej przywództwo Pawła Piskorskiego W październiku 2009 został wybrany na wiceprzewodniczącego tej partii. DKP SD przestało istnieć w czerwcu 2011, w wyniku czego został posłem niezrzeszonym. W tym samym roku bezskutecznie kandydował na senatora jako kandydat Obywateli do Senatu. Na kongresie z kwietnia 2013 utrzymał funkcję wiceprzewodniczącego SD. Po kongresie z kwietnia 2016 nie znalazł się ponownie we władzach partii.

Odznaczenia i wyróżnienia

Zarządzeniem prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego z 11 listopada 1990 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski^[5]. Postanowieniem prezydenta Lecha Kaczyńskiego z 28 sierpnia 2006, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski^[6], którym został udekorowany 1 września tego samego roku w czasie uroczystości 26. rocznicy podpisania porozumień sierpniowych w Gdańsku^[7]. Wyróżniony tytułem honorowego obywatela Gdańska (2000)^[8]. W 2004 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi^[9].

Przypisy

↑ Naczelna Prokuratura Wojskowa w Warszawie (1943) 1944–1991. ipn.gov.pl. [dostęp 2019-11-27].
↑ ^a ^b ^c Adam Borowski, Arkadiusz Kazański: Bogdan Lis. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2019-11-27].
↑ Sławomir Sowula: Lis Bogdan. wyborcza.pl, 23 sierpnia 2005. [dostęp 2019-11-27].
↑ Lis i Filar poza Partią Demokratyczną. wyborcza.pl, 27 czerwca 2009. [dostęp 2012-05-11].
↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. nr 4, s. 60, 20 grudnia 1990. [dostęp 2017-10-11].
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).
↑ Dzisiaj mamy dzień zwycięzców. prezydent.pl, 31 sierpnia 2006. [dostęp 2012-05-11].
↑ Honorowi obywatele Gdańska. gdansk.pl. [dostęp 2012-05-03].
↑ M.P. z 2004 r. nr 27, poz. 458

Bibliografia

Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2019-11-27].
Adam Borowski, Arkadiusz Kazański: Bogdan Lis. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2019-11-27].

[1] Naczelna Prokuratura Wojskowa w Warszawie (1943) 1944–1991. ipn.gov.pl. [dostęp 2019-11-27].

[:0-2] Adam Borowski, Arkadiusz Kazański: Bogdan Lis. Encyklopedia Solidarności. [dostęp 2019-11-27].

[3] Sławomir Sowula: Lis Bogdan. wyborcza.pl, 23 sierpnia 2005. [dostęp 2019-11-27].

[4] Lis i Filar poza Partią Demokratyczną. wyborcza.pl, 27 czerwca 2009. [dostęp 2012-05-11].

[5] Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”. nr 4, s. 60, 20 grudnia 1990. [dostęp 2017-10-11].

[6] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2006 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807).

[7] Dzisiaj mamy dzień zwycięzców. prezydent.pl, 31 sierpnia 2006. [dostęp 2012-05-11].

[8] Honorowi obywatele Gdańska. gdansk.pl. [dostęp 2012-05-03].

[9] M.P. z 2004 r. nr 27, poz. 458

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

@@ Linia 19: / Linia 19: @@
 Syn Józefa<ref>{{Cytuj stronę |tytuł = Naczelna Prokuratura Wojskowa w Warszawie (1943) 1944–1991 |data = |data dostępu = 2019-11-27 |opublikowany = ipn.gov.pl |url = https://inwentarz.ipn.gov.pl/showDetails?id=200122796&q=bogdan%20lis&page=2&url=%5B%7Ctyp=0%5D}}</ref>. W 1970 ukończył Szkołę Mechanizatorów Przeładunku przy Zarządzie Portu Gdańsk<ref name=":0">{{Cytuj stronę|autor = Adam Borowski, Arkadiusz Kazański |tytuł = Bogdan Lis |data = |data dostępu = 2019-11-27 |opublikowany = ''[[Encyklopedia Solidarności]]'' |url = http://www.encysol.pl/wiki/Bogdan_Lis}}</ref>. W latach 1970–1971 pracował w [[Port morski Gdańsk|Zarządzie Portu Gdańsk]] jako mechanik, następnie operator sprzętu. Uczestniczył w [[Grudzień 1970|wydarzeniach grudniowych w 1970]]. Od 1972 do 1981 był pracownikiem Zakładów Okrętowych Urządzeń Elektrycznych i Automatyki Elmor w Gdańsku.
-W latach 1974–1980 działał w [[Związek Młodzieży Socjalistycznej (1957–1976)|Związku Młodzieży Socjalistycznej]] oraz [[Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej|Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej]]. Pełnił funkcję wiceprzewodnicząego zarządu zakładowego ZMSP<ref name=":0" />. W 1975 wstąpił do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]<ref name=":0" />. Od 1978 współpracował z [[Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża|Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]]. Z PZPR wystąpił w październiku 1981<ref>{{Cytuj stronę|tytuł = Lis Bogdan|autor=Sławomir Sowula|data=23 sierpnia 2005 |data dostępu = 2019-11-27 |opublikowany = wyborcza.pl |url = http://wyborcza.pl/1,76842,2848151.html?disableRedirects=true}}</ref>.
+W latach 1974–1980 działał w [[Związek Młodzieży Socjalistycznej (1957–1976)|Związku Młodzieży Socjalistycznej]] oraz [[Związek Socjalistycznej Młodzieży Polskiej|Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej]]. Pełnił funkcję wiceprzewodnicząego zarządu zakładowego ZSMP<ref name=":0" />. W 1975 wstąpił do [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej]]<ref name=":0" />. Od 1978 współpracował z [[Wolne Związki Zawodowe Wybrzeża|Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża]]. Z PZPR wystąpił w październiku 1981<ref>{{Cytuj stronę|tytuł = Lis Bogdan|autor=Sławomir Sowula|data=23 sierpnia 2005 |data dostępu = 2019-11-27 |opublikowany = wyborcza.pl |url = http://wyborcza.pl/1,76842,2848151.html?disableRedirects=true}}</ref>.
 W [[Sierpień 1980|sierpniu 1980]] organizował strajk w Elmorze, został członkiem [[Międzyzakładowy Komitet Strajkowy|Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego]] i [[Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”|NSZZ „Solidarność”]] w [[Gdańsk]]u, następnie był wiceprzewodniczącym zarządu Regionu Gdańskiego związku, członkiem Krajowej Komisji Porozumiewawczej i Komisji Krajowej. Brał udział w licznych negocjacjach ze stroną rządową.