Caló: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Nie podano opisu zmian |
m Przywrócono przedostatnią wersję, jej autor to A.. Autor wycofanej edycji to 84.40.137.209. |
||
| Linia 15: | Linia 15: | ||
{{Hiszpania stub}} |
{{Hiszpania stub}} |
||
[[Kategoria:Języki |
[[Kategoria:Języki indoirańskie]] |
||
[[Kategoria:Język romski]] |
|||
[[Kategoria:Romowie]] |
|||
[[Kategoria:Hiszpania]] |
[[Kategoria:Hiszpania]] |
||
[[Kategoria |
[[Kategoria:Romowie]] |
||
[[br:Kaloeg]] |
[[br:Kaloeg]] |
||
Wersja z 11:41, 25 maj 2006
Caló (pierwotnie Zincaló) jest gwarą, którą posługują się Gitanos (lub Zincarli) czyli Cyganie pochodzący z Hiszpanii.
Dialekt Caló powstał z połączenia romskiego słownictwa ze strukturami gramatycznymi języka hiszpańskiego. Ustawy banicyjne sprawiły, że hiszpańscy Cyganie zatracili zdolność swobodnego porozumiewania się w ojczystej mowie. Caló pozwalał mimo wszystko utrzymać odrebność i służył komunikacji wewnątrzplemiennej.
Pomimo aury tajemniczości słownictwo Caló przeniknęło do potocznego języka hiszpańskiego za pośrednicwtem słów pieśni flamenco, do dialektu andaluzyjskiego oraz do gwary więziennej.
Przykłady: gachó (człowiek od romskiego gadjo), chaval (chłopiec, pierwotnie "syn")[1]), parné ("pieniądze"), currelar lub currar ("pracować"), fetén ("wspaniały"), pinreles ("stopa"), biruji ("zimno"), churumbel ("dziecko").
Przypisy
- ↑ (hiszp.) Diccionario Crítico Etimológico Castellano e Hispánico, tom II, str. 347. Joan Corominas i José A. Pascual. Editorial Gredos, Madryt 1989. ISBN 84-249-1363-9.