[go: nahoru, domu]

Przejdź do zawartości

Guillaume d’Ornano: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Poprawiłem błąd w pisowni miejscowości Mełgiew. Było Młęgwi, winno być Mełgwi!
diakrytyki: Moulins-sur-Céphons; −linki do lat czy poszczególnych dni, WP:SK
Linia 1: Linia 1:
Hrabia '''Wilhelm (Guillaume) d'Ornano''' (ur. [[25 czerwca]] [[1898]], [[Tours]], zm. [[1985]], [[Paryż]]) – dyplomata, polityk i przemysłowiec francuski.
Hrabia '''Wilhelm (Guillaume) d’Ornano''' (ur. [[25 czerwca]] [[1898]] w [[Tours]], zm. w [[1985]] w [[Paryż]]u) – dyplomata, polityk i przemysłowiec francuski.


Potomek [[ród Bonapartów|Bonapartów]], [[ród Ornano|rodu Ornano]], który wydał trzech [[Marszałkowie Francji|marszałków Francji]], prawnuk [[Maria Walewska|Marii Walewskiej]] Guillaume urodził się jako trzeci syn ziemianina hr. Alfonsa Antoniego d'Ornano (1848-1908) i ks. Marii Colonna d'Istria (1857-1920). Nauki pobierał w Ecole de Pont-Levoy i na wydziale prawa paryskiej [[Sorbona|Sorbony]], gdzie uzyskał dyplom [[licencjat]]a prawa. W roku [[1920]] wstąpił do francuskiej służby dyplomatycznej i otrzymał posadę [[attaché]] w ambasadzie Republiki Francuskiej w [[Warszawa|Warszawie]]. W czasie pobytu w Polsce poznał Elżbietę z Michalskich h. [[Trzaska (herb szlachecki)|Trzaska]] na [[Mełgiew|Mełgwi]] (1901-1954), którą poślubił [[21 maja]] [[1921]] roku w [[Warszawa|Warszawie]]. Urodziło im się dwóch synów: [[Michał d'Ornano|Michel]] ([[1924]]) i [[Hubert d'Ornano|Hubert]] ([[1926]]).
Potomek [[ród Bonapartów|Bonapartów]], [[ród Ornano|rodu Ornano]], który wydał trzech [[Marszałkowie Francji|marszałków Francji]], prawnuk [[Maria Walewska|Marii Walewskiej]] Guillaume urodził się jako trzeci syn ziemianina hr. Alfonsa Antoniego d’Ornano (1848-1908) i ks. Marii Colonna d’Istria (1857-1920). Nauki pobierał w Ecole de Pont-Levoy i na wydziale prawa paryskiej [[Sorbona|Sorbony]], gdzie uzyskał dyplom [[licencjat]]a prawa. W roku 1920 wstąpił do francuskiej służby dyplomatycznej i otrzymał posadę [[attaché]] w ambasadzie Republiki Francuskiej w [[Warszawa|Warszawie]]. W czasie pobytu w Polsce poznał Elżbietę z Michalskich h. [[Trzaska (herb szlachecki)|Trzaska]] na [[Mełgiew|Mełgwi]] (1901-1954), którą poślubił 21 maja 1921 roku w [[Warszawa|Warszawie]]. Urodziło im się dwóch synów: [[Michał d'Ornano|Michel]] (1924) i [[Hubert d'Ornano|Hubert]] (1926).


Około 1924 roku Ornano powrócił do Francji, gdzie został wybrany [[burmistrz|merem]] miejscowości [[Moulins-sur-Cephons]]. Około roku [[1931]] wycofał się ze służby państwowej i objął funkcję generalnego dyrektora firmy kosmetycznej Societé Coty.
Około 1924 roku Ornano powrócił do Francji, gdzie został wybrany [[burmistrz|merem]] miejscowości [[Moulins-sur-Céphons]]. Około roku 1931 wycofał się ze służby państwowej i objął funkcję generalnego dyrektora firmy kosmetycznej Societé Coty.


Armand Petitjean w roku [[1935]] założył wraz z paroma wspólnikami, między innymi z Wilhelmem d'Ornano, firmę kosmetyczną - Societé Lancôme - której był przez długie lata generalnym dyrektorem.
Armand Petitjean w roku 1935 założył wraz z paroma wspólnikami, między innymi z Wilhelmem d’Ornano, firmę kosmetyczną Societé Lancôme której był przez długie lata generalnym dyrektorem.


W czasie okupacji niemieckiej współpracował z ruchem oporu ([[francuski ruch oporu|Résistance]]), za co po wojnie otrzymał ''Croix de Guerre 1939-45''. W roku [[1946]] wraz z synami założył własną firmę kosmetyczną Jean d'Albret-Orlane, do jego śmierci w posiadaniu rodziny (obecnie rodzina posiada [[Sisley SA]]). W latach 1946-[[1974]] był jej generalnym dyrektorem, pełniąc jednocześnie funkcję wiceprezesa Narodowego Związku Producentów Perfum.
W czasie okupacji niemieckiej współpracował z ruchem oporu ([[francuski ruch oporu|Résistance]]), za co po wojnie otrzymał ''Croix de Guerre 1939-1945''. W roku 1946 wraz z synami założył własną firmę kosmetyczną Jean d’Albret-Orlane, do jego śmierci w posiadaniu rodziny (obecnie rodzina posiada [[Sisley SA]]). W latach 1946-1974 był jej generalnym dyrektorem, pełniąc jednocześnie funkcję wiceprezesa Narodowego Związku Producentów Perfum.


Hrabia Guillaume interesował się bardzo sportem jazdy konnej, posiadał własną stadninę koni czystej krwi i szkołę tresowania wierzchowców. Po jego śmierci ufundowano nagrodę ''Prix Guillaume d'Ornano'' (130 000 ), przyznawaną właścicielowi najlepszego konia wyścigowego roku.
Hrabia Guillaume interesował się bardzo sportem jazdy konnej, posiadał własną stadninę koni czystej krwi i szkołę tresowania wierzchowców. Po jego śmierci ufundowano nagrodę ''Prix Guillaume d’Ornano'' (130 000 euro), przyznawaną właścicielowi najlepszego konia wyścigowego roku.


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==
Linia 18: Linia 18:
[[Kategoria:Ród Ornano|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:Ród Ornano|{{PAGENAME}}]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1898]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1898]]
[[Kategoria:Zmarli w 1985|Ornano, Wilhelm'd]]
[[Kategoria:Zmarli w 1985]]

Wersja z 03:52, 8 maj 2012

Hrabia Wilhelm (Guillaume) d’Ornano (ur. 25 czerwca 1898 w Tours, zm. w 1985 w Paryżu) – dyplomata, polityk i przemysłowiec francuski.

Potomek Bonapartów, rodu Ornano, który wydał trzech marszałków Francji, prawnuk Marii Walewskiej Guillaume urodził się jako trzeci syn ziemianina hr. Alfonsa Antoniego d’Ornano (1848-1908) i ks. Marii Colonna d’Istria (1857-1920). Nauki pobierał w Ecole de Pont-Levoy i na wydziale prawa paryskiej Sorbony, gdzie uzyskał dyplom licencjata prawa. W roku 1920 wstąpił do francuskiej służby dyplomatycznej i otrzymał posadę attaché w ambasadzie Republiki Francuskiej w Warszawie. W czasie pobytu w Polsce poznał Elżbietę z Michalskich h. Trzaska na Mełgwi (1901-1954), którą poślubił 21 maja 1921 roku w Warszawie. Urodziło im się dwóch synów: Michel (1924) i Hubert (1926).

Około 1924 roku Ornano powrócił do Francji, gdzie został wybrany merem miejscowości Moulins-sur-Céphons. Około roku 1931 wycofał się ze służby państwowej i objął funkcję generalnego dyrektora firmy kosmetycznej Societé Coty.

Armand Petitjean w roku 1935 założył wraz z paroma wspólnikami, między innymi z Wilhelmem d’Ornano, firmę kosmetyczną – Societé Lancôme – której był przez długie lata generalnym dyrektorem.

W czasie okupacji niemieckiej współpracował z ruchem oporu (Résistance), za co po wojnie otrzymał Croix de Guerre 1939-1945. W roku 1946 wraz z synami założył własną firmę kosmetyczną Jean d’Albret-Orlane, do jego śmierci w posiadaniu rodziny (obecnie rodzina posiada Sisley SA). W latach 1946-1974 był jej generalnym dyrektorem, pełniąc jednocześnie funkcję wiceprezesa Narodowego Związku Producentów Perfum.

Hrabia Guillaume interesował się bardzo sportem jazdy konnej, posiadał własną stadninę koni czystej krwi i szkołę tresowania wierzchowców. Po jego śmierci ufundowano nagrodę Prix Guillaume d’Ornano (130 000 euro), przyznawaną właścicielowi najlepszego konia wyścigowego roku.

Zobacz też