Id
Id (pol. to, niem. Es, inaczej ono[1]) – pierwotny system organizacji psychicznej, źródło kształtowania się ego i superego[2].
Id jest zbiornikiem psychicznej energii, które zawiera w sobie dziedziczne i wrodzone wyposażenie psychiczne z popędami włącznie. Działa na zasadzie impulsów i natychmiastowej gratyfikacji zaspokojenia potrzeb[2]. Energia id funkcjonuje według zasady przyjemności[2]. Napięcie wprowadzane do świadomości przez id, usiłuje rozładować tzw. czynność odruchowa (natychmiastowa redukcja napięcia) i proces pierwotny (redukuje złożone reakcje psychiczne)[3][2].
Według Zygmunta Freuda id jest „prawdziwą rzeczywistością psychiczną”, dlatego reprezentuje wewnętrzny świat subiektywnych doznań i nie posiada żadnej wiedzy o rzeczywistości obiektywnej[2]. Wyobrażenia w tym systemie spełniają pragnienia id, pozostając w oderwaniu od rzeczywistości fizycznej i empirycznej[2]. Systemem, który umożliwia konfrontowanie wyobrażeń z przedmiotami pragnień, jest ego[2].
Id wraz z popędami wyrażają celowość życia indywidualnego organizmu[2].
Przypisy
- ↑ Encyklopedyczny słownik psychiatrii. Lucjan Korzeniowski (red.), Stanisław Pużyński (red.). Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1986, s. 170. ISBN 83-200-0775-5.
- ↑ a b c d e f g h Tadeusz Kobierzycki, Filozofia osobowości, wyd. I, Warszawa: Eneteia Wydawnictwo Psychologii i Kultury, 2001, s. 81, ISBN 83-85713-24-7.
- ↑ Teorie osobowości – Hall C. S., Lindzey G., Campbell J. B